” زمانیکه مطالعات پسااستعماری به رویکردی تطبیقیتر تغییر جهت میدهد، یکی از کنکجکاوی انگیزترین توسعه ها در دنیای فرانسوی زبانان روی میداده است. امروزه برخی از خطه ای تبارشناسی کار سه تن از شخصیتهایی را که بیشترین ارتباط را با ظهور نظریه پساتوسعه دارند – هومی بابا، ادوارد سعید، و گایاتری اسپیواک- به نسلی قدیمیتر از نظریه پردازان فرانسوی (اکثرا “پساساختاری”) پیوند میدهند. در درون این روایت درحال ظهور تاثیرات روشنفکران، اهمیت تفکر ژاک دریدا وعموما جایگاه شالودهشکنی اذعان شدهاست، اما تا به امروز به اندازهی کافی توضیح داده نشدهاست. مایکل سیروتینسکی در شالودهشکنی و پسااستعمار، نگرانی مفهومی اساسی و محور نظریاتی آنچه که “پسااستعمارگرایی شالوده شکنانه” مینامد، را آشکار میکند، و به این مساله میپردازد که مطالعات پسااستعماری میخواهد که با اثربخشی سیاسی از طریق رو کردن به شالودهشکنی و نه روی گردانی از آن، قویتر شود.”
شالوده شکنی و پسااستعمار: در محدودیتهای نظریه[i]
نوشتههای مرتبط
نویسنده: میکائیل سیروتینسکی[ii]
انتشارات دانشگاه لیورپول۲۰۰۷
۲۸۸ صفحه
از مجموعه ی پسااستعمار آنسوی رشته ها[iii]
SBN: 9781781386408
میکائیل سیروتینسکی پروفسورمطالعات زبان فرانسه و مدیر مرکز افکار مدرن در دانشگاه آبردین است.
فهرست مطالب:
تقدیر و تشکر
مقدمه: برخی ملاحظات آستانهای
بخش اول: شالوده شکنی پسااستعماری
شالوده شکنی در الجزیره (خود دریدا[iv])
دورگه بودن بازبینی میشود
اسپیواک دریدا میخواند: یک معاملهی جالب
بخش دوم: شالودهشکنی و آفریقای پسااستعماری
آفریقای درحال غیرفتیش شدن[v]
ریپرندره: شالوده شکنی مادیمب[vi]
خشونت و نگارش در آفریقای پسااستعمار: آچیل مبمبه[vii] و سونی لابو تانسی[viii]
نتیجهگیری (بلانشوت پسااستعماری)
چکیده ی کتاب:
” زمانیکه مطالعات پسااستعماری به رویکردی تطبیقیتر تغییر جهت میدهد، یکی از کنکجکاوی انگیزترین توسعه ها در دنیای فرانسوی زبانان روی میدادهاست. امروزه برخی از خطهای تبارشناسی کار سه تن از شخصیتهایی را که بیشترین ارتباط را با ظهور نظریه پساتوسعه دارند – هومی بابا، ادوارد سعید، و گایاتری اسپیواک- به نسلی قدیمیتر از نظریه پردازان فرانسوی (اکثرا “پساساختاری”) پیوند میدهند. در درون این روایت درحال ظهور تاثیرات روشنفکران، اهمیت تفکر ژاک دریدا وعموما جایگاه شالودهشکنی اذعان شدهاست، اما تا به امروز به اندازهی کافی توضیح داده نشدهاست. مایکل سیروتینسکی در شالودهشکنی و پسااستعمار، نگرانی مفهومی اساسی و محور نظریاتی آنچه که “پسااستعمارگرایی شالوده شکنانه” مینامد، را آشکار میکند، و به این مساله میپردازد که مطالعات پسااستعماری میخواهد که با اثربخشی سیاسی از طریق رو کردن به شالوده شکنی و نه روی گردانی از آن، قویتر شود.”
نظر خوانندگان کتاب:
” یک کتاب پربینش، بحثانگیز و چالش آمیز”. جین هیدلستون، دانشگاه آکسفورد
“شالوده شکنی و پسااستعماری، عنوانش را با مقالهای از روبرت یانگ[ix] شریک میشود، که یانگ در آن مقاله، دریدا را به عنوان یک نویسنده ی مغربی-فرانسوی زبان، و شالوده شکنی را بهعنوان ضداستعماری، میآورد. سروتینسکی موافق است که شالوده شکنی برای مشارکت در یک سیاست پسااستعمار چیزهای فراوانی دارد. بااینحال وی ناخشنود است از شیوهای که یانگ “مبادی” تفکر دریدا را در یک تبارشناسی ضداستعماری قرار میدهد، و همچنین با گرایش بیشتری دارد به کاهش تاثیر شالوده شکنی بر پسااستعماری به یک سری ” تصاحب کاهشی”. لذا این عنوان دزدی هم هم پوشانی با پروژهی یانگ، و هم آرزوی بازنویسی آن را آشکار میسازد. مبدا نااصل کتاب همچنین حکایت از درونمایههای کلیدی کتاب دارند: تکرار؛ جداسازی؛ بینابین بودگی؛ بازاختراع؛ قرض؛ خود زبانی-کنشی[x] است.
خلاصه آنکه سیروتینسکی یانگ را سرزنش میکند به خاطر همسان دانستن دو چیز: شالودهشکنی همان پسااستعمار است. درعوض او درخواست دارد تا منطق ضمیمهای “و”[xi] را نگه دارد، تا بدین نحو “محل تلاقی آستانهای”[xii] را میان آنها را کشف کند. اینکه کتاب به دو بخش تقسیم میشود علنی ترین نشانه ی تکثر همانندی ها است که با این “و” از عنوان دزدیدهشده آغاز میگردد. بخش نخست بر دریدا، بابا و اسپیواک تمرکز میکند. با نقدی از حذف و نامفهوم کردن “خوانش مضاعف همزمان”[xiii] که توسط یانگ و دیگران روی داده آغاز میشود، که “تک زبانگرایی دیگران” دریدا را مسبب میشود. این نشانگر آگاهی سیروتینسکی از لحظات ضد و نقیض بودگی، که وی آن را در سراسر کتاب البته به کار میگیرد.” مجله ی مرور ادبی آکسفورد.[xiv]
زبانی که نویسنده کتاب برای بیان موضوع خود بکار گرفته، زبانی سخت و ممتنع است. و در کنار این، فهم کتاب نیاز به پیش زمینه ای از نظریات ساختارگرایی و شالوده شکنی دارد.
[i] – Deconstruction and the Postcolonial: At the Limits of Theory
[ii] – Michael Syrotinski
[iii] – Series: Post colonialism Across the Disciplines 2
[iv] – Drida “himself”
[v] – Defetishizing
[vi] – Mudimbe
[vii] – Achille Mbembe
[viii] – Sony Labou Tansi
[ix] – Robert Young
[x] – Performativity
[xi] – “and”
[xii] – “liminal interface”
[xiii] – “simultaneous double reading”
[xiv] – Oxford literary Review. Volume 32, Issue 2, Page 291-293, (2010) Edinburgh University Press, www.eupjournals.com/olr