«سیستم به ویروس آلوده شده است» (لوموند دیپلماتیک»: اوت ۲۰۱۵)

رنو لامبر برگردان شهباز نخعی

تصویر: کامرون

به وجد و شعف ذاتی روزنامه نگاری چون برنار گتا نیاز است تا بتوان ارزیابی کرد که: «سازگاری قطعا روش عملکرد اروپایی است» (فرانس انتر، ۲۳ ژوئن ۲۰۱۵). دربیرون از استودیوهای این پایگاه رسانه ای، توهم برطرف شده است.

بخش بزرگی از این توهم زدایی مرهون نخست وزیر بریتانیا است. دیوید کامرون که در ۷ ماه مه گذشته با کسب اکثریت درمجلس نمایندگان انتخاب شد، خیلی سریع اعلام کرد که مانند آقای آلکسی سیپراس خواهان بازنگری در توافقنامه های اروپایی است. آقای ولفگانگ شوبل، وزیردارایی آلمان پاسخ داد: با کمال میل! برای روشن شدن ذهن کسانی که تعجب می کردند چرا او حکمی متفاوت با آنچه برای آتن صادر کرده می دهد، پاسخ این بود که: «منافع ما دراین است که انگلستان کنشگری مهم و متعهد در ساختن اروپا باقی بماند» (وال استریت ژورنال، ۲۰ مه ۲۰۱۵).

ازدید آقای شوبل و همکاران اروپایی اش، هواداری از منش لیبرال لندن – ایجاد موانع جدید درمورد حق اعتصاب درچهارچوب رسانه ای سمعی، بصری عمومی – توجیه گر برخی از مصالحه ها است و نه گزینه های سیاسی درعین حال معتدل «سیریزا». به عکس، جک اوینگ روزنامه نگار امریکایی گزارش می دهد: «بخش بزرگی از رهبران اروپایی دراین احساس سهیم اند که تسهیل مقررات برای جلب رضایت یک دولت چپ دریونان، سابقه ای خطرناک ایجاد می کند و بی تردید منطقه یورو را بیش از ترک یک کشور شکننده می کند». (نیویورک تایمز بین المللی، ۲۸ مه ۲۰۱۵). دونالد تاسک رئیس شورای اروپایی مساله را به صورتی دیگر بیان می کند: «آنچه مرا نگران می کند، بیش از آن که مسری بودن جنبه مالی بحران یونان باشد، خطرمسری بودن ایدیولوژیک یا سیاسی است» (تایمز مالی، ۱۶ ژوییه).

رهبران اروپایی ابتدا رودررو با تهدید «سیریزا» تنها با یک هدف متحد شدند و آن بیرون راندن تازه واردان از حلقه خودشان بود (۱). «صفحه اول» نشریه لوموند ۳ ژوئیه اعلام می کرد: «آلمان موجب سقوط دولت یونان می شود». روزنامه نگار بریتانیایی پل ماسون تصریح می کند که روزنامه لوموند تنها نیست: «محافل بازرگانی یونان، بخش های منتفع از جهانی گرایی، کارکنان موسسات بزرگ (…) و اتحادیه اروپا درحال تلاش برای خلاص شدن از دولت “سیریزا” هستند». («اخبار شبکه ۴»، ۲ ژوییه ۲۰۱۵). ژان هروه لورنزی اقتصاد دان که درعین حال عضو هیات مدیره شرکت مالی و بانک ادموند دوروچیلد نیز هست، پس از آن که درصفحه تلویزیون بی اف ام پذیرفت که گفتگوهای بین آتن و بروکسل برسر «خیلی کم، چند میلیارد» بوده اذعان کرد که: «موضوع این است که برای دیگران مایه عبرت شود» (اول ژوییه ۲۰۱۵).

خفقان اقتصادی کشور، ازنفس افتادن دموکراسی، انواع تهدیدها… یا آن که توافق امضا شده در ۱۳ ژوئیه چنان که تحلیلگر لیبرال ولفگانگ مونچو تاکید می کند، یک عملیات «تغییر رژیم» بوده (تایمز مالی، ۱۳ ژوییه)، این اقدام بدون آن که ضرورتی برای ساقط کردن آقای سیپراس باشد انجام شده است: یک کودتای بدون سرنگونی. یکی از رهبران پیشین اروپایی، که ترجیح می دهد ناشناس بماند، با تشبیه حزب چپ یونان به یک منبع تعفن، ازاین نمایش قدرت ابراز خرسندی می کند: «سیستم نشان داده که قادر به جذب ویروس است» (تایمز مالی، ۱۶ ژوییه ۲۰۱۵).

همچنین، سیستم یکی از توانایی های خود را درمعرض دید قرارداده است: اعطای یک بیمه نامه، به رغم نتیجه انتخابات، علیه عوارض ناخوشایند جریان های پیشرو. آیا این مورد منحصر به کشورهای حاشیه ای اروپا است؟ آقای نیکولا سرکوزی چنین نظری ندارد. در ۵ ژوییه ۲۰۰۸، هنگام برگزاری شورای ملی «اتحاد جنبش مردمی» (UMP)، رئیس جمهوری پیشین فرانسه با حرارت گفت: «فرانسه به اروپا نیاز دارد و اروپا دستاوردهای بسیاری برای ما و کشورمان داشته است. کمی تصورکنیم که اگرما وزیران کمونیست و رهبران سوسیایست می داشتیم چه برسر فرانسه می آمد. خوشبختانه اروپا مانع پیشروی آنها تا منتهای ایدئولوژی و منطق شان شد. “اروپا” این نیز هست! (۲)».

۱-مقاله « سیریزا دلندا ایست» ( یونان باید منهدم شود)، لوموند دیپلماتیک ژوئیه ۲۰۱۵l

http://ir.mondediplo.com/article2353.html

۲-

Cité par François Denord et Antoine Schwartz, L’Europe sociale n’aura pas lieu, Raisons d’agir, Paris, 2009.