پیشینۀ زبان فارسی در هند به همزیستی و اشتراک‌های بسیار اقوام آریایی بر می‌گردد. اما به طور ویژه و در قرن‌های اخیر، زبان فاسی برای نخستین بار در دورۀ غزنویان و پس از یورش سلطان محمود غزنوی در اوایل سدۀ پنجم هجری به هندوستان راه یافت. در این دوره زبان فارسی، زبان مشترک شعر و ادب فرهنگ و دانشمیان هند و ایران بود، چرا که بیشتر نامه‌ها و مکاتبات میان هند و ایران با زبان فارسی صورت می‌گرفت. بنابراین از این دوره به بعد زبان فارسی فقط جزئی از زبان های کاربردی و زندۀ هند به شمار می رفت تا زمان تاسیس امپراتوری مغول در هند که به اوج پیشرفت خود رسید به گونه ای که در دورۀ گورکانیان، به عنوان زبان رسمی کشور مورد استفاده قرار گرفت.
برای خواندن مطلب در زیر کلیک کنید :
نوشته‌های مرتبط
