الف) سال ۹۹؛ سال کنش قهرمانانه و از جان گذشتگی کادر پزشکی و پرستاری
نوشته‌های مرتبط
کارنامه مشاغل سال ۹۹ را که ورق بزنیم، کادر پزشکی و پرستاری یکی از مشاغلی بود که با پاندمی کوید ۱۹ بیشترین خدمت را به جامعه بشری طی یک سال گذشته انجام داده است. گستردگی این پاندمی در سطح جهان و تداوم آن در طول ماه ها که از یک سال نیز گذشت، این پزشکان و پرستاران را در اقصی نقاط جهان به فرشتگانی تشبیه کرد که با شجاعت و مهربانی به یاری مردمان آسیب دیده شتافتند تا با هنر پرستاری و علم پزشکی خود آلام مردم زخم خورده از این ویروس را تسکین بخشند.
در این راه آنها توانستند با توان و از خود گذشتگی خود جان میلیون ها انسان را نجات دهند و قهرمانان نوع دوستی شوند. قهرمانانی که مردم سراسر جهان بارها برای آنها کلاه از سر برداشتند و سر تعظیم فرود آوردند و به پاس زحماتشان کف زدند و تشویقشان کردند.
با این حال آنها نیز از گزند این بیماری در امان نبودند؛ چون خود مستقیماً در سیبل تیرهای این ویروس ناشناخته بودند. از این رو جان خود را در طبق اخلاص گذاشتند و به استقبال مرگ شتافتند و در این راه مظلومانه مرگ را در آغوش کشیدند.
سال ۹۹ را به یاد همه پزشکان شجاع و پرستاران مهربان و کادر پزشکی و بیمارستانی و آزمایشگاهی که جان عزیزشان را در این راه فداکردند، به پایان می بریم و به احترامشان تمام قد می ایستیم و به روح بلندشان درود می فرستیم.
ب- چندی پیش عکس هنری بالا را که متعلق به یکی از عکاسان (Associated Press) است برای یادداشت تکریم کادر پزشکی و پرستاری و زحمات و از خودگذشتگی آنها (متن الف) که در طول پاندمی کرونا انجام داده اند، انتخاب کردم.
از آنجا که یادداشت هایم را برای چندین گروه و افراد مختلف ارسال می کنم، تعدادی از افراد این یادداشت را برای گروه های دیگر مانند همیشه به اشتراک گذاشتند، اما نکته اینجا بود که عکس ضمیمه آن را ارسال نکرده بودند.
با کنجکاوی موضوع را پی گیری کردم. برخی دوستان به خصوص خانم ها از پاسخ طفره رفتند، اما برخی آقایان گفتند که شاید به دلیل ویژگی خاصی است که در نگاه نخست در اندام پرستار دیده می شود.
این عکس هنری کار «دیوید گلدمن» عکاس آژانس خبری «آسوشیتدپرس» است که در مطلبی با عنوان «نگاهی به یک بیمارستان صحرایی COVID-19 مدرن» در تاریخ ۱۲ فوریه ۲۰۲۱ به چاپ رسیده است.
در توضیح زیر این عکس نوشته شده است: «پرستار پاتریشیا کاروت، از ال پاسو، تگزاس، در یک شیفت شب در یک بیمارستان صحرایی راه اندازی شده برای موج بیماران COVID-19، در کرانستون از راهروها عبور می کند. چهارشنبه ۱۰ فوریه ۲۰۲۱. عکس / دیوید گلدمن».
عکس در یک حالت تعلیق که پرستار «پاتریشیا کاروت» در نقطه طلایی آن واقع شده قرار دارد. عکس روی بدن پرستار زوم شده است تا با توجه به حالت دست ها و ول بودن کاور، خستگی و فعالیت شبانه او به بیماران را نشان دهد. در عین حال فضای روبروی سوژه وضوح کامل ندارد که نشانه ای از نامشخص بودن این بیماری در چشم انداز پرستار است. جلوه های روشن و تاریک عکس در اطراف راهرویی که عبور می کند نیر نشان از آن دارد که بارقه ای از امید در عین ناامیدی در ذهن پرستار در حال گذر است. بند سفیدی که از گردن پرستار به پشت آویزان شده را می توان نمادی از اسارت پرستار در فضای بیماری کوید ۱۹ دانست.
نگاهی به بیوگرافی عکاس دیوید گلدمن نشان می دهد که او در شهر نیویورک متولد شده است و لیسانس خود را در رشته روزنامه نگاری در دانشگاه رود آیلند دریافت کرده است. در سال ۲۰۱۰، گلدمن به عنوان یک عکاس کارمند مستقر در آتلانتا، به AP پیوست. او عکاسی حرفه ای خود را از درگیری های افغانستان، غزه و کرانه باختری گرفته تا مبارزات ریاست جمهوری ایالات متحده و بازی های المپیک لندن پوشش داده است. او به دلیل پوشش خبری جنگ افغانستان، در سال ۲۰۱۰ برای تیم Breaking News عکاسی، نامزد جایزه پولیتزر شد. کارهای گلدمن وی را به عنوان عکاس سال انجمن عکاسان مطبوعات نیویورک در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۳ و جایزه جهانی مطبوعات در سال ۲۰۱۲ برای گرفتن عکسی از یک سرباز کانادایی در افغانستان به ارمغان آورده است.
این عکس نشان می دهد که هنر عکاسی، هنر لحظه است و عکاس حرفه ای، عکاسی است که سوژه را در لحظه شکار می کند. همان لحظه ای که دیوید گلدمن، پاتریشیا کاروت، پرستار شب را در این حالت خاص شکار کرده و یک اثر هنری از خود به جای می گذارد. اثری که در آن تعلیق حرف نخست را می زند.
