رابطه ی هویت و فضای فراغتی از خلال خرده فرهنگ های همسایگی:محله ی پیروزی تهران(۳)

توسط ملیحه درگاهی در مرداد ۳۱, ۱۳۹۰

بخش سوم
فضاهای شهری قابل تفکیک به الگوهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مختلفی هستند. یکی از جلوه های خاص این الگوها همانا محله های شهری هستند که در آ«ها گروههای اجتماعی، قومی و فرهنگی و سایر زیر مجموعه های جامعه مکان خاص خود رامی یابند و در آن فرآیندهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و زیبایی شناختی مجالی برای بروز پیدا می کنند. ” ایجاد بخشی با هویت از بافت شهری تحت نام محله تلاشی برای استمرار بخشیدن به فضاهای خصوصی صمیمی ورای خانه است. به عبارتی دیگر محله ها ایجاد می شوند تا عرصه ی خصوصی را به بخش بزرگتری از شهر گسترش دهند (مدنی پور، ۱۳۸۷: ۱۸۸-۱۶۳).
محله را می توان واحد شهری دانست که فضاها ی متنوع فرهنگی، آموزشی، تفریحی و… را در خود جای داده است، در واقع می توان محله را “کوچکترین واحد شهری در نظر گرفت که از ترکیب مناسبات متنوع همسایگی و و پیوندهای اجتماعی تشکیل شده است” ( منصوری، ۱۳۷۹: ۲۰-۱۰)، یک واحد فیزیکی و اجتماعی که هر یک به نحوی در میزان رضایت از روابط همسایگی و آنچه کوین لینچ شهر خوب می داند مؤثر هستند. یک محله ی پر نشاط و پر انرژی می تواند بر اساس گفته ی کریس روجک شهروندانی فعال را بوجود آورد. بنابر تعریف وی ” شهروند فعال مبتنی بر الگوی توانمند شده ای از فرد است که از حقوق و مسئولیت های مدنی خود آگاه است و آن را به کار می بندد. مفهوم شهروندی فعال در پی عملی کردن روایت تجدید نظر شده ای از حقوق شهروندی است و مسئولیت های شهروندی جدید را در باره ی حفاظت داوطلبانه از سرمایه ی اجتماعی و گسترش آن می پذیرد” ( روجک، ۱۳۸۸ : ۱۳-۱۲).

برای خواندن این بخش در زیر کلیک کنید:

نوشته‌های مرتبط