در جست وجوی مستند های خاورمیانه و آسیای مرکزی الگوهای زمان ومکان در فیلم های بینا فرهنگی
“فیلم مستند و نقش آن در تعامل فرهنگی (با عنایت بر فرهنگ و آیین مردم ایران ، آسیای مرکزی و خاورمیانه )” عنوان نشستی تخصصی( پنجم اسفند ۱۳۸۹)در خانه هنرمندان بود که با تمرکزبر مستند های فرهنگ و آیین مردم ایران ، در آن حضور داشتم . در مورد سینمای آسیای مرکزی وخاورمیانه نیز مقدمه ای فراهم آمد تا دستمایه برای طرح پرسش در آن جلسه باشد که چنین امکان و فرصتی فراهم نشد . بنابراین پژوهش به صورتی کاملا شخصی ، ادامه یافت . بخش ایران در این نوشته ، همان نظم بخشی به خاطره بصری از فرهنگ واقوام ایرانی – ۶) است که در سایت انسان شناسی وفرهنگ قابل دسترسی است. “درجست و جوی مستند های آسیای مرکزی وخاورمیانه” نیز بیشتر مرا به کشف الگوهای بینا فرهنگی رهنمون شد .
در این نوشته ، اصطلاح “تبادل فرهنگی از طریق رسانه و فیلم “، مقدم بر تعامل بکار می رود . چنین فرایندی با امکان انتقال پیام ومعنا شروع می شود و آنگاه نوبت به کوشش برای رمز گشایی و درک معنا ، وتاثیر گذاری از طریق وسیله ارتباطی فرا می رسد . این پرسش که در منطقه ما سینمای مستند ، اساساً تا چه حد ،درفرایند تبادل فرهنگی جدی گرفته شده ، امکان مشاهده تصویر از دیگری ، وجود داشته و در صورت چنین مبادله ای آیا وسیله ای مطمئن برای تعامل دو سویه ، بوده و یا با نارسائی هایی روبرو ست ، یک پروژه سنگین و گروهی ی بین المللی و نیازمند مطالعه میدانی است . من تنها می توانم از منظری بسیار محدود و بیشتر به مدد انسان شناسی تصویری و فیلم ها به موضوع نگاه کنم .
برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید