سلین روزلین برگردان محسن صفشکن
تصویر: طراحی هال با کمد چوبی مدرن و آینه
نوشتههای مرتبط
به محض اینکه به مهمان اجازه ورود به داخل خانه داده میشود، سلسلهمراتب نقشها تمایل به ناپدید شدن پیدا میکند. هم اکنون هال، مکانی برای تعیین هویت متقابل است، جایی که اشیا برای میهمان و میزبان، به یک اندازه نقش مهمی را بازی میکنند. برای مهمان، اشیاء اطلاعاتی در مورد
بیطرفی و پاکسازی
به محض اینکه به مهمان اجازه ورود به داخل خانه داده میشود، سلسلهمراتب نقشها تمایل به ناپدید شدن پیدا میکند. هم اکنون هال، مکانی برای تعیین هویت متقابل است، جایی که اشیا برای میهمان و میزبان، به یک اندازه نقش مهمی را بازی میکنند. برای مهمان، اشیاء اطلاعاتی در مورد تعداد افرادی که در آپارتمان زندگی میکنند و همین طور در مورد فعالیتهایشان میدهد. برای مثال، تعداد کفشها، دمپاییها یا دمپاییهای پارچهای مخصوص راه رفتن روی کف چوبی تازه واکس زده شده، نشانه خوبی از تعداد افرادی است که آنجا زندگی میکنند و ساکنینی که در طول مدت ملاقات در خانه هستند. به طور مشابه، حضور کودکان با نقاشیهای روی درب ورودی یا دیوارهای هال، با کالسکه بچه که بیرون یا درون آپارتمان مانده یا با یادداشت والدین که میگویند: «بچه خواب است، لطفا زنگ نزنید» نشان داده میشود. بعضی اشیا مانند
لوازم ورزشی، عکسهای سفر، یا پوسترهایی از موزهها، نشانههایی از فعالیت های بیرونی ساکنین میدهند.
برای میزبان بسیار مهم است که یک هال تزئینشده زیبا داشته باشد تا بهترین احساس را به بیننده بدهد. هرچند، هرچند بیشترین تزئینات هالها باز مقداری بیطرفی را حفظ میکنند: یک کاغذ دیواری خنثی یا رنگ سفید ساده اغلب به الگوهای پر از رنگ ترجیح داده میشود. از طرف دیگر این بیطرفی میتواند به عنوان شیوهای نیز تفسیر شود که به میهمانانتان اجازه مستقر شدن در فضا را میدهد: آنها کتهایشان را آویزان کرده و چترهایشان را کنار اشیاء خشک قرار خواهند داد که ورود سرزده یک غریبه را بازنمایی کند. از طرف دیگر، بیطرفی، از احساس راحتی بیش از حد مهمان جلوگیری کرده و بنابراین در عمل، حریم شخصی ساکنین را حفظ میکند. ساکنان، اغلب بیطرفی هال را توسط عملکردهایش توجیه میکنند. در واقع، ورودی به دلیل که کارکردی بودنش خنثی نیست بلکه به دلیل آن خنثی است که ساکنین میخواهند تا حد امکان چنین باشد.
همچنین مشابه تزئینات هال، مکالمات درون هال نیز بسیار خنثی و محدود به سلام و علیک و عبارات مؤدبانهای چون «سلام» یا «احوال شما چطور است؟» است. در این جایگاه، از زبان رسمی استفاده میشود چرا که مکالمات خصوصی و شخصی مجاز نیست. به نظر اروینگ گافمن[۱] جنبه رسمی این دیالوگها، با هدف حفظ آبرو و قرار دادن افراد در موقعیت راحتی است. در نتیجه پاسخ به «حال شما چطور است؟» معمولأ «خوبم. ممنون» است. در طول این مواجهه، افراد بررسی میکنند که موقعیتشان نسبت به ملاقات قبلی تغییری نکرده باشد.
سلسله مراتب نقشها نه تنها به واسطه تغییر سلام و علیکها، بلکه به واسطه در آغوش گرفتنها و دست دادنها کاهش مییابد. این حرکات، پذیرش یک قرارداد یا توافق را از هر دو طرف مجسم میکنند که به خوبی در دست دادن برای تأیید یک معامله کاری یا یک بوسه خاتمهدهنده مراسم عروسی نشان داده میشود. ارائه این قرارداد بین مهمان و ساکن به ارتباط آنها و به زمان سپری شده از برخورد قبلی آنها بستگی دارد.
راه دیگر متعادل کردن موقعیت، تقدیم یک هدیه از طرف مهمان است: گل، شیرینی، یا یک دسر، که این «مبادله» در مقابل دعوت به رفتن داخل آپارتمان است. تبادل هدیه همانطور که مارسل موس[۲] توصیف میکند به منطق معامله اجتماعی توصیف میکند تعلق دارد و شامل یک رشته از وظایف و توقعات میشود: دادن هدیه، قبول کردن، برگرداندن. میزبان وظیفه دارد که نه تنها هدیهی مهمان را قبول کند، بلکه یک کادو در بازدید (ملاقات برگشت) بدهد.
همچنین هال به عنوان یک منطقه حاشیهای، یک ناحیه پاکسازی است. بر اساس گفتههای مری داگلاس[۳] منطقه حاشیهای به دلیل ابهام بین شخصیتهایش ذاتأ خطرناک است. بعضی اشیاء هال، نقشی را در مراسم پاکسازی و به منظور خنثیسازی خطر ابهام و ناپاکی بازی میکنند. برای مثال، اغلب دو پادری وجود دارد: اول، پادری مقابل درب ورودی است و دومی، در خود هال یافت میشود. افراد کفشهایشان را روی اولی پاک میکنند و روی دومی درمیآورند. کفشها و دیگر اشیاء فضای عمومی مثل کتها، کلاهها، چترها، کیسههای خرید و وسایل بازی اغلب پشت [ورودی] هال گذاشته میشوند. همچنین نگاه کردن به آینه هال و درست کردن ظاهر خود چه قبل از خروج از خانه و چه قبل از ورود به اتاق پذیرایی، رفتارهای پاکسازی هستند. بیطرفی و پاکی، هر دو شرایطی برای گذار هستند.
[۱] Erving Goffman
[۲] Marcel Mauss
[۳] Mary Douglas
درون و بیرون هال؛ یک مثال پاریسی (۱)
درون و بیرون هال؛ یک مثال پاریسی (۲)