دروغپردازان رسانه های بدون مجوز

نوشته پیر رنبر

ترجمه باقر جهانبانی

از زمان شکست هیلاری کلینتون در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، کدخدایان رسانه های نیویورک، لندن وپاریس حقیقت ترسناکی را کشف کرده اند: رسانه ها دروغ می گویند. البته خود آنها نه : دیگران. روزنامه های اینترنتی راست افراطی، وبلاگ ناشناخته ای در مقدونیه، وهیولاهائی( trolls ) که خبرهای دروغ پرتیراژ(fake news) را انتشار می دهند: وزیر دادگستری، دستور داده« خالکوبی های پرچم امریکا را هر چه زود تر از روی بدنها پاک نمایند»، پاپ از رونالد ترامپ پشتیبانی می کند، خانم کلینتون یک شبکه آزار جنسی کودکان در پشت یک مغازه پیتزا فروشی راه انداخته…این ترهات که فیس بوک، تویتر و گوگل آنها را تکرار می کنند، گویا قضاوت ذهن های ساده اندیش که نیویورک تایمز نمی خوانند را مخدوش نموده است.

همین کافی بود که رسانه های به اصطلاح پاکدامن وپرهیز کار وارد صحنه مقاومت شوند. کریستیان امانپور گزارشگر سر شناس سی ان ان در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۶ چنین اظهار نظر می کند« این یک تهدید برای نفوذ وتداوم حرفه ما است، روزنامه نگاری ودمکراسی در خطر مرگ هستند». نیویورک تایمز نیز با این نظر موافق است و در سر مقاله ای به نام « حقیقت ودروغ در فضای ترامپ» (۱۰ دسامبر ۲۰۱۶) شبکه های اجتماعی را محکوم کرده واز بی تفاوتی مردم نسبت به اطلاعات قابل اعتماد تاسف می خورد (مزاح بی رحمانه واقعیت، نسخه دیجیتالی این متن سهوا با یک آگهی برای سایت « اخبار جعلی»(fake news) که مرگ آلک بالدوین بازیگر را اعلام می کند همراه است) .

به باورواشینگتن پست، گسترش وهمه گیرشدن اخبار دروغ از یک « کامپاین پیچیده تبلیغاتی» توسط روسیه منتج شده است. این باور واشینگتن پست بر پایه منابع غیر قابل اعتمادی بنا شد ه که به نوبه خود از سوی گرن گرین والد روزنامه نگار افشا شده است(The Intercept, 26 novembre 2016).

بسیار خوب: فرض کنیم قبل از شروع کار زار انتخاباتی آقای ترامپ، حقیقت ودمکراسی پیر وز بود. البته رسانه ها با استفاده از د ر آمد تبلیغات و قول بهزیستی به مصرف کنندگان کوکاکولا زندگی می گذراندند و «اخبار» تنظیم شده توسط آژانسهای اطلاعات و ارتباط را منتشر می کردند. ولی در آن زمان، « اخبار دروغ»، اطلاعات نامیده می شد، چون توسط روزنامه نگارانی حرفه ای با خلوص نیت منتشر می شد: اخباری که در دسامبر ۱۹۸۹، تمام جهان را با خبر جعلی گور های جمعی تیمیسوارا در رومانی فریب داد، نشریاتی که بدون کنترل، خبر افسانه ای سربازان عراقی که در سال ۱۹۹۰ انکوباتور نوزادن نارس در زایشگاهی درکویت را آتش می زدند را منتشر کردند تا جهان را برای مداخله نظامی در کویت آماده نمایند، آنهائی که در «تیتر اول» روزنامه لوموند(۸ و۱۰ آوریل ۱۹۹۹) طرح اختراعی صرب ها برای « کشتار» مردم کوسوو را منتشر کردند که ساخته و پرداخته سرویس مخفی آلمانها به منظور مشروعیت بخشیدن به بمباران بلگراد بود. البته عالی جنابان نیویورک تایمز، واشینگتون پست و وال استریت ژورنال را نباید فراموش کرد که در سال ۲۰۰۳ به نوبت از وجود سلاح کشتار جمعی در عراق برای هموار کردن راه جنگ مطلب می نوشتند.

در حال حاضر حضور انحصاری این عالی جنابان فروکش کرده و پرخاشجو شده اند: کامیون های سنگین وزن رسانه ای از اینکه دروغ پردازان بدون مجوز رسانه ای خوانندگان را با خود می برند خشمناکند.

لوموند دیپلماتیک ژآنویه ۲۰۱۷

انسان شناسی و فرهنگ ناشر رسمی مجله لوموند دیپلماتیک در ایران است