در دوره زمانی پژوهش (۱۹۹۲-۲۰۰۴) ، آمار رسمی دولت کانادا نشان می‌دهد که شرایط اقتصادی این گروه از مهاجرین، نسبت به همتایانشان در دوره‌های پیشین تغییری نکرده است، هر چند که مهاجرین جدید با مدارک تحصیلی بالاتری گزینش شده‌اند. اشاره کنیم که در این پژوهش واحد آماری خانواده می‌باشد نه فرد. به برخی از این داده‌ها نگاهی بیاندازیم:
– در سال ۲۰۰۲، شمار مهاجرین با درآمد پایین ۳.۵ برابر شمار متولدین کانادا بوده است.
نوشته‌های مرتبط
-در سال ۲۰۰۴ شرایط اندکی بهبود یافته است و شمار مذکور به ۳.۲ برابر متولدین کانادا رسیده است.[۱] با این حال، این نسبت درآمد میان مهاجرین جدید و کانادایی‌ها هرگز در سال‌های دهه ۹۰ دیده نشده بود.بیشترین شمار این گروه از مهاجرین در میان مهاجرینی دیده می‌شود که کمتر از دو سال در کانادا ساکن شده‌اند.
شاید کاهش فعالیت صنایع که از سال ۲۰۰۰ آغاز شده است و افزوده شدنبه شمار مهاجرینی که دارای تخصص‌های تکنیکی بوده‌اند نقشی در این میان داشته است. می‌دانیم که در سال ۱۹۹۳، گرایش مربوط به گزینش مهاجرین به سمت و سوی مهاجرینی گشت که مدارک تحصیلی بالاتری داشتند و مهاجرینی که در طبقه «مهاجرین اقتصادی ماهر» جای می‌گرفتند. نتیجه آن شد که در میان مهاجرینی که بیش از ۱۵ سال سن داشتند، درصد آن‌هایی که دارای مدارک تحصیلی دانشگاهی بودند از ۱۷ درصد در سال ۱۹۹۲ به ۴۵ درصد در سال ۲۰۰۴ رسید. در میان «مهاجرین اقتصادی ماهر»، این افزایش از ۲۹ درصد در سال ۱۹۹۲ به ۵۱ درصد در سال ۲۰۰۴ رسید.
-ورود و برون‌رفت از این گروه اجتماعی کم‌در‌آمد به سنجه‌هایی چند وابسته است. در سال نخست ورود به کانادا ۳۴ تا ۴۶ درصد مهاجرین در گروه اجتماعی یاد شده می‌مانند. آمار نشان می‌دهد که ۶۵٪ مهاجرینی که در سال‌های ۱۹۹۰ وارد کانادا شده‌اند، در طول اقامت ۱۰ ساله‌شان حداقل یک سال به این گروه کم‌در‌آمد تعلق داشته‌اند. خروج از گروه اجتماعی کم‌در‌آمد همیشگی نبوده و امکان بازگشت برای مهاجرین به علل مختلف وجود داشته است. مسئله‌ای که بسیار جالب است این است که اگر مهاجری سال نخست ورودش در این گروه قرار نگیرد امکان کمی وجود دارد که در سال‌های بعدی به این گروه بپیوندد.
– میان ۳۴ تا ۴۱ درصد مهاجرین پس از ۳ سال از این گروه اجتماعی خارج شده‌اند.
– در سال‌های ۱۹۹۰ بدلیل بالا رفتن سریع شمار مهاجرین تحصیل کرده و دارای مهارت فنی انتظار می‌رفت که از شمار خانواده‌هایی که در گروه اجتماعی کم‌در‌آمد قرار می‌گیرند کاسته شود. با این حال آمار نشان می‌دهد که این پدیده تاثیر چندانی به روند عمومی کم‌در‌آمدی مهاجرین نداشته است. علت آن یکی این بوده که تفاوت زیادی میان شمار مهاجرینی که به طبقات کم‌در‌آمد سقوط می‌کنند و شمار آن‌هایی که از این گروه خارج می‌شوند نبوده است. علت دیگر هم این بوده که در آغاز سال ۲۰۰۰ شمار مهاجرین تحصیل کرده و دارای مهارت فنی که به طبقات کم‌در‌آمد درآمده‌اند بیشتر از مهاجرینی بوده است که برای پیوستن به خانواده‌هایشان به کانادا آمده‌اند.
– پژوهش نشان می‌دهد که یک پنجم مهاجرانی که میان سال‌های ۲۰۰۰- ۱۹۹۲ به کانادا آمده‌اند حداقل ۴ تا ۵ سال در طبقات کم‌در‌آمد جای داشته‌اند.
– اختلاف اندکی که در سال ۱۹۹۰ میان سطح زندگی مهاجرینی که دارای تحصیلات دانشگاهی بودند با فارغ‌التحصیلان دبیرستان‌ها وجود داشت در سال ۲۰۰۰ تقریبا حذف می‌شود و این در حالی است که بر شمار مهاجرین تحصیل کرده دانشگاهی روز به روز افزوده شده‌است.
-ورود مهاجرین تحصیل‌کرده و ماهر تاثیری مستقیم بر ترکیب جمعیتی کانادا داشته است و به طور مشخص بر ترکیب طبقات کم درآمد. در سال ۲۰۰۰، حدود ۵۲ درصد افرادی که به طبقات کم‌در‌آمد تعلق داشته‌اند جزو مهاجرین ماهر فنی بوده‌اندو ۴۱ درصد آنان یک مدرک دانشگاهی داشته‌اند. در سال ۱۹۹۳ این گروه اخیر تنها ۱۳ درصد طبقات کم‌در‌آمد را تشکیل می‌داده‌اند.
برای آگاهی بیشتر مراجعه کنید به سایت
http://cansim2.statcan.ca/cgi-win/
