از نظر استون (Stone 2006) پدیده موسوم به توریسم فجایع (Dark tourism یا thanatourism)، از نظر مفهومی پدیدهای جدید نیست، بلکه از زمانهای کهن و هنگامی که تماشاگران به دیدن نبرد میان دو گلادیاتور که در نهایت یکی کشته می شد، مشغول بودند. بر اساس دیدگاه استون (Stone 2006) این میدان های نبرد گاهی مورد هجوم و حمله شمار زیادی از تماشاگران قرار می گرفت، موردی که امروز هم وقتی که بازدیدکنندگان سایتها و مکانهایی را که بیانگر رنج انسان ها، جنگهای وحشتناک، اعدامهای دسته جمعی، کشتارهای دسته جمعی، سیاه چالهای و موزههای عبرت و … را مشاهده می کند، دیده می شود (Bittner, 2011: 148, 149). جاذبه های مرتبط با توریسم فاجعه معمولاً در نقطه ها و مکانهای نزدیک به کشتار، مرگ و مصیبت روی داده، شکل میگیرد. و هدف اصلی آن ها در ابتدا جذب گردشگر نیست و در واقع این مکانها به صورت ناخواسته و غیرتعمدی ایجاد شده اند. در توریسم فاجعه ارتباط نزدیکی میان گردشگر و محصول که در اینجا همان قربانی و به عبارت بهتر حوادث غمبار، تراژیک و مرگ است، وجود دارد که بیشتر با عکس العمل احساسی و عاطفی از سوی بازدیدکننده صورت می گیرد (Niemela, 2010: 12).
متن کامل مقاله را در لینک زیر دانلود کنید:
نوشته‌های مرتبط
علی اصغر سلحشور دانشجوی دکتری باستان شناسی و دارای لیسانس مدیریت جهانگردی است
