در اولین گفتگوی تخصصی فرهنگ و سلامت که با حضور افتخاری جناب آقای دکتر بابایی انجام پذیرفت، ایشان به پرسش های زیر پاسخ دادند:
۱.تأثیر دارو در فرهنگهای مختلف چگونه است؟
نوشته‌های مرتبط
در قرون وسطی، در برخی گرایشات و فرق مسیحی استفاده از دارو و درمان خلاف واقع بود. ولی در جنگ‌های صلیبی و در مواجه با شرق، متوجه اشتباه بودن این فرهنگ شدند و غربی‌ها از شرقی‌ها یاد گرفتند که در برخی موارد می‌توان از دارو استفاده کرد. بدیهی است است که ۷۰ تا ۸۰ درصد بیماری‌ها خودبخود و سرپایی خوب می‌شوند و احتیاج به هیچ مدخله‌ای ندارند.
“ویل دورانت” جمله‌ای دارد که می‌گوید:
” انسان با دارو خود را سرگرم می‌کند و طبیعت کار خود را می‌کند”.
یعنی یک سیر بهبودی داریم. مثلاً در سرماخوردگی سیر بهبودی ۷-۳ روز است و مداخلات خیلی اثر ندارد و این مسأله را بشر می‌داند و امروزه با پیشرفت طب، بشر می‌داند که برخی بیماری‌ها رژیم صفر دارند یعنی اساساً نباید مداخله شود و اجازه سیر بهبودی طبیعی بدهند، علی‌رغم این مسأله و به دلیل مسأله سودآوری امروزه اینگونه نیست. تا نیمه‌های اول قرن ۲۰ داروهای شیمیایی – سنتتیک (سنتزی) اساساً مصرف کم و محدود و در موارد استثنایی داشتند و در فرهنگهای قبل و بعد انسان‌ها دیدند که با اینها یک نوع کمک می‌طلبند در صورتیکه مکانیسم خودشفابخشی انسان را شفا می‌دهد و الزاماً دارو مؤثر نیست و سالها قبل پلاسیبو که داروساز ایتالیایی بود وقتی به بیماران خود دارو می‌دهد که اساساً فاقد ارزشهای دارویی بود و می‌دید که آنها بهبودی پیدا می‌کردند،و سراغ داروی قبلی را می‌گرفتند از اینرو متوجه شد که دارو تأثیر نداشت بلکه باور و فکر آنها بود.
حالا هم در طب امروز می‌گویند ۳۰% بیماری‌ها در اثر پلاسیبو افکت (Pelacibo Affect) شفا می‌گیرند و ذهن – اعتقاد (باور) آنها این است.
ادامه مطلب در؛