دیوید سیلورمن ترجمه ی محمد رسولی
ویژگی زبانی داده های میدانی بیش از هر کجا در متون و مصاحبه ها وجود دارد. حتی اگر فرض بر این باشد که هدفمان دستیابی به واقعیت “خارجی” است(به عنوان نمونه طبقه، جنسیت و قدرت) باز هم به ناچار با داده هایی سروکار خواهیم داشت که- در قالب واژگان- در اسناد نوشته شده است و یا در کلام پاسخگویان وجود دارد. اگر چه هر گونه اطلاعات در رابطه با داده های مشاهده¬پذیر می بایست ما را از زمینه و بستر تعاملات اجتماعی نیز آگاه کند(همان چیزی که استیمسون در سال ۱۹۸۶ «جامعه شناسی فضا و مکان» نامید) اما در نهایت هر آنچه ما در محیط های رسمی و غیر رسمی می¬بینیم به صورت اجتناب ناپذیری شامل گفتگو ها نیز می شود.
اگر داده¬هایمان از روی نوار صوتی پیاده کنیم آن وقت متوجه این نکته می شویم که چگونه گفتگوها جهان را سامان می دهند. گفتگو اهمیت فراوانی دارد؛ چرا که واسطه ای است که از طریق آن مردم با هم ارتباط برقرار می کنند. در محیط های خانوادگی و همچنین دیگر محیط¬های ” عمومی” ، اعضای خانواده و دوستان فعالیت هایشان را از طریقِ گفتگو سامان می¬دهند. ما در محیط های کاری نیز ما با اطرافیان مان گفتگو می¬کنیم و فهرست فعالیت ها و اقدامات¬مان در پوشه ها و پرونده های ویژه ای نگه داری می شود. در این باره هریتیج( ۱۹۸۴) می¬نویسد جهان اجتماعی پر است از مبادله هایی که بواسطۀ گفتگو صورت می¬گیرد. منظور وی از مبادله صورت های ابتدایی تعاملات اجتماعی است؛ نظیر اطلاع رسانی، یا آیا فردی دست به خودکشی خواهد زد یا نه و حتی شیوه ای که کودکان یاد می¬گیرند با مادرشان ارتباط برقرار کنند .
نوشته‌های مرتبط
برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:
