پیوند علوم انسانی و هنر در روش‌شناسی پژوهشی می‌تواند راهگشای بسیاری از نقاط مبهم در فهم جوامع و فرهنگ‌های بشری باشد. جای خالی این مسئله در روش‌شناسی علمی آکادمیکی در ایران احساس می‌شود. به عنوان یک کار پژوهشی می‌توان به کتاب «بدن تکه تکه شده؛ قطعه به مثابه استعاره‌ای از مدرنیته» اشاره کرد.
در کتاب «بدن تکه تکه شده؛ قطعه به مثابه استعاره‌ای از مدرنیته» لیندا ناکلین -منتقد فمینیستی تاریخ هنر- با بررسی برخی آثار نقاشی از «جان هنری فوسلی»، هنرمند نقاش قرن هجده، تا پست امپرسیونیست‌ها و پس از آنها، به بررسی اجزای بدن بازنمایی‌شده در این تصاویر پرداخته است. هنرمندانی که آثارشان در این کتاب آمده شامل ادگار دگا، ونسان ونگوگ، پل سزان، جیمز گیلاری، تئودور ژریکو، دومینیک ویوان دنون، گوستاو کایبوت، کلود مونه، کامیل پیسارو، ادوارد مانه، پل رنوار، اونوره دومیه و دیگران هستند. کتاب متن پیاده‌شده سخنرانی نویسنده است و به دنبال بررسی این ایده است که در دوران مدرن اجزای بدن به مثابه مدلولی برای بازنمایی مدرنیته بدل می‌شوند. درباره کتاب گفته می‌شود که “به نظر می‌رسد ردیابی‌های ناکلین به مدلول‌هایی چون بدن، به عنوان واکنشی سیاسی و روانی، جنسی در قبال انقلاب فرانسه و نا آرامی‌های سیاسی به طور کلی، یا به عنوان نشانه‌ای از جلوه‌های فرّار و کیفیت شتاب‌زده تجربه مدرن و به عنوان نشان مشخص واقع‌گرایی شاخه خاصی از تولید هنری میانه قرن نوزدهم به حساب می‌آید”
.
مترجم: مجید اخگر
نشر بیدگل
(اولین ترجمه کتاب در سال ۱۳۸۵، توسط حرفه هنرمند منتشر است).
