کتاب بخور، دعا کن، عشق بورز اثری در قالب زندگی نامه و سفرنامه است که توسط الیزابت گیلبرت نویسنده و روزنامه نگار امریکایی بر اساس زندگی خودش نوشته شده است.
«وی در اوائل سی سالگی اش همه آن چه را که یک زن امریکایی مدرن باید بخواهد را داراست- شوهر، خانه، شغل موفق- اما به جای احساس شادی و رضایت، او سراپا ترس و سردرگمی است. این کتاب هوشمندانه داستان این است که او چگونه تمام این جنبه های برجسته موفقیت را کنار گذاشت و به جای آنها چه یافت. بعد از یک جریان طلاق عذاب آور و یک افسردگی حاد، گیلبرت تصمیم گرفت سه جنبه مختلف ذاتش را تجربه کند که در سه فرهنگ مختلف متجلی اند؛ لذت در ایتالیا، بندگی در هند و در جزیره بالی اندونزی تعادلی بین لذت دنیوی و فروتنی عابدانه.» (پشت جلد کتاب)
نوشته‌های مرتبط
نام کتاب نیز از این قسمت می آید: گیلبرت در ایتالیا به لذت یاد گرفتن زبان ایتالیایی وخوردن مشغول می شود: بستنی، پاستا و پیتزا! در هند به دعا و عبادت می پردازد و چنبه های روحانی درونش را می یابد و در اندونزی با کمک یک درمانگر بومی تلاش می کند که تعادلی بین دو جنبه مادی و معنوی وجودش پیدا کند.
این کتاب کتابی است گرم و دلپذیر که خواننده را چنان با خود همراه می کند که پابه پای گیلبرت اشک می ریزد، متاثر می شود، می خندد و گاهی نیز به او و تجربه های ناب زندگی اش غبطه می خورد.
کتاب دارای یک مقدمه و سه بخش است: کتاب اول: ایتالیا یا “جوری اونو بگو انگار که خوردیش” یا ۳۶ حکایت درباره دنبال کردن لذت، کتاب دوم: هند یا “تبریک می گم که ملاقاتت کردم” یا ۳۶ حکایت درباره دنال کردن بندگی، و کتاب سوم: اندونزی یا “حتی تو زیرپیراهنی نیز احساس تفاوت میکنم” یا ۳۶ حکایت درباره دنبال کردن تعادل.
در ادامه از هر بخش از کتاب قسمتی را جهت آشنایی بیشتر با کتاب می آورم:
ایتالیا:
«حقیقتا من بهترین مسافر دنیا نیستم.
این را می دانم چون بسیار سفر کرده ام و مردمی را دیده ام که در سفر کردن عالی اند. در خونشان است. مسافرهایی را دیده ام که چنان از نظر فیزیکی قوی اند که می توانند به اندازه یک جعبه کفش از یک برکه در کلکته آب بخورند و هیچ وقت مریض نشوند. کسانی که می توانند زبان جدیدی یاد بگیرند جایی که بقیه ما ممکن است بیماری های عفونی بگیریم. کسانی که می دانند چطور از یک سرباز مرزی تهدیدکننده عبور کنند یا یک بوروکرات لجباز را در اداره ویزا قانع کنند. کسانی که به قد و رنگ پوستشان درست است طوری که تقریبا هرجایی می روند نرمال به نظر می رسند. –در ترکیه ترک اند، در مکزیک ناگهان مکزیکی اند، در اسپانیا با یک باسکی اشتباه گرفته می شوند، در شمال افریقا بعضی وقت ها عرب اند….»
هند:
«بعد داستانی یادم امد که دوستم دبورای روان شناس یکبار برایم تعریف کرده بود. پیش ترها در دهه ۸۰ توسط فیلادلفیا از او خواسته شد که آیا می تواند به شکل داوطلبانه به گروهی از پناهندگان کامبوجی –مردمان قایق- که اخیرا به شهر سیده اند مشاوره روانشناسی بدهد. دبورا یک روان شناس استثنایی است، اما او از این تقاضا ترسیده بود. این کامبوجی ها از بدترین چیزهایی که انسان ها می توانند علیه یکدیگر استفاده کنند رنج برده بودند. –نسل کشی، تجاوز، شکنجه، گرسنگی، قتل اقوامشان جلوی چشمشان، بعد از آن نیز سالهای طولانی در کمپ پناهندگان و سفرهای قایقی خطرناک به غرب جایی که می مردند و جنازه هایشان خوراک کوسه می شد.- دبورا چه می توانست به این مردم ارائه دهد که کمکشان کند؟ او چه ربطی به رنج انها داشت؟
دبورا برایم تعریف کرد: “نمی دونی همه اون چیزی که این آدما می خواستن در موردش حرف بزنن وقتی یه مشاور دیدن چی بود؟”
همه اش این بود: (( من این پسره رو وقتی تو کمپ پناهندگان زندگی می کردم دیدم و عاشق هم شدیم. فکر می کردم واقعا دوستم داره اما بعدش ما تو قایقهای مختلف از هم جدا شدیم و اون با دختر خاله ام رو هم ریخت. الان هم با دخترخاله ام ازدواج کرده اما بهم می گه واقعا دوستم داره و هنوزم بهم زنگ می زنه. من می دونم باید بهش بگم بره گم شه اما هنوزم دوستش دارم و نمی تونم بهش فکر نکنم. و نمی دونم چی کار کنم……))
این آن جایی است که ما همه به هم شبیه هستیم.»
اندونزی:
« روز بعد من از درمانگرم پرسیدم: “کتوت! چرا زندگی همه ش این طوری دیوونه بازی در میاره؟”
جواب داد: Bhuta ia, dewa ia””
“یعنی چی؟”
“بشر اهریمن است، بشر خداست. هردوش درسته.”
این برای من یک ایده آشنا بود. خیلی هندی، خیلی یوگایی. همان طور که گورو (معلم یوگا-م)ی من چندین بار توضیح داده بود مفهومش این است که انسان ها با پتانسیل برابر برای انقباض و انبساط ،هردویش، به دنیا می آیند. کیفیت های سیاهی و روشنی درصد یکسانی از همه مل را تشکیل داده است، و این بستگی به فرد (یا خانواده یا جامعه) دارد که تصمیم بگیرد کدام یک رو بایستد. –نیکی با پلیدی.
جنون این سیاره عمیقا نتیجه ای از مشکل انسان در یافتن تعادل درست با خودش است.»
Gilbert , Elizabeth , 2006, Eat, Pray, Love, Penguin Books, USA.
– ترجمه ها از نگارنده است.
– Zahra_s_abtahi_f@yahoo.com
