انسان شناسی و فزهنگ
انسان شناسی، علمی ترین رشته علوم انسانی و انسانی ترین رشته در علوم است.

بازگشت به آینده: چگونه سیمپسون‌ها و دیگران رئیس‌جمهور شدن ترامپ را پیش‌بینی کردند

شانزده سال پیش این موضوع (رئیس‌جمهور شدن ترامپ) برای لیزا سیمپسون اتفاقی تکان‌دهنده بود. در فیلم بازگشت به آینده ترامپ مدلی بود برای خلق کاراکتر یک پسر شرور و قلدر (Biff Tannen). آیا این جک هنوز هم بامزه است؟

ممکن است در حال حاضر حقیقت عجیب و غریب‌تر از یک داستان باشد، اما ظهور دونالد ترامپ به عنوان یک رهبر سیاسی – و حتی رئیس جمهور شدن او – بیش از یک بار در درامهای داستانی پیش‌بینی شده و نتایج به طور قابل توجهی خوب نبوده است.

در سال ۲۰۰۰، بارت در آینده، یکی از قسمتهای سریال خانواده سیمپسون که در آن بارت در مورد سالهای پیش‌روی خود خیالپردازی می‌کند، نشان می‌دهد که لیزا سیمپسون به عنوان “نخستین زن رئیس‌جمهور مستقیم آمریکا” برنده انتخابات و جانشین رئیس جمهور پیشین یعنی ترامپ می شود. او در دفتر ریاست‌جمهوری به تیم خود می‌گوید: ” همانطور که میدانید ما یک بودجه کاملا بحران‌زده را از رئیس جمهور ترامپ به ارث برده‌ایم.”

لیزا میگوید که چه چیزهای افتضاحی بدست آورده وقتی به وی گفته می‌شود نظام سیاسی پیشین به نفع کودکان سرمایه گذاری کرد اما از سوی دیگر “یک نسل فوق‌العاده مجرم و فرا‌قدرتمند را تحویل جامعه داد” و بدین ترتیب کشور ورشکسته شده است.

اوایل امسال خالقان این قسمت از سریال خانواده سیمپسون‌ها به گزارشگر هالیوود گفتند، آنچه که ۱۶ سال به نظر می‌رسید یک فانتزی غیرمحتمل باشد، به عنوان ” هشداری برای آمریکا”، مد نظر قرار گرفت.

نویسنده این قسمت، دَن گرینی، می‌گوید: “مسئله اصلی این است که لیزا زمانی به ریاست جمهوری میرسد که آمریکا در شرایط وخیمی به سر می‌برد و دولت ترامپ این وضعیت را بوجود آورده است”. ” آنچه ما نیاز داشتیم این بود که لیزا با مشکلاتی روبرو شود که قادر به حل آنها نباشد و همه چیز تا جایی که ممکن است بد پیش برود، به همین دلیل قبل از او ترامپ را به عنوان رئیس‌جمهور در نظر گرفتیم.”

او می‌گوید: ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور بالقوه “درست مثل آخرین توقف منطقی پیش از ضربه پایانی نمود پیدا می کند. ضربه تن به تن سختی بود چراکه با چشم‌انداز پیش روی آمریکا به سوی دیوانگی، همنوایی داشت.”

۱۵ سال بعد پس از اینکه ترامپ نامزدی خود برای ریاست جمهوری را به واقع اعلام کرد، کلیپ کوتاه جدیدی از سیمپسونها با عنوان “سفر ترامپ‌تَستیک” ساخته شد که به اصطلاح رهبر جهانی (و موهایش) را مورد تمسخر قرار داد.

تصاویر منتشر شده‌ی این کارتون – از ترامپ در تریبون ریاست جمهوری و روی پله‌برقی پایین‌رونده در برج ترامپ – به اشتباه در رسانه‌های اجتماعی ( و حالا در برخی از رسانه های قدیمی بویژه صفحه اول روز پنجشنبه روزنامه سان (The Sun) به عنوان بخشی از همان پیشگویی ۱۶ ساله، به گردش درآمده است.

ترامپ همچنین از سوی شرکت سازنده فیلمهای “بازگشت به آینده” سندیت یافته، چراکه این کمپانی برای شخصیت بیف تانن، پسر قلدر خرابکار در سه‌گانه دهه ۸۰ سفر در زمان، از او الهام گرفته است.

در فیلم دوم، بازگشت به آینده ۲، بیف از طریق تقلب در قمار تبدیل به “یکی از ثروتمندترین و قدرتمندترین مردان آمریکا” شده و یک “امپراطوری گسترده” با نام بیفکو را تأسیس کرده است. او همچنین در ایجاد لابی برای قانونی‌سازی قمار موفق عمل کرده و یک هتل کازینو عظیم را ساخته است. هنگامیکه فیلم در سال ۱۹۸۹ اکران شد، ترامپ تقریبا به عنوان یک آدم کله‌گنده در کازینو و املاک شهرت یافته بود.

باب گِیل دستیار نویسنده سال گذشته در مصاحبه با دِیلی بیست تصدیق کرد که هنگام خلق کاراکتر بیف، ترامپ را در ذهن داشته است. “وقتی که فیلم را ساختیم درباره او فکر می‌کردیم! … شوخی میکنی؟ … قسمت دوم فیلم را دوباره نگاه کن، زمانیکه مارتی در دفترش با بیف مواجه می‌شود صحنه ای را نمیبینی که در آن یک پرتره بزرگ از بیف روی دیوار پشت سر او نصب شده، و همینجا در یک لحظه‌ بیف می‌ایستد و دقیقا ژستی شبیه به پرتره را به خود می‌گیرد؟ … آره.”

مصاحبه‌کننده خاطرنشان می‌کند که در فیلم بیف از سود حاصل از کازینوی خود برای سازماندهی مجدد حزب جمهوری‌خواه استفاده می‌کند و خودش قدرت سیاسی را بدست می‌گیرد، شهر محلی خود یعنی هیل وَلی را به یک “سرزمین دیستوپیایی بایر بی‌قانون بدل می‌کند که در آن چاقوکشی حکمفرمایی می‌کند، مخالفت برابر است با نقض کردن” و شهروندان تشویق می‌شوند که بیف را “بزرگترین قهرمان زنده مردمی در آمریکا” بنامند.

گِیل در پاسخ می‌گوید: “آره، این همان چیزی است که ما راجع به آن فکر می‌کردیم”.

در پیش‌بینی دیگر که از مرموزیت کمتری برخوردار است، اوایل امسال خالق سیمپسونها انیمیشن کوتاهی روانه بازار کرد که در آن هومِر تردید دارد که به ترامپ رأی دهد یا کلینتون. او یک نمایش تلویزیونی را می‌بیند که در آن رئیس‌جمهور ترامپ را نشان می دهد که روی تخت خوابیده و در همین حین تلفن در ساعت ۳ صبح زنگ می‌زند. در کنار او روی تخت کتابی با عنوان “سخنرانی‌های بزرگ: آ. هیتلر” قرار دارد.

ترامپ در حالیکه مکثی می‌کند تا تلفن را ردگیری کند، فریاد میزند،” حالا نه، من در توئیتر هستم، و [سناتور ماساچوست] الیزابت وارِن بیش از حد توییت می‌کند. خوشحالم که تبعیدش کردم!”

او سپس گوشی تلفن را بر‌میدارد و می‌گوید: “اُه، همینطور اسم من را در یادواره لینکلن وارد کنید، کاری کنید کریس کریستی [حکمران نیوجرسی] محض خنده یک کِرم بخورد، ناتو را منحل کنید، و برای من مقداری تخم‌مرغ نیمرو در بشقاب طلا آماده کنید.”

او سپس به یک تیم گریمور تلفن می‌زند و آنها را احضار می‌کند تا صورتش را نارنجی رنگ کنند، دستکشهای جعلی دستش کنند و یک سگ پشمالو روی سرش قرار دهند. تلفن دوباره به صدا در‌می‌آید، ” ما خیلی دیر کردیم؟ ناوگان چینی در حال پیشروی است؟ لازم است فقط یک دیوار دیگر بسازید. … “بله، دیواری در اقیانوس، بازنده.”

نمایش تلویزیونی با صدایی خارج از قاب پایان می یابد که می‌گوید: “تقدیم شد به آمریکایی‌هایی که به واقع در شروع از دست دادن اباما هستند.”

 

منبع: گاردین، ۱۰ نوامبر ۲۰۱۶