اوسلو

ترجمه ی سعیده بوغیری – گروه بین المللی و ترجمه

اوسلو پایتخت نروژ و مقر ایالت اوسلو و آکرشوز (Akershus) است. این شهر بر روی رودخانه آکر (Aker) در دماغه اوسلوفیوردن (Oslofjorden) در بخش جنوب شرقی نروژ واقع شده است. اوسلو بزرگ ترین شهر، بندر کلیدی و مرکز تجاری، صنعتی و فرهنگی نروژ است. محصولات عمده این شهر، کشتی، تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی، مواد شیمیایی، منسوجات، فراورده های غذایی، لوازم چوبی و فلزی، ماشین آلات و مواد چاپ است. فعالیت های دولت و گردشگری نیز نقش بسزایی در اقتصاد این شهر ایفا می کنند.

اوسلو دارای طراحی و معماری مدرنی است و به خاطر وجود موزه ها، پارک ها و تندیس های فراوان موجود در معرض دید عموم مشهور است. همچنین دانشگاه اوسلو در این شهر قرار دارد و خود شامل موزه های دیرین شناسی، مردم شناسی و معدن شناسی و نیز کالج های معماری، الهیات، طب گیاهی، هنرهای زیبا و موسیقی است. موسسه نروژی نوبل که به انتخاب برندگان جایزه صلح نوبل کمک می کند، و نیز آرشیو های ملی این کشور در همین شهر قرار دارند. دیگر نقاط دیدنی اوسلو، گالری ملی که حاوی مجموعه های هنری اروپایی و به خصوص نروژی است؛ موزه هنرهای دکوراتیو اوسلو؛ موزه مردم نروژ؛ پارک فراگنر (Frogner) که در آن نزدیک به ۱۵۰ تندیس از پیکر تراش نروژی گوستاو ویگلاند (Vigeland) و نیز نقاشی هایی از هنرمند نروژی ادوارد مونچ (Munch) قرار دارد؛ موزه کن- تی کی (Kon-Tiki) با مجموعه های حاصل سفرهای مردم شناس و سیاح نروژی تور هیردال (Thor Heyerdahl)؛ دژ آکرشوز؛ کاخ سلطنتی و ساختمان پارلمان هستند. این شهر حوالی سال ۱۰۵۰ به وسیله هارالد سوم (Harald III) پادشاه نروژ به نام اوسلو خوانده و حوالی سال ۱۳۰۰ به مقر تاج و تخت سلطنتی تبدیل شد. درجریان قرن های آتی این شهر به عنوان مرکز و بندر تجاری شکوفا شد. پس از آتش سوزی اوسلو در سال ۱۶۲۴ این شهر دوباره به دست کریستین چهارم پادشاه دانمارک و نروژ بازسازی و به افتخار او کریستیانا خوانده شد و تا سال ۱۹۲۵ به همین نام باقی ماند. این شهر در قرن نوزدهم نوزایی هنری و اقتصادی را به خود دید. در طول جنگ جهانی دوم بین سال های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ اوسلو به دست نیروهای آلمانی اشغال شد و خرابی هایی به خود دید. در سال ۱۹۵۲ بازی های المپیک در این شهر برگزار شد. جمعیت اسلو در سال ۲۰۰۵ بیش از ۵۳۶۰۰۰ نفر برآورد شده است.

برگن (Bergen) شهر و بندر دیگر مهم نروژ در جنوب غربی این کشور در امتداد خلیج کوچک دریای شمال واقع است. این شهر در ایالت هوردالند (Hordaland) قرار دارد و به عنوان دومین شهر بزرگ نروژ یک مرکز فرهنگی، ماهیگیری، صنعتی و کشتی سازی به شمار می رود. کارخانجات موجود در آن، استیل، کشتی، تجهیزات ماهیگیری، فراورده های غذایی، محصولات جنگلی و ماشین آلات الکتریکی را شامل می شوند.

برگن که در دره ای نزدیک به هفت کوه قرار دارد، دارای بناهای تاریخی متعددی است. در میان معروف ترین آن ها می توان به کلیسای سنت ماری، قدیمی ترین ساختمان شهر؛ قلعه برگن هوز (Bergenhus) که شامل عمارت هاکن (Hakon) است؛ چندین خانه چوبی در زمین های اطراف بارانداز که قدمت آن ها به سال های ۱۷۰۰ برمی گردد. موسسات آموزشی این شهر دانشگاه برگن، مدرسه عالی اقتصاد و کار آفرینی و مدرسه موسیقی هستند.

برگن که در اصل بیورگوین (Björgvin) نامیده می شد، حوالی سال ۱۰۷۰ توسط پادشاه اولاف سوم بنا نهاده شد و به عنوان یک مرکز تجاری به سرعت رشد کرد. این شهر در طول قرن های دوازدهم و سیزدهم پایتخت نروژ بود. از نیمه های قرن چهاردهم تا قرن شانزدهم تجارت این شهر توسط گروه هانسیتیک (Hanseatic)، فدراسیون بازرگانی شهرهای اروپایی کنترل می شد. این گروه تا اواخر سال های ۱۸۰۰ در این شهر فعال باقی ماند. برگن در سال های ۱۷۰۲، ۱۸۵۵ و ۱۹۱۶ طعمه حریق شد و در جریان جنگ جهانی دوم هنگام تصرف آلمان ها نیز به شدت آسیب دید. جمعیت برگن در سال ۲۰۰۵ بیش از ۲۴۱۰۰۰ نفر برآورد شده است.

تروندهایم (Trondheim) (سابقا نیداروس Nidaros,)، شهر و بندری در مرکز نروژ بر روی آبدره (فیورد) تروندهایم است. این شهر در ایالت سورتروندلاگ (Sor-Trondelag) قرار دارد. تروندهایم روی یک دریای واقع در قلمرو اسقفی، یکی از بزرگ ترین شهرهای نروژ و یک مرکز بازرگانی نواحی کشاورزی پیرامون است. صنایع اصلی آن عبارتند از کشتی سازی، فلزکاری، تولید فراورده های غذایی و منسوجات است. کلیسای جامع قرن یازدهمی نیداروس که بر گور پادشاه اولاف دوم، حمایتگر قدیس نروژ ساخته شده، به عنوان یکی از زیباترین بناهای کلیسایی اسکاندیناوی به شمار می رود و مقر تاجگذاری نروژ است. دانشگاه تروندهایم نیز در همین شهر واقع است. این شهر تا سال ۱۳۸۰ پایتخت نروژ بود و در جنگ جهانی دوم به تصرف ارتش آلمان درآمد. جمعیت تروندهایم در سال ۲۰۰۵ بیش از ۱۵۷۰۰۰ نفر برآورد شده است.

استاوانگر (Stavanger) شهر و بندر مهم دیگر نروژ است که در جنوب غربی آن و بر روی اقیانوس اطلس واقع است. این شهر در ایالت روگالند (Rogaland) قرار دارد. استاوانگر قطب صنعت نفت نروژ به شمار می رود. نیز محل صنایع کنسروسازی و کشتی سازی این کشور است. منسوجات و تنباکو دیگر فراورده های مهم آن هستند. این شهر دارای چندین خط آهن و هواپیمایی و کشتی های اقیانوس پیماست. در استاوانگر یک کلیسای سنگی قرن دوازدهمی، یک مدرسه عالی کنسروسازی و یک موزه کنسرو سازی وجود دارد. این شهر که در قرن هشتم بنا شد، در قرن پانزدهم رسمیت پیدا کرد. جمعیت استاوانگر در سال ۲۰۰۵ نزدیک به ۱۱۵۰۰۰ نفر برآورده شده است.

ترومسو

ترومسو (Tromso) شهری در شمال نروژ و مرکز ایالت ترومس (Troms) است. ترومسو بر روی جزیره ترومسوی (Tromsoy) در ساحل شمال غربی نروژ در دریای نروژ واقع است. این شهر بزرگ ترین شهر نروژ در دایره قطب شمال است. جزیره ترومسوی با یک پل به نروژ متصل می شود. ترومس به عنوان ایالت این مرکز، مرکز اداری، ارتباطی، فرهنگی و آموزشی شمال نروژ به شمار می رود. نیز یک بندر ماهیگیری با صنایع تولید فراورده های وابسته به ماهی است. دیگر صنایع آن کشتی سازی، خانه های پیش ساخته، فناوری های تخصصی، گردشگری هستند. این شهر از یک فرودگاه برخوردار است و به عنوان نقطه آغاز و پایگاه پشتیبانی سفرهای قطبی به شمار می رود. یک ایستگاه هواشناسی، یک موسسه مطالعات بادها و نورهای شمالی و دانشگاه ترومسو در ای شهر قرار دارند. ترومسو در نیمه قرن سیزدهم بنا شد و در قرن هجدهم به عنوان یک شهر رسمیت یافت. دولت نروژ در جریان جنگ جهانی دوم برای مدتی کوتاه در ترومسو قرار گرفت. کلیسای مدرن ترومسدال (Tromsdal) که به عنوان “کلیسای جامع قطب شمال” شناخته شده است؛ یک کلیسای جامع چوبی در مرکز شهر؛ موزه ترومسو با آکواریوم، مجموعه های تاریخ طبیعی و تاریخ و فرهنگ سامی، جزو نقاط دیدنی شهر به شمار می روند. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۵ بیش از ۶۳۰۰۰ نفر برآورد شده است.

منبع: دایره المعارف اینکارتا ۲۰۰۹.