ترجمه سعیده بوغیری- گروه بین المللی و ترجمه
امیل دورکیم (۱۸۵۸-۱۹۱۷) نظریه پرداز اجتماعی فرانسوی و یکی از طلایه داران گسترش جامعه شناسی مدرن بود. وی در اپینال فرانسه و در خانواده ای از خاخام های برجسته و دانشمند متولد شد. او در سال ۱۸۸۲ از اکول نورمال پاریس فارغ التحصیل شد و به تدریس حقوق و فلسفه پرداخت. در سال ۱۸۸۷ نیز به تدریس جامعه شناسی ابتدا در دانشگاه بوردو و سپس در دانشگاه پاریس پرداخت.
نوشته‌های مرتبط
دورکیم بر این باور بود که متدهای علمی باید برای مطالعه جامعه به کار گرفته شوند. وی این پیشنهاد را مطرح کرد که گروه ها ویژگی هایی دارند که با مجموع ویژگی ها یا رفتارهای تک تک افراد تشکیل دهنده آن ها متفاوت بوده یا چیزی بیش از آن ها هستند. او همچنین به بررسی پایه ثبات اجتماعی – ارزش های مشترک گسترده شده توسط جامعه از جمله اخلاقیات و دین پرداخت. به نظر او این ارزش ها یا همان وجدان جمعی، قیدوبندهای متصل کننده ای هستند که نظم اجتماعی را برقرار نگه می دارند. وی بر این باور بود که سقوط این ارزش ها به از دست رفتن ثبات اجتماعی و ایجاد احساس دلهره و نارضایتی فردی می انجامد. او از خودکشی به عنوان نتیجه نوعی عدم ادغام فرد در جامعه نام یادمی کند. دورکیم در اثر خود موسوم به مطالعه ای در امر جامعه شناسی(A Study in Sociology, 1897) به بحث درباره ارتباطات در امر خودکشی می پردازد. در این بررسی ها و نوشتارها او بیشتر از مواد اولیه مردم شناختی به خصوص مطالب مربوط به جوامع قدیمی و بومی استفاده می کند تا از این نظریه ها دفاع کند. از جمله آثار دیگر او می توان به تقسیم کار در جامعه (The Division of Labor in Society, 1893)، قوانین متد جامعه شناختی (The Rules of Sociological Method, 1895) و اشکال ابتدایی زندگی دینی (The Elementary Forms of Religious Life, 1912) اشاره کرد.
منبع: دایره المعارف اینکارتا، ۲۰۰۹.
