روزگاری در این مُلک خواننده‌پروری در دستور کار مؤسسه‌های مطبوعاتی و انتشاراتی قرار داشت. نظرداران نیک می‌دانستند که بنیان خوگیری با هر محمل اطلاع‌یابی در دهه نخست عُمر شکل می‌گیرد. چرا که دریافته بودند اُنس با مطالعه حادثه نیست، پروسه است و سرآغاز این فرایند در کودکی و نوجوانی به وجود می‌آید. از این‌‌رو از هر جهت، حتی نام‌گزینی کتاب و نشریه، دقّت نظر داشتند و نام مجلّه‌های دانش‌آموزی را «پیک» می‌نامیدند. عنوانی بی‌ادعا که معنای پیام و نامه دارد نه واژه دهان‌پرکن، نصیحت‌مابانه و توقع‌آفرینِ «رشد» که هدایت معنی می‌شود و از حیث عنوانْ کتاب‌های درسی را تداعی می‌کند. به قول پیشینیان «واضح و مبرهن» است که اگر الفت با کاغذخوانی در بهار زندگی شروع شود، مشتاقانه تا میان‌سالی و کهن‌سالی تداوم می‌یابد. امروز اما شوربختانه می‌بینیم درس‌نامه‌های آموزشی زمینه‌ساز دل‌زدگی از کاغذ، کتاب‌گریزی و مجلّه‌بیزاری را فراهم آورده‌اند و دور نیست خواستاران کم‌سالِ رایانک و گوشی‌های هوشمند این دلبستگی را همچنان تا زمستان حیات حفظ کنند که در صورت وقوع چنین امری بی‌تردید آینده‌ای سطحی، مصیبت‌خیز و فاجعه‌آمیز رقم خواهد خورد. تصمیم‌سازان، تصمیم‌گیران و مجریان باید بدانند برنامه‌ریزی‌های اکنون گام‌به‌گام نهضت خواننده‌پروری را به بیننده‌سازی مبدل کرده است و تصویر دارد کلمه را به فنا می‌دهد. به همین دلیل، در دیار دفن تجربه‌ها ضرورت دارد با قلم‌اندازی، دیروز را به خدمت امروز و فردا در آورد. از پیشگامان سخن گفت و درباره پیشتازان نوشت و پیشینه‌ها را فراروی کاربدستان قرار داد تا شاید به خود آیند و با مرور کارنامه حرفه‌ای بانیان در بعضی سیاست‌ها بازنگری کنند.
یکی از کسانی که در تاریخ معاصر آداب خواننده‌پروری را تا حدودی می‌دانست و درک و دریافت به نسبت درستی از تربیت نونهالانه داشت، جعفر بدیعی بود. بدیعی، از پیشروان کودک‌نویسی و نوجوان‌نگاری به مفهوم امروزی محسوب می‌شود. در کتاب منتشر نشده‌ام با عنوان «فرهنگ ناموران مطبوعات ایران» ذیل نام او در حرف (ب) نوشته‌ام:
نوشته‌های مرتبط
«بدیعی، جعفر: ۱۲۹۴ ش، شیراز – ۱۳۸۰، تهران. سردبیر نشریه‌های بازی و کیهان بچه‌ها. مترجم، روزنامه‌نگار، نویسنده. فرزند نعیم، در شیراز و تهران تحصیل کرد. مدرک کارشناسی فلسفه و علوم تربیتی را یکم اسفندماه ۱۳۲۵ از دانشسرای عالی (تهران) گرفت. ۲۸ سال در وزارت فرهنگ/ آموزش و پرورش به تدریس و اداره آموزشگاه‌ها اشتغال داشت. فعالیت‌های مطبوعاتی‌اش از سال ۱۳۱۹ در شیراز آغاز شد و مشق روزنامه‌نگاری را در زادگاهش آموخت. سال ۱۳۳۰ مجوز انتشار نشریه بازی را گرفت که به دلیل سرمایه اندک، نبود نیروی انسانی و ناسازگاری پخشگرها، سه شماره دوام آورد. در زمان اشتغال در سرویس شهرستان‌های روزنامه کیهان، گفت‌وگوی او با مصطفی مصباح‌زاده، مدیر وقت مؤسسه کیهان، به تولد کیهان بچه‌ها انجامید و اوّلین شماره کیهان بچه‌ها را همراه با همکارانش ۶ دی ماه ۱۳۳۵ منتشر کرد. ۲۳ سال عُمر او با سکانداری کیهان بچه‌ها گذشت و سال ۱۳۵۸ به علت بیماری قلبی کناره گرفت. گیاهان عجیب و از زمین تا ستارگان از کتاب‌های اوست. وی پدر نعیم بدیعی مُدرس علوم ارتباطات است…
ادامه مطلب در:
از بازی تا کیهان بچه‌ها۰۵-Ghasemi-