ادغام مهاجران افغانستانی در نواحی شهری ایران: مطالعۀ موردی محلۀ هرندی در تهران
پویا علاءالدینی، آمنه میرزایی
چکیده
تعداد کثیری از اتباع افغانستان، طی چند دهۀ اخیر، به سبب ناآرامی‌های سیاسی و متعاقباً وضعیت جنگی و دشواری‌های اقتصادی در کشور متبوعشان، در نواحی گوناگون ایران (با توجه به همسایگی و مشترکات زبانی، تاریخی، فرهنگی و مذهبی) اسکان یافتهاند. نقاط شهری و به‌ویژه پایتخت کشور در پیوند با اسکان و ادغام این مهاجران در ایران حائز اهمیت هستند. این مقاله به وضع مهاجران افغانستانی در زمینه‌های اسکان، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حقوقی در محلۀ هرندی واقع در منطقۀ دوازده شهر تهران می‌پردازد. همچنین، رویکردهای جامعۀ میزبان نسبت به حضور افغانستانی‌ها در هرندی در کنار فعالیت نهادهای خدمات دهنده در محله و تأثیر آن‌ها بر شرایط زندگی مهاجران بررسی می‌شود. اطلاعات لازم طی پژوهش میدانی از طریق مشاهده، مصاحبه‌های نیمه‌ساختارمند، بحث‌های گروهی متمرکز با سازمان‌های مردم‌نهاد محله، گروه‌های مختلف مهاجران، ساکنان ایرانی و مسئولان محلی و دیگر ذینفعان و نیز بررسی اسناد مدیریت شهری گردآوری شده است. یافته‌ها حکایت‌گر میزانی از ادغام مهاجران افغانستانی در محلۀ هرندی است. افزون بر این، در بین مهاجران افغانستانی ساختار شغلی خاصی در پیوند با فرصت‌ها و به‌ویژه اقتصاد غیررسمی محله شکل گرفته است. همچنین، پایداری سکونت این ساکنان هرندی تا حد زیادی به‌واسطۀ خدمات ارائه‌شده توسط سازمان‌های مردم‌نهاد، امکانات شغلی، هزینه‌های نسبتاً پایین مسکن و نگاه مثبت بیشتر جامعۀ میزبان به مهاجران در محله حاصل شده است. درعین‌حال، حس مسئولیتی در مدیریت شهری در قبال مهاجران افغانستانی ایجاد نشده و درنتیجه چارچوب‌های موردنیاز و مناسب با موقعیت آنان نیز در محله صورت‌بندی و ایجاد نشده است.
کلیدواژه‌ها
نوشته‌های مرتبط
ادغام؛ تهران؛ محلۀ هرندی؛ مدیریت شهری؛ مهاجران افغانستانی
مجله علمی پژوهشی پژوهش های انسان شناسی ایران، دوره ۸، شماره ۱ – شماره پیاپی ۱۵، بهار و تابستان ۱۳۹۷، صفحه ۷-۲۵
لینک مقاله:
https://ijar.ut.ac.ir/article_70506.html
