آیا آژانس خبری فرانسه از بحران نشریات چاپی گذر خواهد کرد ؟ (لوموند دیپلماتیک: فوریه ۲۰۱۴)

مارک اندولد برگردان آریا نوری

آژانس خبری فرانسه ( AFP ) ، یکی از سه آژانس خبری اصلی دنیا به طور مستقیم تحت تاثر بحران مطبوعات چاپی فرانسه و رقابت بین شبکه های اجتماعی و ویدئوهای ارسالی توسط شهروند – خبرنگاران قرار گرفته است. در زمانی که بیشتر رسانه ها اخبار بین المللی را فدای پوشش خبری آشوب ها و جرم و جنایت میکنند شبکه ی جهانی این آژانس خبری آن را غیر قابل جایگزین ساخته است. فقط در این بین مساله ی رسیدن به ثبات اقتصادی است که باقی میماند . . .

AFP ، علامت اختصاری آشنایی که نشان دهنده ی مجموعه ی اخبار سومین آژانس خبری جهان و حضور دائمی آن در بسیاری از رسانه ها ، سمعی – بصری ، نشریات چاپی و از این به بعد اینترنت ، است.آژانس خبری فرانسه که در سال ۱۹۴۵ تاسیس شده است مجموعه ای عظیم از اطلاعات بوده که دو هزار و دویست و شصت همکار از تمامی ملیت ها دارد که در صد و شصت و پنج کشور مختلف حضور داشته و به شش زبان فرانسه ، انگلیسی ، آلمانی ، پرتغالی، عربی و اسپانیایی فعالیت میکنند. پس از جنگ هر کدام از قدرت های بزرگ باید برای خود آژانس خبری بین المللی تاسیس میکرد ، آژانسی که وجودش به اندازه ی سازمان ملل متحد یا بعدها بمب اتمی ، حیاتی بود. نزدیک هفتاد سال بعد آژانس خبری فرانسه روزانه نزدیک به پنج هزار خبر ، دو هزار عکس و صدها سوژه ی خبری تلوزیونی تهیه میکند.این آژانس خبری در دنیا دویست دفتر ، ۵ مرکز محلی در پاریس ، واشنگتن ، مونتویدو ، نیکوزی و هنگ کنگ دارد و در آمد آن در سال ۲۰۱۲ بالغ بر ۶.۲۸۹ میلیون یورو بوده است. علت اصلی ارزشمند بودن آن پوشش تعداد زیادی کشورها و تهیه ی اخباری متنوع است. رقبای تاریخی این شبکه ی خبری آسوشییتد پرس ( AP ) ، که از اتحاد چندین روزنامه ی بزرگ آمریکایی تشکیل شده و بیشتر تحت نفوذ آن قرار دارد و رویترز ، آژانس خبری انگلیسی – کانادایی که تخصص آن بورس بوده و دفتر مرکزیش در مرکز بورس قرار دارد هستند. از معروفترین خبرهای پخش شده توسط AFP میتوان به خبر مرگ ژوزف استالین در سال ۱۹۵۳ ، به گروگان گرفته شدن ورزشکاران اسرائیلی در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ ، سقوط هواپیمای کنکورد در سال پاریس در سال ۲۰۰۰ و یا فرار زین العابدین بن علی از تونس در سال۲۰۱۱ اشاره کرد. (۱)

آژانس های خبری عموما فعالیت خود را بر جمع آوری و انتقال اطلاعات دست اول در مقیاس محلی ، ملی و بین المللی متمرکز می کنند در صورتی که مشتری های آنها ( روزنامه ها ، رادیوها و شبکه های تلوزیونی ) نیروی خود را به تولید ، پردازش و پخش اخبار اختصاص میدهند.

دوازده دفتر در خاور نزدیک

این تقسیم کار با اینترنت و ابزار های دیجیتالی متحول شده است. از این به بعد ، هر کس میتواند یک خبر را در اختیار همه قرار دهد. یکی از کارمندان AFP (آژانسی ها) (۲) میگوید : « در گذشته، AFP در زمینه ی سرعت ارائه ی خبر کاملا بی رقیب بود و در مورد ارائه ی اخبار مهم رقیبی نداشت اما با ظهور توییتر همه چیز متحول شده است.» در واقع بخش مهمی از اخبار مهم در ابتدا در شبکه های اجتماعی منتشر میشوند مثل وقتی که در هشتم فوریه سال ۲۰۱۳ ، هرمن وان رمپوو ( Hermen van Rompuv ) رئیس شورای اروپا ، در توییتر اعلام کرد که رهبران اروپا بر سر بودجه ی اتحادیه در سال های ۲۰۱۴- ۲۰۲۰ به توافق رسیده اند و یا زمانی که اباما در ششم نوامبر سال ۲۰۱۲ انتخاب مجدد خود را با نوشتن « ۴ سال دیگر» در حساب توییتر خود اعلام کرد ، این پیام که در کنار عکسی که وی در آن همسر خود میشل اوباما را در آغوش گرفته بود بیش ار ۵۰۰ هزار بار به اشتراک گذاشته شده بود.

با وجود دسترسی به اینترنت یا کامپیوتر ، تبلت یا تلفن های هوشمند و همچنین شبکه های خبری ۲۴ ساعته، آژانس های خبری امروزه با رقبای بین المللی گوناگونی مثل CNN ، BBC ، الجزیره ، توییتر ، گوگل و … دست و پنجه نرم میکنند . یکی از کارمندان AFP با تلخی میگوید : « من زمانی را به یاد می آورم که AFP نبض کار را در دست داشت ، هیچ کنفرانس مطبوعاتی بدون اطمینان حاصل کردن از حضور AFP در آن برگزار نمیشد و روزنامه نگار آن تقریبا مثل یک پادشاه بود.»

به منظور حفظ نفوذ این نهاد در دنیای پر تلاطم رسانه ای ، مدیریت AFP روزنامه نگاران خود را به ایجاد حساب های مختص به خودشان در توییتر ترغیب میکند و همین مساله سبب ایجاد یک تحول شده است. « این کار مدیریت آژانس رسم حضور سایه مانند خبرنگاران آژانس را متحول کرده است ، در گذشته تنها منبعی که ما برای اخبارمان داشتیم همکارانمان بوده اند . شبکه های اجتماعی عادات گذشته ی ما را از بین برده اند. با کوچکترین اشتباه مخاطبان در توییتر واکنش نشان می دهند. » حساب کاربری رویترز در توییتر بیش از ۳.۵ میلیون و آسوشییتد پرس بیش از ۲.۵ میلیون مخاطب دارد ، این در حالیست که این آمار برای بخش فرانسوی و انگلیسی AFP با زحمت از ۴۰۰ هزار نفر تجاوز میکند.

زمانی که آقای امانوئل هوگ (M. Emmanuel Hoog ( مدیر کل AFP در دفتر آژانس در پاریس که در میدان بورس در برابر ستون های قصر برونیارت (Brongniart ) ، سمبل تحول کاپیتالیسم فرانسه، از ما استقبال میکند میگوید : « شبکه های اجتماعی سیستم های هشدار واقعی هستند اما هیچ کدام از رسانه های بزرگ دنیا نمیتوانند بدون آژانس های خبری به کار خود ادامه دهند. این آژانس ها برای آنها دو دستاورد دارند : جنب و جوش و فعالیتی دائمی. توییتر یک شبکه است نه مرکز خبر نویسی. این ما هستیم که در برابر سر و صدای خبری قابل اطمینان هستیم. » آقای فیلیپ مسونت

(M. Philippe Massonnet) مدیر مرکز اطلاعات AFP هم همین اطمینان را به ما میدهد : « امروزه کار ما چارچوب بندی اخبار با ارائه ی چشم انداز و یاد آوری رخداد های تاریخی است. » این توصیف قابل قبول به نظر میرسد اما گاهی مقاومت در برابر فشار اخبار لحظه ای کار دشواری است. . . و خیلی سریع اشتباه به وجود می آید. وی با نشان دادن نقشه ی دنیا روی دیوار که هر دفتر AFP با سوزن بر روی آن مشخص شده است به شبکه ی AFP افتخار میکند چرا که در واقع همین زنجیره ی جهانی آن یکی از بهترین برگ های برنده اش می باشد « مشتری های ما بیش از بیش به آژانس خبری احتیاج دارند که کار خود را در تمامی نقاط دنیا ، به خصوص نقاطی که دیگر در آنها امکان حضور دائمی یک روزنامه نگار وجود ندارد ، به طور دائمی انجام دهد. »AFP بر خلاف بسیاری از رسانه ها که تلاش میکنند به هر نحوه کسب درآمد کنند ، شبکه ای در اختیار دارد که برایش امکان حضور در نقاطی از دنیا را فراهم میکند که اکثر رسانه های دنیا آنجا را ترک کرده اند. « در اوایل سال ۲۰۱۳ ، در سوریه دیگر جز آژانس های خبری ، یک یا دو فرستاده ی ویژه و خبرنگار آزاد کسی حضور نداشت.»

اما این پشت کار که به AFP اجازه ی حفظ مخاطب و اعتبار خود را میدهد نیازمند تلاش اقتصادی و انسانی قابل توجهی است. AFP دوازده دفتر خبری در خاور نزدیک دارد. در کابل ، تقریبا ده نفر به صورت دائمی برای آن کار میکنند. در طول جنگ لیبی در سال ۲۰۱۱ AFP تنها آژانس خبری بود که در طرابلس دفتر داشت. پوشش این عملیت نظامی که در پس آن آقای سارکوزی و برنارد هنری لوی قرار داشتند توسط حدود ۳۰ مامور این آژانس مستقر در خاک لیبی و در طول ۲۹۰۰ روز ماموریت صورت پذیرفت. این حرکت نتیجه داد : AFP بود که در بیستم اکتبر سال ۲۰۱۱ تصویر انحصاری بدن غرق در خون قزافی را نشان داد.

با این حال این استراتژی همیشه پاسخگو نیست و معادله ی اقتصادی با گسترش بحران پیچیده تر میشود. AFP به عنوان تهیه کننده ی عمده ی اخبار خام برای رسانه ها به طور مستقیم تحت تاثیر مشکلات اقتصادی مشتریانش قرار گرفته است. بنابراین مدیریت بخش تجاری آن باید در زمانی که اکثر مشتریان میخواهند برای کاهش قیمت قرارداد ها مذاکره کنند و هیچ ابایی از لغو قرار داد خود ندارند ، برای حفظ آنها تلاش کند. در سال ۲۰۰۴ روزنامه ی رایگان مترو ( Metro ) برای مدتی قرارداد خود را لغو کرد و در سال ۲۰۰۹ بسیاری از روزنامه های محلی گروه Hersant Média مثل La Provence ، Nice-Matin, VarMatin, Paris Normandie et L’Union همکاری خود با آژانس خبری فرانسه را لغو کردند. در سال ۲۰۱۰ هم نوبت به روزنامه ی رایگان بیست دقیقه (۲۰ minutes ) رسید.

برای مقابله با این جریان منفی AFP سرویس کم هزینه ی خود با عنوان «ضروری » ( l’Essentiel ) را راه اندازی کرده است که به واسطه ی آن با پرداخت نیمی از قیمت اشتراک معمولی میتوان ۳۰ درصد اخبار مربوط به فرانسه و ۵۰ درصد اخبار خارجی را دریافت کرد. این سرویس به روزنامه های محلی ارایه شد. برخی از این روزنامه ها مثل پاریس نرماندی ( Paris Normandie ) یا بیست دقیقه تصمیم به استفاده از این سرویس جدید گرفتند. با تمام این احوال ، درآمد این سرویس خبری در بخش فرانسه که کمی بیشتر از ۵۵ میلیون یورو در سال ۲۰۱۰ بوده است سه سال بعد به ۵۰ میلیون یورو کاهش پیدا کرده. با این وجود ، از نظر آقای هوگ « درآمد مشتریان AFP و در نتییجه درآمد این آژانس خبری در سطح جهانی افزایش پیدا میکند و همین مساله مهم است. » او برای اثبات ادعای خود به مذاکرات با روزنامه های محلی ، تجارب و جهانی شدن مشتریهایش اشاره میکند : « در گذشته ، اخبار ما فقط محدود به فرانسوی زبان ها میشد اما امروزه ما با ۸۰ ملیت و مشتریانی در ۱۵۰ کشور مختلف سر و کار داریم و من باور دارم که هنوز جای پیشرفت داریم.» . در آسیا ، خبرنگاران AFP انگلیسی زبان هایی هستند که اخبارشان در وهله ی دوم به فرانسه ترجمه میشود و همین مساله را میتوان نشانی بر جهانی شدن AFPدر نظر گرفت.

از سال ۲۰۱۱ به بعد ، فعالیت های بین المللی آژانس خبری فرانسه ۵۴ درصد درآمد کلی آن را ( در برابر ۴۷ درصد در سال ۲۰۰۵ ) تشکیل داده است. در همین سال ، رسانه های داخلی فرانسه تنها ۹ درصد در آمد آژانس خبری فرانسه ( در برابر ۱۳ درصد در سال ۲۰۱۴ ) را تشکیل می دادند. اروپا همچنین اولین بازار AFP در جهان است و آسیا ، آمریکای شمالی ، خاور نزدیک ، آفریقا و آمریکای لاتین در رده های بعدی قرار دارند.

AFP در کدام یکی از این قاره ها قصد توسعه ی فعالیت های خود را دارد؟ هرچند که آقای هوگ به پویایی بازار آفریقا با توجه به کنار رفتن رویترز از این قاره اشاره میکند اما این قاره همچنان سهم اندکی در درآمدهای AFP به خود اختصاص داده است. این آژانس خبری در قاره ی آفریقا با مشکل پوشش نواحی فرانسه زبان مواجه است. به همین منوال ، آمریکای لاتین هم با توجه به حضور آژانس خبری اسپانیایی زبان EFE ، رویترز و آسوشییتد پرس و همچنین آژانس های خبری آلمانی و ایتالیایی ، برای AFP در آمد کمی به دنبال دارد و در این قاره رقابت سختی در جریان است. تنها آسیاست که چشم انداز روشنی در بر دارد اما مساله این است که بحران مطبوعات در این کشور گروه خبری جی جی ( JiJi ) که توزیع کننده ی انحصاری اخبار AFP است را تحت تاثیر قرار داده و همین مساله باعث شده که برای کاهش ۲۰ درصدی مبلغ قرار داد خود ( معادل ۸ میلیون یورو در سال ) مذاکره کند. (۴)

رشد اخبار ورزشی

AFPبا وجود نتایج ضعیفی که سرویس اخباری انگلیسی اش کسب کرده است ( تقریبا ۱۹ میلیون یورو در سال ۲۰۱۳) ، تلاش های خود را روی کشورهای در حال توسعه مثل هند که در آن مطبوعات کاغذی رو به شکوفایی هستند متمرکز کرده است.(۵) AFP در هند ۴ دفتر و ۳۰ خبرنگار ثابت دارد اما این آژآنس خبری همچنین در برزیل که تعداد زیادی رخداد ورزشی به زودی در آن رخ خواهد داد هم حضور دارد : بازی های جام جهانی در ماه ژوئن و ژانویه سال ۲۰۱۴ و بازی های المپیک ریو در سال ۲۰۱۶.

ورزش نقش مهمی در برنامه های استراتژِک AFP ایفا میکند و ۲۵ درصد از تولید اخبار کاغذی و ۳۵ درصد اخبار تصویری آن را به خود اختصاص داده است. AFP در جریان جام جهانی سال ۲۰۱۰ در آفریقا جنوبی ۱۵۰ نفر را برای کمک رسانی به دفتر ژوهانسبورگ استخدام فوری کرد. بازار اخبار ورزشی که سود بالایی دارد در شکوفایی به سر میبرد. با این وجود رویترز در این زمینه از AFP جلوتر است چرا که با وجود گروه سازمان اخبار ( News corporation ) متعلق به آقای روپرت مرداک ( Rupert Murdoch ) کنترل آژانس های خبری استیتس ( Stats ) و ال سی سی ( LCC ) ،که حرف اول را در عرصه ی اخبار ورزشی در دنیا میزند در اختیار دارد.AFP در سال ۲۰۱۱ در تلاشی بیهوده سعی کرد با این آژانس خبری برای همکاری در حوزه ی اروپا قرارداد امضا کند.

سه سال پیش ، گروه اخبار اقتصادی بلومبرگ ( Bloomberg ) با راه اندازی سرویس خبری برای بیس بال و فوتبال آمریکایی و پس از آن اروپا و فوتبال آن وارد عرصه ی اخبار ورزشی شد و همین مساله را میتوان به عنوان گواهی بر سوددهی عرصه ی اخبار ورزشی قلمداد کرد.آقای بیل اسادرون ( Bill Squadron ) مدیر بخش ورزشی بلومبرگ می گوید : « ما می خواهیم مثل عرصه ی اقتصاد در عرصه ی تحلیل اخبار ورزشی در دنیا پیش تاز باشیم و در این عرصه از الگوریتم هایی که در سی سال گذشته در زمینه ی اقتصادی به دست آورده ایم بهره خواهیم برد. (۶) آژانس خبری فرانسه اما ، هنوز از این توانایی با ارزش بهره مند نشده است.(۷)

اریک شرر، کارمند سابق AFP که امروزه متخصص رسانه های دیجیتالی بوده و در تلویزیون فرانسه کار میکند میگوید : « از سال ۱۹۷۰ به بعد ، AFP در جهانی شدن موفق بوده است اما در عرصه ی تکنولوژی خیر.» AFP با وجود سوار بودن بر موج و ماهیت چند فرهنگی اش همه چیز را برای کسب موفقیت در اختیار داشت اما هنوز هم چوب غیبت خود در اخبار اقتصادی متحول شده به وسیله ی شبکه های نوین را میخورد.

درآمد مربوط به اینترنت و رسانه ای چند منظوره AFP که قبلا ۱۴ میلیون یورو بوده است در سال ۲۰۱۳ به علت از دست دادن قرار داد خود با «درگاه» (portal) شرکت یاهو دچار رکودی ۲۰ درصدی شده است ، در عوض تولید ویدئویی آن از دو سال پیش تا کنون ده برابر شده است و از این به بعد روزانه دویست ویدئو به زبان های مختلف تولید میکند.آقای مسونت میگوید : « اگر ما میخواهیم که جوان ها رسانه ها را برای کسب اطلاعات دنبال کنند ارزش دهی به اخبار به وسیله ی تصویر امر بسیار مهمی است. AFP در عین حال پلت فرمی را طراحی کرده است که به مشتری هایش امکان جست و جو در آرشیوها و منابع اطلاعاتی را به وسیله ی یک موتور جست و جو میدهد.آقای هوگ میگوید : « ما از منطقی که فقط به دنبال پخش دائمی اخبار است به برداشتی عمیق تر از محتوی اخبار خواهیم رسید.» سرویس اخبار سیاسی( e-diplomacy) هم همزمان از شبکه ای جهانی متشکل از حساب کاربری توییتر بیش از ۴ هزار رئیس دولت ، وزیر ، سفیر یا روسای شرکت های بزرگ دنیا و همچنین وبلاگ های تاثیر گذار ، روزنامه نگاران متخصص و گروه های فشار استفاده میکند.(۸)

آژانس های خبری باید به فکر پیدا کردن راهی برای مقابله با رسانه های دیجیتالی و بازارهای جدید باشند چرا که مطبوعات کاغذی رو به ذوال هستند و این استراتژی است که رویترز و آسوشییتد پرس قبلا با سرمایه گذاری های بزرگ در پیش گرفته اند. آژانس های خبری باید از این به بعد کنگره ی جهانی موبایل (Mobile World Congress ) ، بزرگترین همایش تلفن های همراه که هر ساله در بارسلونا برگزار میشود شرکت کنند.آقای تام گلوسر ( Tom Glocer ) مدیر و مسئول سابق تامسون رویترز در سال ۲۰۱۰ اعلام کرده بود : « پس از راه اندازی شبکه ی اجتماعی ، تمایز B۲B ( ازتجارت به تجارت ) و B۲C ( از تجارت به مصرف) امر مشکلی است ، در واقع از این به بعد هر شکلی از ابداع از عموم مردم بر می آید و محصولاتی که توسط حرفه ای ها تولید میشود را تحت تاثیر قرار می دهد. » (۱۰) آقای هوگ هم به همین منظور بلافاصله پس از انتصاب خود به عنوان مسئول AFP عموم مردم را مخاطب قرار داد. از آن زمان به بعد ، AFP نرم افزاری برای آیفون به زبان های انگلیسی ، اسپانیایی ، پرتقالی ، آلمانی و عرب و نرم افزاری برای آیپاد به زبان های انگلیسی ، اسپانیایی و پرتقالی راه اندازی کرده است. این خدمات به زبان فرانسه در دسترس نیستند چرا که این پروژه بلافاصله در فرانسه با واکنش منفی مطبوعات خبری که در شورای اداری AFP نقش مهمی ایفا کرده و در تهیه ی اخبار آن سهم ارزنده ای دارند مواجه شد.

شورای اداری AFP نشان دهنده ی نحوه ی اداره ی منحصر به فرد آن از زمان آغاز به کارش در سال ۱۹۵۷ به بعد می باشد که آقای مسنت آن را به معجون حقوقی عجیب و غریبی تشبیه کرده بود که دارای ساختاری مستقل با شخصیتی مدنی و کارکردی وابسته به قوانین تجاری می باشد. همین مساله به این آژانس اجازه داد تا استقلال خود را حفظ کند ، استقلالی که هم بزرگترین نقطه ی ضعفش است و هم اعتبارش ، چرا که AFP مثل شرکت حقوقی خصوصی است که سرمایه ای ندارد.آقای مسنت با تاسف می گوید : « AFP مثل شرکتی بین المللی است که بودجه ای معادل یک شرکت کوچک یا متوسط دارد.» (۱۰) به همین منوال سرمایه گذاری AFP برای توسعه دادن خود کار سختی است چرا که مشتری های فرانسوی اش مثل مطبوعات چاپی ، رادیو تلویزیون عمومی و دولتی به طور دائمی در شورای اداری اش شرکت میکنند تا قیمتی را که برای حق اشتراکشان پرداخت میکنند را کاهش دهند . . .

خبرنگاری که عضو سندیکای ملی خبرنگاران و کنفدراسیون عمومی کار (SNJ CGT ) است میگوید : « AFP دارای هزینه های ثابت سنگینی است . هشتاد درصد درآمد آن صرف هزینه های افراد می شود که در بازاری بشدت رقابتی فعالیت می کنند. در نتیجه سود شرکت بسیار ناچیز است. در چنین شرایطی AFP چگونه میتواند برای توسعه ی خود سرمایه گذاری کند؟ الگوی تعاونی محور آسوشییتد پرس از آن جهت کاربرد دارد که ایالات متحده اولین بازار مطبوعات در جهان است.ما در چنین شرایطی به سر نمی بریم. »

این عدم توانایی در سرمایه گذاری می تواند شرایط بدی را به دنبال داشته باشد. AFP در سال ۱۹۹۸ با شبکه ی تلویزیونی اخبار جهان (Worldwide Television News) همکاری داشت، این شبکه با عکس ها و ویدئوهای خبری خود رقیبی جدی برای آسوشییتد پرس در آمریکای شمالی محسوب میشد. در آن زمان شبکه ی تلوزیونی اخبار جهان به دنبال واگذاری سهام خود بود و مذاکراتی در همین مسیر شکل گرفت اما به این دلیل که هیچگونه توان سرمایه گذاری نداشت و دولت هم تدبیر خاصی برای آن در نظر نگرفت آژانس خبری فرانسه با وجود قیمت کمی که باید پرداخت میکرد ( ۱۰ میلیون دلار ) از مذاکرات کناره گیری کرد و این آسوشییتد پرس بود که شبکه ی خبری را خریداری کرد . یک خبرنگار می گوید : « با وجود امکانات شبکه ی تلوزیونی اخبارجهان ما پانزده سال در توسعه ی اخبار چند رسانه ای و ویدئویی عقب نمی افتادیم.»

با این حال AFP توانست قرارداد های همکاری گسترده ای منعقد کند. در زمینه ی عکاسی با گتی (Getty ) ، آژانس عکاسی خبری معتبر آمریکایی همکاری میکند. (۱۱) در ژاپن ، از سال ۲۰۰۶ به بعد سرویس خبری سوددهی را با همکاری سافت بانک (Softbank) که یکی از گروه های بزرگ ارتباطات و تلفن در شبه جزیره است همکاری میکند و از سال ۲۰۰۸ به بعد آژآنس خبری فرانسه اطلاعات و اخبار کلی و سیاسی را برای گروه خبری اقتصادی دو جونز و کمپانی (Dow Jones and Company ) و دو جونز نیوز وایر (Dow Jones Newswires ) که شاخه ی فرعی آن است فراهم می کند.

به جز فعالیت رسانه ای ، فعالیت های دیگری هم می توان انجام داد مثل همکاری با جی سی دکو ( JC Decaux ) برای تهیه ی اخبار در هنگام پرواز برای هواپیماهای ایر باس و نرم افزاری به نام اخبار من ( Mes actus ) برای بی ان پی پاریبا (BNP Paribas).

با وجود اینکه دولت به عنوان مشتری تقریبا نیمی از بودجه ی AFP یعنی مبلغی معادل ۱۲۰ میلیون یورو را تامین میکند دیگر چشم انداز استراتژیکی برای آن ارائه نمیدهد.آژانس خبری فرانسه که نه یک شرکت دولتی است و نه موسسه عام المنفعه و به حق اشتراکی که نهاد ها پرداخت می کنند وابسته است. در سال ۲۰۱۰ ، کمیسیون اروپا که همیشه به رقابتی آزاد و سالم تاکید دارد با گله عنوان کرد که این شرکت نوعی سوبسید دولتی دریافت می کند. مذاکراتی که بین دولت فرانسه و بروکسل در جریان هستند به طور خاص می خواهند نشان دهند که بخشی از این سرمایه گذاری عمومی برای تکمیل فعالیت های مرتبط با منافع عمومی لازم است.

در این بین وضعیت اقتصادی آژانس خبری فرانسه رو به وخامت می رود. اولین نتیجه ی این مساله کاهش بودجه ی اختصاص داده شده به روزنامه نگاری کارمزدی است (des budgets piges ؟! ) ( به طور متوسط ۱۰.۳ درصد ) و هزینه های ماموریت های برخی از سرویس های خبری ( معادل ۱۲.۷ درصد) است. یکی از اعضای قدیمی شورای اداری AFP بدبینی خود ا در این مورد را پنهان نمی کند : « از نظر من ، AFP بیش از پیش به حیوانی با رفتار غیر قابل پیش بینی شباهت دارد و از دو طرف مورد حمله قرار گرفته است . در اکوسیستم دیجیتالی جدید اصل اعتبار خبر میتواند در توییتر هم صورت بگیرد و من سرویس های جدیدی نمیبینم که آنقدر نوآوری داشته باشند تا بتوانند مسیر منحنی بدهی های AFP را تغییر دهند. دوره ی داشتن جایگاه مقدس دیگر تمام شده است و این گروه های کوچک بسیار فعال تر هستند که امروزه کاربرد دارند». فابریس باکوش (Fabrice Bakhouche) که امروزه مشاور نخست وزیر فرانسه آقای ژان مارک آیرو (Jean-Marc Ayrault ) و معاون سابق مدیر کل آژانس خبری فرانسه با این ارزیابی مخالف است و می گوید : «AFP بزرگترین مارک خبری در جهان است و این امر مسائل بزرگی را میسر می سازد ».

MARC ENDEWELD

۱-

Cf. Hamida Ben Salah, « La chance d’annoncer au monde la fin d’un dictateur », Making-of, 18 décembre 2013, http://blogs.afp.com/makingof

۲- کارمندان AFP را اصطلاحا آژانسی می نامند.

۳- ین ساختمان تا سال ۱۹۹۸ محل بورس بود

۴- در مقابل این کاهش ۲۰، Jiji Press به AFP اجازه فروش محصولات غیر رسانه ای دیجیتالی را اهدا کرد.

۵-

Cf. « Papering over the cracks », The Economist, Londres, 8 novembre 2011.

۶-

Le Monde, 15 novembre 2012.

۷-

Simon Kuper, « La fée Statistique ensorcelle le football », Le Monde diplomatique, mars 2013.

۸-

http://ediplomacy.afp.com

۹-

« Thomson Reuters : WikiLeaks n’est pas un concurrent », Buzz Média Orange – Le Figaro, 9 décembre 2010, www.lefigaro.fr

۱۰- PME : شرکت های متوسط و کوچک

۱۱- در اوت ۲۰۱۲ آژانس Getty توسط گروه Carlyle به مبلغ ۳,۳ میلیارد دلار خریده شد.

پرونده «لوموند دیپلماتیک» در انسنا شناسی و فرهنگ
http://anthropology.ir/node/15007

ویژه نامه ی «هشتمین سالگرد انسان شناسی و فرهنگ»
http://www.anthropology.ir/node/21139