چکیده:زبان پدیده ای پیچیده و امری فرهنگی است که از طریق آموزش به انسان منتقل می شود. زبان انسان را قادر می سازد که به صورتی تقریبا خودکار جهان را از جهان پیرامون خود بیاموزد. در واقع واژگان و نحو هر زبانی، جهان بینی خاصی را به افراد منتقل می کنند. در یک جامعه به عنوان میدانی برای وظایف اجتماعی و جایگاه افراد زبان مورد استفاده توسط اقشار مختلف با یکدیگر متفاوت است و نکات تشابه و تفاوت آن می تواند به صورت نشانه هایی برای شناخت فرهنگ این اقشار مورد استفاده قرار گیرد. زبان مجموعه ای از دلالتها را در جامعه بوجود می آورد که سبب ارتباط افراد با یکدیگر شده و همان جامعه را با گذشته و آینده اش در رابطه قرار می دهد. در هر بافت فرهنگی- اجتماعی مشخص صورتهای خطاب متفاوتی به کار می رود که می تواند به عنوان کنشی فرهنگی و رفتاری محسوب شود. در واقع مباحث مربوط به صورتهای خطابی نظیر تو، شما و … که طیف گسترده را در بر می گیرند، از مشخص ترین جلوه های زبان هستند. در تحقیق حاضر صورتهای خطابی بین کسبه و مشتریان در محله ی پیروزی که اکثریت قریب به اتفاق ساکنین آن فارسی زبان هستند، مورد بررسی قرار گرفته است. فروشندگانی که مد نظر قرار گرفته اند در چند خیابان اصلی محله بویژه خیابان دوم و سوم صاحب مغازه هستند. مشتریان نیز اغلب در همان محله و بافت زندگی می کنند و در این میان تعدادی از آنان متعلق به محله های دیگر هستند و برای خرید به این بخش مراجعه کرده اند. در این تحقیق برای بررسی صورتهای خطاب در میان فارسی زبانان از رهیافت خرد استفاده شده و برای گردآوری داده های میدانی نیز از روش مشاهده و مصاحبه ی نیمه ساخت یافته بهره گیری شده است. نتیجه ی بدست آمده نشان می دهد که بافت فرهنگی – اجتماعی از خانواده و گروهی کوچک گرفته تا یک خیابان و محله در کنار عامل صمیمیت و عدم آن، بر نوع برقراری روابط و به کارگیری صورتهای خطابی تأثیر قابل توجهی دارد.
برای خواندن متن کامل مطلب روی فایل پیوست کلیک کنید.
نوشته‌های مرتبط
ایمیل نویسنده:
malihedargahi@yahoo.com
پیوست اندازه
۲۱۱۸۳