گاهی در اندیشه خود نسبت به باورهای جمالزاده در رابطه با تعصب نداشتن نسبت به آرا خود و یا عقایدش دچار این تردید می شویم که جمالزاده نسبت به گذشته خود و تاریخ، گرفتار اندیشه هایی تعصب مآبانه گردیده و از این رو شاید بعضی می پندارند که او نویسنده ای طرفدار چیزهای کهنه و قدیمی است. در واقع او سبک نویسندگی خود را در بیان واقعیت هایی که قصه هایش به واسطه آن، او را به مقصودش نزدیک می کنند، بنا نهاده که در افکار نویسنده، این مقصود، حاصل نمی شدند مگر آنکه ریشه های فهم آن را در گذشته آن جستجو نماید. او در اغلب آثارش این تذکر را گوشزد نموده که مبانی شناخت و برنامه ریزی جامعه برای آینده، ناگزیر از شناخت و تعمق در تاریخ گذشته مان است. جمالزاده خود در مقدمه کتاب « تلخ و شیرین » به این بیان پرداخته که آینده را در گذشته باید جستجو کرد.
متن کامل این مطلب را در فایل ضمیمه بخوانید.
