هشتادو یکمین نشست یکشنبه های انسان شناسی و فرهنگ با عنوان «شهر و مناسک» در روز یکشنبه ۲۲ فروردین ۱۳۹۵ در پژوهشگاه فرهنگ٬ هنر و ارتباطات برگزار خواهد شد. در این نشست که از ساعت ۴ تا ۷ بعد از ظهر است٬ فیلم مستند «خون مردگی» ساخته آقای محمد کارت به نمایش در می آید. سخنرانی‌های این نشست توسط آقای دکتر ناصر فکوهی (استاد دانشگاه و مدیر انسان شناسی و فرهنگ) با عنوان « نگاهی انسان شناختی بر مناسک در کلانشهرهای مدرن» و خانم فاطمه سیارپور (کارشناس ارشد انسان شناسی و معاون انتشارات و مدیر مرکز اسناد در انسان شناسی و فرهنگ) درباره «بدن در مناسک مدرن» انجام خواهد شد.
مکان: میدان ولی عصر، خیابان ولی عصر، خیابان دمشق، شماره ۹، پژوشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات
نوشته‌های مرتبط
زمان: ساعت ۴ تا ۷ بعداز ظهر یکشنبه ۲۲ فروردین ۱۳۹۵
برنامه راس ساعت ۴ بعد از ظهر شروع می شود، لطفا یک ربع پیش از شروع، در محل حاضرباشید.
ورود برای عموم آزاد است.
ناصر فکوهی در انسان شناسی و فرهنگ، ویکی پدیا، پرتال جامع علوم انسانی و لینکدین
درباره فاطمه سیارپور
درباره محمد کارت
چکیده سخنرانی دکتر ناصر فکوهی با عنوان «نگاهی انسان شناختی بر مناسک در کلانشهرهای مدرن»
کلانشهرهای مدرن مکان گرد هم آمدن میلون ها انسان است. این جمعیت های بزرگ اغلب دارای سبک های زندگی متفاوت، طرز فکر های مختلف و سلایق بسیار متفاوت هستند و به همین دلیل روابط بسیار گوناگون و گاه حتی متضادی با فضا و زمان شهری برقرار می کنند و نیازهایشان بسیار از یکدیگر متمایز است. شهرهای مدرن باید بتوانند در عین آنکه به این نیازها پاسخ می دهند و آنها را سازماندهی و مدیریت می کنند، از این طریق به خصوص بر آن باشند که تفاوت ها و تضادهای ناگزیر به تنش های شهری منجر نشود و برای شهر و شهروندان مشکل ایجاد نکند. همین طور باید توجه داشت که این تفاوت ها هزینه هایی را به نظام شهری تحمیل نکنند. همین از این رو، در سیاستگزاری های شهری این مدیریت به صورت های مختلف انجام می گیرد. انسان شناسی در این روند بسیار موثر است، زیرا اصل مطالعات انسان شناختی بر تفاوت های قومی، زبانی، فرهنگی و غیره و لزوم توجه، احترام گذاشتن و بررسی آنها است. در این زمینه مناسک و آیین ها که از حوزه های مورد علاقه انسان شناسی است، اما اغلب تا امروز در جوامع کوچک غیر شهری درباره آنها تحقیق شده است، چشم اندازهای جدیدی را برای مدیریت های شهری گشوده اند. چگونه می توان از مناسک جدید شهری، جشنواره ها، مراسم گوناگون ملی، مذهبی ، سیاسی و غیره برای مدیریت بهتر شهر و برای ایجاد هماهنگی میان این گروه های فرهنگی ناهمگن استفاده کرد و تجربه جهانی و تجربه ایران در این زمینه چیست؟ این ها پرسش هایی هستند که در این سخنرانی تلاش می کنیم به آنها پاسخ دهیم. پایه های نظی این بحث را ما در نزد متفکرانی چون ترنر و شکنر در بحث مناسک و اجرا، و در نزد لوفبور، پیر سانسو و میشل دوسرتو در حوزه مطالعات شهری می یابیم.