ایندیپندنت برگردان لیلا حسین زاده
تصویر: جلد کتاب «نام من پناهجو نیست»، که هدفش اندیشیدن کودکان سراسر اروپا در مورد بحران پناهجویان است.
نوشته‌های مرتبط
یک دانشجوی کمبریج کتابی مصور نوشت تا به کودکان کمک کند که بیشتر درمورد بحران پناهجویان بدانند؛ این کتاب برنده ی جایزه ای معتبر در موزه‌ی پیشروی هنر و طراحی در جهان شد.
کیت میلنر جایزه ی ۳۰۰۰ پوندی مربوط به تصویرگر دانشجو را در جایزه ی سالانه ی جوایز تصویرگری موزه ی V&A در سال ۲۰۱۶ ، برای کتاب خود « نام من پناهجو نیست» دریافت کرده است. کتاب راجع به مادری است که برای پسرش داستان رخدادهایی را می گوید که به یک باره آنها را مجبور به ترک کشور موطن خود می‌کنند.
این دانشجوی میانسال در ماه اکتبر تحصیلات مقطع کارشناسی ارشد خود را در در رشته ی تصویرگری کتاب کودکان در دانشگاه آنجلیا راسکین به پایان خواهد رساند؛ او گفت ایده ی این کتاب، زمانی به ذهنش رسیده که دخترش در کلاس درس خود باید پاسخگوی کودکانی می شد که در مورد بحران پناهجویان می پرسیدند ( دختر او معلم مدرسه است).میلنر گفت:« آنها نمی فهمیدند که در مورد چه موضوعی در اخبار صحبت می شود و او (دخترش) هیچ چیز برای نشان دادن به آنها نداشت. کتاب ، داستانی است که از کودکانی با پس زمینه ی امن و راحت می خواهد تا در مورد چیزی شبیه به ترک
خانه و انجام سفری به مقصدی نامعلوم فکر کنند».
خانم ژاکلین ویلسون (نویسنده‌ی کودکان) یکی از چندین داور پانل اصلی بودند که به اتفاق آرا و بشدت تحت تاثیر تلاش جسورانه‌ی میلنر برای انتخاب موضوعی بیرون از کنوانسیون‌های رایج انتشارات تجاری کودکان قرار گرفتند.
میلنر به طور مستقل در مورد رابطه‌ی مادر- پسر در کتاب گفت:« مادر، مثل همه‌ی ما، دیدگاهی مثبت به پسرش می‌دهد. او به پسرش می‌گوید شاید چیزها کمی خسته کننده – یا حتی کمی ترسناک- باشند، اما تا زمانی که آنها دستشان در دست یکدیگر است، اوضاع بسیار خوب خواهد بود و آنها در پایان به مکانی خواهند رسید که دوباره می توانند در آن احساس امنیت داشته باشند.
این گفته ها شامل ترس، گرسنگی و خستگی در آمیخته با تجربه ی واقعی یک کودک پناهنده، نمی شود. به هرجهت شما هم [چنین مسائلی را به فرزندانتان] نمی گفتید، می گفتید؟»
میلنر می گوید که خودش به عنوان یک مادر، در تمام مدت نوشتن کتاب، احساس همدردی با این مادران داشته است، چرا که می توانسته تصور کند نباید چیزی در مورد این که قرار است چطور کودکانشان را تغذیه کنند، یا آنها را گرم نگه دارند، به کودکان گفته شود.
میلنر اضافه کرد که او همچنین متاثر از مجموعه هایی در رادیو ۴ بی بی سی بود که خانواده ای را در حال تلاش برای رفتن از سوریه به آلمان نشان می داد. او گفت :« مادر می گفت کودکان او روزهای متمادی سیب زمینی برشته می خوردند چرا که هیچ چیز دیگری برای خوردن نبود. تمام کاری که می خواست انجام دهد فقط تهیه ی یک وعده مناسب غذایی برای خانواده اش بود. من واقعا می توانستم آن را بفهمم- این مساله ای اساسی است».
او در مورد امیدهایی که به پیام کتاب داشت، بیشتر صحبت کرد؛ همچنین در مورد چگونگی استفاده ی احتمالی از این کتاب در کلاس ها برای آموزش کودکان راجع به این بحران سخن گفت. وی طرح نمود این کتاب عمدتا برای کودکان در کشورهای اروپایی در نظر گرفته شده است؛ کودکانی که شاید با کودکی پناهجو در مدارسشان ، یا در خیابان مواجه شوند.
میلنر ادامه داد:« کتاب از آنها می خواهد تا به چیزی شبیه ترک کردن خانه هایشان فکر کنند در حالی که صرفا چیزهایی را می توانند به همراه ببرند که توان حمل آن را داشت باشند. کتاب مبتنی بر تصور و همدردی است.در آن سوالاتی مطرح می شود مثل:« اگر شما بتوانید صرفا یک چیز را از خانه ی خود بهمراه داشته باشید، آن چیست؟»، یا « اگر شما باید در یک ایستگاه راه آهن بخوابید، کجا دندان هایتان را مسواک می زنید یا شلوار خود را عوض می کنید؟
کتاب بر جزئیات روزمره ی زندگی یک کودک تمرکز می کند، نه بر سوالات بزرگ سیاسی در مورد این بحران اخیر. با این حال، اگر توانسته باشم کاری برای مقابله با دیدگاه غالب درمورد پناهجویان به عنوان « جمعیت های مهاجم و متجاوز» که سعی در نابودی سبک زندگی ما دارند، انجام دهم پس متاسف نیستم.
یک کودک فقط یک کودک است، خواه زندگیش را در سوریه وخواه در انگلستان، لیبی، یا آلمان شروع کرده باشد. کودکان، خوش‌بین، پر انرژی و دارای ذهنی باز هستند؛ به هر دلیلی که ما در این آشفته بازار فعلی قرار گرفته ایم بدون شک تقصیر آنها نیست»
میلنر گفت در سن ۵۰ سالگی بردن یک جایزه ی دانشجویی در این مرحله از زندگیش، که کارش در کتابخانه را بدلیل سن از دست داده بود، «بسیار خاص» است. او گفت « احساس می کردم که تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد ریسکی پرخطر باشد، اما سال ها خواهان گذراندن این دوره تحصیلی بودم، و اکنون زمان مناسب به نظر می رسید».
«من باید به این فکر می کردم که چه احساسی خواهم داشت اگر بتوانم کتابی را که نوشته ام و تصویرپردازی کرده ام در کتابخانه ای ببینم که بسیاری از کتاب های افراد دیگر را در آن شماره می زدم و می چیدم – اکنون به نظر می رسد که این امر احتمالا رخ خواهد داد».
«من تصمیم گرفته ام کارم را در مسیر حرفه ای پیش ببرم و هرچقدر که برایم امکان دارد کتاب برای کودکان بنویسم و تصویرگری کنم».
همه ی آثار برنده‌ی جایزه از جوایز تصویر گری V&A سال، در محوطه ی کتابخانه ی هنر ملی موزه تا ۲۱ آگوست نمایش داده خواهد شد. نام من پناهجو نیست قرار است توسط بارینگتون استوک منتشر شود.
عنوان اصلی مقاله: Student’s refugee crisis book for children wins V&A Illustration Award
منبع: http://www.independent.co.uk/student/student-life/books/student-s-refugee-crisis-book-for-children-wins-va-illustration-award-a7051776.html#gallery
