سه بعد از گرایش فاشیستی در اسرائیل

نوشته دومینیک ویدال

روزنامه نگار و تاریخ دان ؛ مؤلف آنتی صهیونیسم = آنتی سمیتیزم ؟ Liberatalia, fevrier 2018

برگردان : سعید جوادزاده امینی

کجروی های مستبدانه و فاشیستی دولت اسرائیل به صورت وسیعی توسط رسانه ها و مسئولین سیاسی در اروپا نا دیده گرفته شده اند، در حالی که این عمل کرد واقعی بوده و نتایج مخاطره آمیزی برای تمام خاور میانه خواهد داشت.

بسیاری از خوانندگان روزنامه لوموند از مقایسه ای که در نوشته زیو استرنهل Zeev Sternhell تاریخ نگار و متخصص مشهور «فاشیسم» بین اسرائیل امروزی و آلمان در سر آغاز رشد فاشیسم صورت گرفته است دچار شگفتی شدند. دلیل آن اینست که افراط گرائی نگران کننده ائتلاف راست و راست افراطی که اسرائیل را از سال ۲۰۱۵ رهبری می کند ، در اکثر رسانه های معتبر بازتاب کمی داشته است.

این پدیده دارای سه بعد اصلی می باشد.

دولت ـ ملت قوم یهود

اولین و مهمترین آنها در ارتباط با پروژه استعماری در فلسطین است که در حال حاضردگرگونی تاریخی را نشان می دهد. تا کنون مقامات اسرائیلی و از جمله بنیامین نتانیاهو، بدنبال سخنرانی معروفش در سال ۲۰۰۹، وانمود می کردند که چشم انداز معروف به «‌دو دولت» را پذیرفته اند . بدیهی است که همزمان روند مستعمره کردن تشدید می شد ـ روزنامه اسرائیلی هاآرتز رقم ۷۰۰هزار کلونی یهودی نشین را در سال گذشته ذکر می کند ـ با وجود در مورد وضعیت سرزمین های اشغالی از روی عمد موضع گیری پر ابهامی را دنبال می کردند.

با داغ شدن تنور زیادی خواهی تحت تآثیر موفقیت قابل پیش بینی نتانیاهو، دیگر رهبران اصلی ائتلاف تغییر جهت سیاسی را تحمیل کردند. وزیر آموزش وامور مهاجرین و رهبر حزب خانه یهود (Foyer juif) نفتالی بنت “ Naftali Bennette” خستگی ناپذیرانه تآکید می کند « راههای امتیاز دادن و اختلافات به بن بست رسیده، می باید برای الحاق کرانه غربی از جان خود مایه بگذاریم». و گفتار خود را با به تصویب رساندن قانونی در این راستا در پارلمان در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۱۷ به مرحله اجرا در آورد. این قانون با عطف به ما سبق شده و بخشی از پایگاه های کلونی هایی را که تا این زمان حتی از نظر راست های اسرائیلی هم غیر قانونی بشمار می رفت به رسمیت می شناسد و همچنین با مجاز دانستن تصرف سرزمین های خصوصی فلسطینی ها راه را برای گسترش حق حاکمیت اسرائیلی در مناطق “C” که بیش از ۶۰ در صد کرانه باختری را تشکیل می دهد و حتی در تمام منطقه هموار می کند. این قانون که به قانون « نظام مندی » معروف شده توسط بنی بگین پسر نخست وزیر سابق اسرائیل « قانون دزدان» نامیده شد و در حال حاضر توسط دیوان عالی اسرائیل به حال تعلیق در آمده، در عین حال دیوان عالی هدف حمله دولت قرار گرفته که خواستار تغییر ترکیب و کاهش اختیارات آن است.

« خانه یهود » ملی گرایان افراطی، ‌که توسط اهود باراک نخست وزیر سابق اسرائیل با صفت فاشیست معرفی می شود خود را وارثین حزب ملی مذهبی می دانند و همواره همگام با جمعیت مؤمنان « Gouch Emounium » در مرکز جنبش کلونیزاسیون قرار دارند.این گروه سیاسی با وجودی که بیش از ۸ نماینده مجلس و ۴ وزیر در اختیار ندارد موفق شده ۶۰ نماینده از جمله تقریبآ تمام نمایندگان لیکود را در دفاع از قانون خویش گرد آورد، در حالی که نتانیاهو نخست وزیر مصرانه از آنها خواسته بود علیه آن موضع گیری کنند. می باید متذکر شد که در پایان سال ۲۰۱۷، حتی کمیته مرکزی لیکود هم از به انجام رساتدن الحاق کرانه باختری حمایت می کرد.

لایحه دیگری الحاق ۵ بلوک کلونی واقع در شرق اورشلیم را پیش بینی می کند چیزی که همزمان مانع از این خواهد شد که شرق اورشلیم به عنوان پایتخت کشور فلسطین تعیین شود، اما به نظر نتانیاهو این امر هنوز به « آماده سازی سیاسی » نیاز دارد. تا آن موقع به پیشنهاد بنت Bennett ، پارلمان اصلاحیه ای را به قانون مصوب ۱۹۸۰ در مورد اورشلیم به تصویب رساند. ۸۰ نماینده (ازمجموع ۱۲۰) به باز گرداندن بخش هایی از شهر که تحت قیمومیت فلسطینی ها بود رای مثبت دادند در حالی که رای مثبت ۶۱ نماینده (اکثریت لازم) برای تصویب آن کافی بود. بازنگری این قانون موجب کاهش محله های فلسطینی واقع در محدوده خارج از دیوار( ندبه ) بمنظور بوجود آوردن « واحدهای جداگانه » ای خواهد شد که ساکنان آنها «غریبه ها » ( غیر یهودیان ) نخواهند بود.

رنه باکمن René Backmann روزنامه نگار، معتقد است بر اساس گزارش منع شده نمایندگی کنسولی اتحادیه اروپا در اورشلیم « اگر سلاخی کردن محدوده های شهر به مرحله اجرا در آید، منجر به کم شدن حدود ۱۲۰ هزار فلسطینی و افزایش ۱۴۰ هزار کلونی یهودی در شهر خواهدشد چیزی که نسبت جمعیت فلسطینی ها را به ۲۰ درصد در برابر ۳۷ در صد کنونی کاهش خواهد داد».

به عبارت دیگر، بنا کنندگان « اسرائیل بزرگ » در ورای رقابت هایشان مصمم شده اند با تجاوز آشکار به قطعنامه های ۵۰ ساله سازمان ملل راه حل معروف به « دو دولت » را به نفع یک دولت به گور بسپارند. یک دولت نژاد پرست که در آن فلسطینی های مناطق الحاق شده از حقوق سیاسی و مهم تر از همه حق رای برخوردار نخواهند بود. این واقعیت وجود دارد که بر طبق آمار سرشماری فلسطین تاریخی ، در حال حاضر تعداد فلسطینی ها و یهودیان تقریبآ یکسان است: حدود ۶.۶ میلیون نفر.

قانون بنیادی که در جریان تصویب شدن در پارلمان قرار دارد این اراده را راهبری می کند ۰ قانون مصوب ۱۹۹۲ اسرائیل را به عنوان « دولت یهودی و دموکراتیک » معرفی می کرد: طرح قانونی که در مرحله بدوی به تصویب رسیده از «‌دولت ـ ملت قوم یهود » ‌صحبت می کند و بر این تآکید دارد که «‌حق تعیین سرنوشت ملی در ارتباط با دولت اسرائیل تنها به قوم یهود تعلق دارد » علاوه بر این زبان عربی را از وضعیت « زبان ملی » حذف می کند، چون زبان ملی انحصارا عبری خواهد بود .

زرادخانه آزادی کشی

رهبران راست افراطی خواست های خود را از طریق تحریکات حیرت انگیزی به پیش می برند. وزیر دادگستری آیلت شاکد Ayelet Shaked در جریان جنگ غزه تردید نکرد تا در صفحه فیس بوک خود مطلبی را نشر دهد که در آن «‌همه فلسطینی ها» را « دشمن اسرائیل »‌ خواند و «‌تخریب شهرها و روستا ها و همچنین کشتار سالمندان و زنان آنها » را به این دلیل توجیه کرد. (۱) از سوی دیگر نفتلی بنت توصیه می کند تمام « تروریست های » دستگیر شده را بجای زندانی کردن بکشند و توضیح می دهد « من تعداد زیادی از عرب ها را کشته ام، هیچ مشکلی با این مساله ندارم ». و اما آویگدور لیبرمن Avigdor Lieberman تاکید می کند « جائی برای اسرائیلی های عرب در اینجا وجود ندارد، آنها می توانند بقچه هایشان را بردارند و گم شوند ». و اضافه می کند « کسانی که مخالف ما هستند مستحق این هستند که گردن هایشان با تبر زده شود ».و حتی پیشنهاد می کند زندانی های فلسطینی را « تا دریای مرده ـ بحر الموت ـ برده و در آنجا غرق کنند »…

اما این افراط گرایان می دانند : جهش به جلو می تواند در نهایت به عکس العمل منفی افکار عمومی منتهی شود. هرچند فقدان آلترناتیو در جناح چپ، اسرائیلی ها را به سوی جناح راست سوق داده است اما این فرگشت ( با وجود این ؟) دارای محدودیت هایی است. بر اساس یک نظرسنجی نیمی از افرادی که مورد سؤال قرار گرفته اند دنبال کردن کلونیزاسیون کرانه باختری را « عاقلانه» نمی دانند و ۵۳ در صد آنها مخالف الحاق آن می باشند (۲). به این ترتیب بدون شک دومین بعد افراط گرایی ائتلاف کنونی قابل فهم خواهد بود: زرادخانه آزادی کشی که از شروع دهه جدید ـ برای استفاده در صورت نیازـ در پارلمان به تصویب رسیده است در این راستا قابل فهم است. در زیر بخش هایی از آنها را که بسیار گویا هستند انتخاب کرده ام :

• قانونی که هرگونه « دعوت به تحریم یک شخص به دلیل ارتباطش با اسرائیل یا مناطق تحت کنترل اسرائیل » را منع می کند ۲۰۱۱

• قانونی که همه سازمانها، تشکیلات یا شهرداری هایی را که مراسم یادبود نکبت ( اخراج ۸۰۰ هزار فلسطینی در سال ۱۹۴۸ ) را برگزار کنند از کمک های دولتی محروم می کند ۲۰۱۱

• همان قانون تصمیم گیری در مورد تقاضای اشخاصی که خواستار سکونت در یک محله یا شهر هستند و «تعیین صلاحیت» آنها را به عهده « کمیته های پذیرش » می گذارد ۲۰۱۱

• ترمیم قانون اساسی در ارتباط با حکومت، حد نصاب آرائ کسب شده توسط تشکیلات سیاسی برای حضور در پارلمان را به ۳.۲۵ در صد تغییر می دهد ۲۰۱۴.

• قانونی که سازمانهای غیر دولتی را ملزم می کند چندین مرتبه در سال کمک های دریافتی از دولت های خارجی را( در صورتی که این کمک ها بیش از نیمی از بودجه آنها باشد) اعلام کنند ۲۰۱۶. (۳)

• تنها نمونه در دنیا : قانونی که به ۹۰ نماینده « از ۱۲۰نماینده » این اجازه را می دهد تا نمایندگان دیگر را بخاطر تحریک، نژاد پرستی یا دفاع از مبارزه مسلحانه ، از پارلمان اخراج کنند ۲۰۱۶.

• قانونی دیگر به دولت اختیارات استثنائی بر علیه « سازمانهای تروریستی » در اسرائیل، حتی « اعضای غیر فعال »‌آنها می دهد. این قانون به وزیر دفاع اجازه می دهد بدون حکم دادگاه اموال اعضاء و این سازمانها را مصادره کند ۲۰۱۶

• قانونی که اجازه می دهد کودکان از سن ۱۲ سال به بعد را در صورت ارتکاب تکراری بزهکاری های خشونت آمیز زندانی کند ۲۰۱۶.

• قانونی که به اسرائیل اجازه می دهد اشخاص یا نمایندگان مؤسسات، نهادها یا انجمن هائی که دعوت به تحریم می کنند را از مرزهای این کشور اخراج کند ۲۰۱۷. لیست ۲۰ سازمان غیر دولتی نیز در این راستا در اوایل ۲۰۱۸ منتشرشد.

• قانون دیگری که توسط بنت پیشنهاد شده و در اولین دور به تصویب رسیده به وزیر آموزش اجازه می دهد ، انجمن های مخالف ارتش ـ در عمل Breaking the silence که بر علیه خشونت های اعمال شده از سوی ارتش اسرائیل در سرزمین های اشغالی مبارزه می کند ـ را از شرکت در مؤسسات آموزشی منع کند .۲۰۱۷

• قانونی که به منظور حمایت از بنیامین نتانیاهو، پلیس را از همکاری با دادستان کل در ارتباط با دادن اطلاعات در مورد دلایل تعقیب قانونی شخصیت های اجتماعی منع می کند .۲۰۱۷

• قانونی که وزیر کشور را مجاز می دارد تا حق اقامت فلسطینی های مشکوک به عدم وفاداری نسبت به دولت اسرائیل را لغو کند ۲۰۱۸.

• آخرین قانون ـ تقریبآ معادل دیکتاتوری ـ به نخست وزیرو وزیر دفاع اجازه می دهد به تنهایی بدون مشورت با کابینه امنیتی و حتی دولت، اعلام جنگ کنند ۲۰۱۸ .

اتحاد با راست های افراطی اروپایی

کبوتر با کبوتر باز با باز: نتانیاهو بهترین دوستانش را از بین بدترین پوپولیست های اروپایی انتخاب می کند ـ سومین بعد از افراط گرائی ائتلاف وی ـ کسانی چون ویکتور اوربان Victor Orban نخست وزیر مجارستان ـ کسی که چوب حراج به آزادی ها در مجارستان زد ـ اسلام هراس و ضد یهود. رئیس حزب لیکود حتی کوچکترین عکس العملی در باره آنچه میزبانش چند روز قبل از دیدارشان در دفاع از میکلوس هورتی Miklos Horthy نایب السلطنه ( ۱۹۲۰ ـ ۱۹۴۴ )، مارشال پتن مجارستانی، کسی که جانشینانش به آدولف آیشمن در بازداشت کردن و کشتار ۴۳۰ هزار یهودی مجارستانی کمک کردند، ابراز داشته بود نشان نداد. نتانیاهو با ژاروسلاو کاکزینسکی Jaroslaw Kaczynski لهستانی هم با وجودی که الهام دهنده قانونی است که ادعای همدستی-ـ تعداد بیشماری ـ از لهستانی ها با اشغال کنندگان ـ نازی ها ـ را جرم می شناسد ، لاس می زند : در سال ۱۹۷۰ سزیمون داتنر Szymon Danter تاریخ نگار بر آورد می کرد که بیش از ۲۰۰ هزار یهودی را در طول جنگ جهانی دوم کشته اند. این قانون انکار کننده که به بر انگیختن تظاهرات بیشمار صریحا ضد یهود در سراسر کشور منجر شد چنان رسوائی ببار آورد که ورشو را مجبور به عقب نشینی کرد. ولی یهودا بوئر Yehuda Bauer تاریخ نگار معروف اسرائیلی در ارتباط با شوا Shoah بیانیه مشترک نتانیاهو و موراویکی را « خیانت احمقانه، نا آگاهانه و غیر اخلاقی واقعیت تاریخی در ارتباط با همدستی لهستان در هولوکاست » توصیف می کند.

استدلال های مطرح شده برای روابط خطرناک و بهانه های سیاسی نمی تواند نزدیکی اسرائیل با احزاب راست افراطی اروپای غربی را توجیه کند. از دسامبر ۲۰۱۰ حدود ۳۰ نفر از رهبران راست افراطی ازجمله گرت ویلدر Geert Wilders هلندی، فیلیپ دووینتر Philip Dewinter بلژیکی و جانشین ژورگ هایدرJorg Haider هاینز کریستیان استراچ Heinz Christtian Strache اطریشی با حضورخود در اسرائیل با احتراماتی در خور مقامات عالیرتبه مورد استقبال قرار گرفتند. در آن ایام آویگدور لیبرمن معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه که در رؤیای سر به نیست کردن مسلمانان برای تشکیل دولتی مختص یهودیان بسر می برد با ویلدر که آرزوی ممنوع کردن قرآن در هلند را دارد به گرمی دیدار و گفتگو کرد. ویلدر حتی در جریان بازدید از یک کلونی یهودی نشین در نوار غزه به آژانس خبری فرانسه AFP اظهار داشت « مخالف بازگرداندن سرزمین های اشغالی در ازاء صلح با فلسطینی ها است و پیشنهاد می کند که فلسطینی ها بصورت « داوطلب » در اردن مستقر شوند». از دیدگاه وی کلونی ها « سنگرهای کوچک برای آزادی بشمار می روند که مراقب نیروهای ایدئولوژیکی هستند که نه تنها برای اسرائیل بلکه برای غرب بطور کل حق زیستن در صلح، وقار و آزادی را نفی می کنند».

اخیرا لیکود یکی از نمایندگانش یهودا گلیک Yehuda Glick را برای دیدار با Freiheitliche Partei Osterreichs (FPO) که توسط ژورگ هایدر پس از بازگشتش به دولت اطریش تاسیس شد اعزام داشت . شانس زیادی وجود دارد که وی دیداری هم با لیگ برنده در آخرین انتخابات قانون گذاری ایتالیا همراه با جنبش ۵ ستاره داشته باشد. تنها تشکیلات تحت اداره مارین لوپن ( FO ) فرانسوی در این میان عنصر نامطلوب بشمار می رود، هرچند همسر وی لوئی آلیوت ، در اسرائیل اقامت داشته است.

در این فرایند افراط گرایی رد پایی از نخوت یونانی ـ امتزاجی از سرگیجه و غرورمفرط ـ را می توان یافت که خدایان از آن انتقام می کشیدند. نتانیاهو و شرکا ـ رقیبانش از آنجایی که تصور می کنند برگ برنده را در اختیار دارند خود را مجاز به هر کاری می دانند. اولین برگ برنده رونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به عنوان بزرگترین حامی اسرائیل در طول تاریخ، بخصوص با پشتیبانی دهها هزار مؤمنین معتقد به کتاب مقدس، پس از انتقال سفارت آمریکا به اورشلیم بدون شک الحاق بلندی های گولان را به رسمیت خواهد شناخت و احتمالآ از ماجراجویی اسرائیل بر علیه تهران حمایت می کند. بطور خلاصه چیزی را از اسرائیل دریغ نخواهد کرد. دومین برگ برنده محمد بن سلمان ولیعهد عربستان است که تصمیم گرفت بمنظور همبستگی با واشنگتن و تل آویو بر علیه ایران دست از حمایت از فلسطین بردارد.سومین برگ برنده محمود عباس و یحیی السنوار( مسئول حماس در نوار غزه) برادران دشمن خوی فلسطینی هستند که قادر به حل اختلافات بین حماس و الفتح نیستند و از این طریق بهترین بهانه را به اسرائیل می دهند. و در نهایت چهارمین برگ ، جنگ های سوریه، عراق، یمن و لیبی بشمار می رود که مساله فلسطین را که در گذشته از اهمیت برخوردار بود به حاشیه رانده است.

ممانعت از هرگونه انتقاد

نتانیاهو و متحدانش می دانند که پیشتازی آنها در نهایت به انزوای بین المللی حکومت اسرائیل منجر خواهد شد. در حال حاضر، دولت فلسطین به عضویت یونسکو( ۲۰۱۱ )، سازمان ملل ( ۲۰۱۲ )، دیوان کیفری بین المللی ( ۲۰۱۵ ) در آمده است و مجمع عمومی ( سازمان ملل) در اواخر سال ۲۰۱۷ با ۱۷۶ رای مثبت در برابر ۷ رای منفی (ایالات متحده، اسرائیل، جزایر مارشال، دولت فدرال میکرونزی، نایورا و پالائوس )، و ۴ رای ممتنع ( کامرون، هوندوراس، توگو و تونگا‌) حق تعیین سرنوشت و داشتن دولت را برای مردم فلسطین به رسمیت شناخته است. در نظر سنجی های جهانی در ارتباط با افکار عمومی نسبت به دولت های مختلف، از حدود ۱۵ سال قبل اسرائیل همراه با کره شمالی، ایران و پاکستان در انتهای جدول قرار می گیرد.

به این دلیل است که دولت اسرائیل سعی بر خفه کردن انتقادها نسبت به سیاستش را دارد. ودر این ارتباط تمایل به ممنوع کردن کارزار بایکوت، عدم سرمایه گذاری، و تحریم ( Boycott Désinvestissement Sanction (BDS که توسط نتانیاهو به عنوان «‌تهدید استراتژیک فوق العاده » تلقی شده، در دستور کار قرار می گیرد و برای مبارزه با آن اخیرآ سازمانی را با سرمایه ۷۲ میلیون دلاری راه اندازی کرده است. بدنبال آن از دو سال پیش از این با یکسان دانستن آنتی صهیونیسم و آنتی سمیتیزم (‌یهود ستیزی ) با تکیه بر جمله کوچکی از امانوئل ماکرون در جریان مراسم یادبود دستگیری های ول دیو خواستار ممنوع کردن آن شده است. برای مثال رئیس شورای نمایندگی مؤسسات یهودی در فرانسه (CRIF) خواستار تصویب قانونی در این راستا بر اساس تعریف « آنتی سمیتیزم » از سوی لابی بین المللی « InternationalHolocaust Remembrance Alliance » (IHRA) شده است.

همه اینها پرسشی دقیقآ سیاسی را بر می انگیزد. اگر گرایشات چند سال اخیر در اسرائیل در هر کشور دیگری رخ می داد، به عنوان چرخشی بسوی فاشیسم تلقی می شد. اگر چه مقایسه کردن به معنی یکی بودن نیست ، ولی چگونه می توان فراموش کرد که جریان سیاسی که بنیامین نتانیاهو از آن برخواسته خود را طرفدار بینش صهیونیسم رویزیونیستی ولادیمیر زبو ژابوتینسکی(Vladimir Zeev Jabotinsky ) می داند یعنی همان کسی که بنیتو موسولینی وقتی که هنوز خود را فاشیست نمی دانست از وی طرفداری می کرد ؟ وی در ۱۹۳۵ به داوید پراتو David Prato که بعدا به مقام رابی بزرگ رم ارتقاء مقام یافت می گوید « برای این که صهیونیسم موفق شود می باید یک دولت یهودی با پرچم و زبان یهودی داشته باشید، کسی که واقعا این موضوع را فهمیده همان فاشیست شما، ژابوتینسکی است » (۴). اتفاقی ساده یا پیش بینی آینده ؟ بن زیون نتانیاهو Ben Zion Nétanyahou پدر بنیامین منشی ژابوتینسکی بود. پدرو پسری شبیه هم !

۱ ـ لو پاریزین ۱۲ می ۲۰۱۵

۲ ـ ولی تنها ۲۴ درصد فکر می کنند که در صورت الحاق سرزمین ها ( فلسطینی ها) می توانند حق رای داشته باشند. ۳۰ در صد برای فلسطینی ها وضعیت مقیم بودن ( رزیدان ) را پیش بینی می کنند: انستیتوی دموکراسی اسرائیلی IDI ۸ فوریه ۲۰۱۷
۳ ـ انجمن های با گرایش راست و راست افراطی که با کمک های بنیادهای یهودیان افراطی آمریکا تغذیه می شوند از این اجبار مستثنی هستند.

۴ ـ به نقل از لنی برنر Lenni Brenner در Zionism in the Age of the Dictators Croom Helm Londre et Canberra 1983

این مطلب در چارجوب همکاری انسان شناسی و فرهنگ با لوموند دیپلماتیک منتشر میشود.