ایران به عنوان یکی از کشورهای زلزله خیز جهان طی نود ساله گذشته هیجده زلزله با قدرت پیش از هفت ریشتر را تجربه کرده که موجب خسارت های عمده مالی، جانی، اقتصادی، اجتماعی و داغدیدگی بخش عظیمی از جامعه شده است. فجایع و بلایای طبیعی بویژه زلزله، به دلیل شروع ناگهانی و پیش بینی نشده، شدت و گستره آسیب های ناشی از آن محدودیت های موجود برای مقابله با آن به عنوان یکی از منابع فشارزای شدید برای انسان ها و جوامع انسانی تلقی می شود و عموما تجربه این فجایع منجر به پیامدهای ناخوشایند انسانی و مادی می-شود. زلزله های شدید به دلیل تخریب های گسترده و هولناک اماکن، شهرها، نهادهای زندگی اجتماعی، تحمیل تلفات گسترده انسانی و جراحات شدید، مواجه سازی انسان ها با تجارب تلخ داغدیدگی و رنج ناشی از فقدان عزیزان و از دست دادن مایملک زندگی گذشته و … پیامدهای ناخوشایند روان شناختی و جامعه شناختی را به همراه دارد. میزان و قدرت آسیب های ناشی از فجایعی، مثل زلزله، در انسان ها پیش از آن که تابع ویژگی های زلزله باشد تحت تاثیر ویژگی های قربانیان شرایط اجتماعی آنان و میزان حمایت¬های دریافتی در این مصایب است و به میزان ایفای نقش این عوامل می توان آسیب های روانی و اجتماعی کمتری را در قربانیان انتظار داشت.
با توجه به این که ایران یکی از زلزله خیز ترین کشورهای جهان به شمار می رود و در سال های اخیر زلزله های عظیمی را تجربه نموده است، پرداختن به موضوع زلزله به عنوان بحرانی جدی از اهیمت بالایی برخوردار شده است.
نوشته‌های مرتبط
