اگر رهبران دموکرات، از همان اولین اقدامات الکساندریا کورتز، سناتور سوسیالیست، خشمگین نشده بودند، کورتز به وظیفه اش عمل نکرده بود.
۲۹ ژانویه پولیتیکو در مورد سخنرانی کورتز، سناتور سوسیالیست مقاله ای با عنوان «تلاش دموکراتهای خشمگین در مهار کردن کورتز»منتشر کرد: شکایتهای مجلس نمایندگان از وی، شامل جنایت بزرگ (!) به چالش کشیدن نماینده های سنتریست است که برای حفظ منافع ابرشرکتها انتخاب شده اند. چگونه کورتز جرأت میکند با تدبیر دمکراتها در جبران کسری بودجه از طریق اعمال سیاستی که به محو بیمه سلامتی همگانی منجر میشود مخالفت کند؟؟؟ به علاوه وی را شایسته مقام ریاست کمیته حفظ محیط زیست یا عضویت در کمیته بودجه نمیدانند. اگر استفاده تیزهوشانه کورتز ار توئیتر نبود، تعداد بیشتری از آنها که تا به حال در خفا و مجامع خصوصی از وی انتقاد میکنند، با وی مخالفت میکردند. گذشته از گلایه ها و ابراز عصبانیت ها، پرقدرت ترین مردان سیاسی دنیا در جبهه دمکرات ها، هشدار به منزوی ساختن وی در صورتی داده اند که مواضع خود را نرم نکند، امانوئل کلیور (دمکرات ماساچوست) به وی اخطار کرد که دست از تفرقه انداختن بین دمکرات ها بردارد. وی اضافه کرد که حمله به حکیم جفری، دمکرات نیویورک میتواند محرک افراطی ترین واکنش ها شود. وی البته ابراز این سخنان را انکار کرد. به نظر میرسد بسیاری از مقامات دمکرات نیز چنین موضعی دارند و خواستار آنند که کورتز ( AOC ) جای خود را بداند و دهانش را ببندد وگرنه ….
نوشته‌های مرتبط
مقاله پولیتیکو تصویری بسیار منفی از حزبی را ارائه میدهد که رهبرانش ادعای نمایندگی همه را دارند اما تاب توئیترهای سناتور بیست و هشت ساله تازه واردی را که منافع طبقه کارگر را در نظر دارد، نمی آورند. به جای پاسخگویی به انتقادات وی، دمکراتها در باره او شایعه پراکنی میکنند: «مردم از او میترسند».
اما این امر که کورتز چنین خشمی را با چنین سرعتی برانگیخته بدان معناست که او – و جنبش گستردهای که به آن تعلق دارد (م: سوسیال دمکراتهای آمریکا ـ) دست نیروهای راست حزب دموکرات را رو کرده است.
کورتز از تأکید بر تناقضات بین عدم تمایل رهبران حزب دمکرات در مبارزه برای تحقق سیاستهای اجتماعی سوسیال دموکراتیک مورد نظر مردم، همچون بیمه سلامتی رایگان برای عموم، آموزش عالی رایگان، نیودیلی سبز و مالیات بر ثروتمندان ابایی ندارد. البته نحوه برخورد رهبران دمکرات با کوزتر تعجب برانگیز نیست چه طرفداری از منافع ابرشرکتها، اساس سیاست این «دومین حزب فعال سرمایه داری» است.
اما کمتر از دو هفته پیش، کورتز برنامه هایی همچون «نیو دیلی سبز» و مالیات تصاعدی بر درآمد به نقل مجالس تبدیل کرد. جریان کورتز و پایه های وی نشان دادند که فرصتهای جدیدی برای طرح سیاستهای چپ در داخل حزب دمکرات ایجاد شده است. حال چه کورتز تصمیم مستقل شدن از حزب را داشته باشد چه نه، سیاستمداران پیشرو به منظور تحقق سیاستهای مورد خواست مردم، باید را خود را از این حزب جدا کنند.
بنابراین،کارگزاران قدرت حزب دموکرات از وارد آوردن فشار بر کورتز دست برنخواهند داشت. تهدید منزوی ساختن وی توسط نمایندگان مجلس جدی است. هر چه نمایندگان دموکرات در چهار سال آینده بگویند، منابع مالی و رهبران حزب، مطمئناً تلاش خود بر را مسدود کردن راه وی متمرکز خواهند کرد. در عین حال کورتز نیز پیام هم حزبیهای خود را درک کرده است …
کورتز و کارکنان او نباید نظر خود را در مورد ارزش یک ایدئولوژی تغییر دهند. اقدامات وی باید انعکاسی از ایدئولوژی مورد ادعایش باشد. کورتز مطمئناً میدانست که سر حملات به سوی وی باز خواهد شد. با تشدید آنها نباید پافشاری برمواضع خود را از یاد ببرد. نفرت از وی در حکومت غیر منتظره نبود و او باید از این نفرت استقبال کند.
https://jacobinmag.com
از مترجم:
کورتز کیست؟
با پیروزی برنی سندرز در مطرح کردن سوسیالیم و انتخاب بیسابقه ستاتور زن ۲۸ ساله سوسیال دمکرات در ۲۰۱۸، میلیونها نفر در آمریکا برای اولین بار پس از دهه ها نام سوسیالیست را با هتاکی و فضاحت قرین نمی دانند.
زاده برانکس نیویورک، از مادری پورتوریکویی و پدری نیویورکی، کورتز تحصیلات خود را در سال ۲۰۱۱ از دانشگاه بوستون دررشته های اقتصاد و روابط بین الملل به پایان رساند و برای یاری به خانواده در بار و رستوران به عنوان پیشخدمت شروع به کار کرد. وی همواره به سازماندهی و بسیج ساکنان منطقه سکونت خود نیزمیپرداخت. مادرش راننده اتوبوس بود و نیز به نظافت منازل روزگار میگذراند و پدرش که مغازه دار کوچکی بود سه سال پیش با بیماری سرطان درگذشت و خانواده مسکن خود را به بانک باخت.
فعالیت سیاسی وی در دوران دانشگاه، با کار برای سناتور دمکرات ماساچوست و با درگیری در امور پناهندگان آغاز شد. پس از فارغ التحصیلی به برانکس نیویورک بازگشت و در زمینه آموزش و پرورش کودکان وسوادآموزی به بسیج شهروندان پرداخت. این امر در نهایت راه را برای نامزدی وی در انتخابات سنا باز کرد. وی طی مصاحبه ای با نیویورک مگزین ابراز داشت که به علت بری بودن از منابع مالی هنگفت و خارج از حلقه سیاستمداران بودن، هرگز به امکان نامزدی فکر نمیکرد. تصمیمش برای ورود به میدان مبازرات انتخاباتی طی فعالیت سیاسی علیه لولهکشی نفت در محل اسکان بومیان آمریکایی در داکوتا گرفت قطعی شد و فعالیت در مبارزات انتخاباتی سندرز نیز مشوق وی به حضور در صحنه سیاسی بزرگتری شد.
کورتز در مبازره بین پول و مردم، با شعارهای آموزش و بیمه سلامتی رایگان برای همه، مالیات ها تصاعدی برای جبران کسر بودجه و تأمین بودجه برنامه های رفاه اجتماعی، آزادی تصمیم زنان در امر سقط جنین، حمایت از اتحادیه ها، حفظ زیست محیط، استفاده ازانرژی خورشید، باد و حرارت زمین به جای نفت و ذغال، حمایت از قانون کنترل خرید اسلحه، اصلاح قانون کمکهای مالی به مبارزات انتخاباتی، حمایت از مهاجرین و مخالفت با سیاستهای مهاجرتی ترامپ، مخالفت با مداخله ایالات متحده در خاورمیانه و بالاخره آزادی ماری جوانا و مهمتر از همه، بدون قبول حمایت مالی ابرشرکتها، ازجانب مردم به سنا فرستاده شد. پس از انتخاب شدن، در پاسخ اینکه بودجه چنین برنامه های رفاه اجتماعی را چگونه تأمین میکند ابراز داشت: با بستن ۶۰ تا ۷۰ درصد مالیات بر درآمدها، پس از گذشتن از مرز ده ملیون دلار در سال. کورتز پیروزی خود را «مدیون آمادگی و خواست طبقه کارگر آمریکا در شنیدن پیام عدالت اجتماعی ـ اقتصادی و نژادی و برنامهای برای حصول به آن دانسته و با امید به بازتعریف معیارهای مشروعیت برای نامزدی و وظایف سیاستمداران معتقد است:«این پیروزی نمایانگر آن است که در سیاست غیرممکن وجود ندارد».
«در آمریکا نباید فقر هیچکس را ازتوان زیستن محروم کند»: پس از این مصاحبه تلویزیونی کورتز با مجری برنامهای پربیننده بود که بر تعداد اعضای این حزب ده درصد افزوده شد. تعجبی نیست که فعالیت رسانهها به جای آموزش سیاسی به دروغپراکنی از طرف ترامپ یا در بهترین شکل، پرده برداری از دروغ های وی خلاصه شده است؛ زیرا در غیر این صورت پیشگامانی همچو کورتز بسیار زودتر به سنا راه می یافتند. به یاد بیاوریم که رئیس پیشین اف.بی.آی اخیراً اذغان کرد که بخشی مهم از فعالیت این سازمان در مسدود کردن راه سیاستمداران پیشرو به ورود به نهادهای سیاسی به خصوص مجلس نمایندگان و سنا بوده است. سیاست رسانه های معروف نیزدر واقع نه آمورش سیاسی بلکه دلزده کردن همه از سیاست بوده است.
اززمان راه یافتن کورتز به سنا، برای بدنام کردن وی تلاشی دائمی شده است. پخش ویدیوی رقصیدن وی در دوران تحصیلات دانشگاهی تآثیری معکوس داشت و بر هواداران سوسیال دمکراتها افزود؛ پس به انتشار عکسی جعلی از کورتز برهنه دست زدند که ثمری جز میان زن ستیزانی بری از سر سازگاری با سوسیال دمکراسی نداشت. برای دمکراتها هضم این واقعیت که زن جوان ۲۸ سالهای، جوزف کراولی، سناتور مردی که از ۱۹۸۷ تا به حال درصحنه سیاسی واشنگتن جولان داده بود را با ۵۷ درصد آراء و بدون حمایت ابرشرکتها شکست دهد، آسان نیست. کروالی که تدارک میهمانی و جشن موفقیتش را از قبل دیده بود، با ناباوری وصدایی لرزان شکست خود را پذیرفت. وی در نظر داشت پس از ننسی پلوسی، رهبری دمکراتها را در مجلس بر عهده گیرد.
در این میان ترامپ با ابراز خوشحالی از میدان به در شدن کراولی، بیاحترامی به ریاست جمهوری را دلیل شکست وی دانست.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!
توضیح مترجم: با پورش از خوانندگان عزیز: کورتز قبلا به اشتباه سناتور معرفی شده بود ، در حالیکه وی نمایدنده کنگره است.
