امبرتو اکو، برگردان: عاطفه اولیایی
زن می داند ( و زن نیز می داند که مرد هم می داند) این واژه ها را قبلا باربارا کارتلند [۱] بار ها نوشته است. لیکن کماکان راه کردی وجود دارد. او می تواند بگوید: « به قول باربارا کارتلند، دیوانه وار دوستت دارم». بدین ترتیب، با اجتناب از معصومیتی دروغین واعتراف به این که دیگر هرگز نمی توان معصومانه سخن گفت، به هرحال نیتش را به زن گفته است یعنی در عصری بری از معصومیت، او را دوست دارد. اگر زن این را بپذیرد، اعتراف به عشق مرد را شنیده است. هیچکدام از این دو احساس معصومیت نمی کنند، هر دو چالش گذشته را پذیرفته اند، چالش آن چه را که گفته شده و قابل امحا نیست؛ هر دو آگاهانه و با لذت به بازی طنز می نشینند … و با این همه، هر دو یک بار دیگر موفق شده اند از عشق سخن بگویند .
نوشته‌های مرتبط
امبرتو اکو، تأملاتی در باره ی «نام گل سرخ» ، ترجمه ی ویلیام ویور، لندن: مینروا، ۱۹۹۶. صص ۶۷-۶۸.
