قانون حفاظت و بازگرداندن سنگ قبرهای بومیان آمریکا

رزمن، پاول و ویزگراو، برگردان پرستو جوزانی

قانون حفاظت و بازگرداندن قبرهای بومیان آمریکا (NAGPRA)[1]، مصوب ۱۹۹۰، برای برگردادن اشیای هنر می­بایست مجموعه­ هایشان را بررسی و فهرستی منتشر کنند از بقایای انسانی، اشیای مقدس و تدفینی، و “میراث فرهنگی،” شناسایی خاستگاه جغرافیایی، خاستگاه فرهنگی، و حقایق مربوط به ورود اشیاء.(دوبین: ۲۰۰۱: ۲۳، فین-در ۲۰۰۲: ۱۱۹). پس از انتشار فهرست، قبایل ممکن بود مدعی اشیاء بشوند. قبایل بازگرداندن ساخته های فرهنگی را لازمه ی ادامه ی سنت هایشان می دیدند. حتی قبل از تصویب قانون، زونی برای بازگردادن تراشکاری های شبه انسانی چوبی از خدایان جنگشان آغاز به تلاش کرده بود، با انگیختگی بسیار فزاینده ای در فعالیت های سیاسی بومیان آمریکا، “جنبش قدرت سرخ” اواخر دهه ۶۰ آغاز شد. این خدایان جنگ یک جنبه ی نمادین از مذهب زونی بود، و در ۱۹۹۳ “۶۵ خدای جنگ معین و به زونی بازگردانده شدند” (فین-در ۲۰۰۲: ۰۶). پیکوس پوئبلو[۲] روند بازگرداندن ساخته ها را از موزه ی پی بادی[۳] هاروارد در سال ۱۹۹۱ آغاز کرد، اما بیش از ۱۳۰ صندوق از مواد تا ۱۹۹۹ برگردانده نشدند (فین-دار ۲۰۰۲: ۲). (NAGPRA) همچنین “ممنوعیت تجارت” را در اشیای تدفینی و مقدس اعمال می کند.

حتی قبل از قانون NAGPRA، در سال های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ قبایلی مانند اوسیج[۴] و شمال کارولینای چروکی[۵] موزه های خود را راه اندازی کردند، هرچند تا سال های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ جنبش موزه های قبیله ای به صورت واقعی “برخاسته” نشده بودند (وات: ۲۰۰۷: ۷۰). این موزه ها، که متعلق به قبایل بودند و توسط آنها اداره می شدند، تنها به عنوان جاودانه کردن تاریخ و فرهنگ قبیله ای دیده نمی شد، بلکه همچنین به عنوان “محک یا نقطه ی برجسته ای از مجموعه ی ارزش های قبیله ای دیده می شد … بیانیه ای که ما مهم هستیم و نگهداری از ارزش های فرهنگی مهم است” (وات ۲۰۰۷: ۷۳). دو بازدیدکننده ی این موزه ها در اولویت و اهمیت بیشتری هستند، اجتماع قبیله ای و سپس عموم مردم. لازم است که پیام های منتقل شده توسط نمایشگاه ها بین آنچه که به ایجاد این جدایی های “ملی” هدایت شده است تعادلی برقرار کنند. بعلاوه، اسحاق توضیح می دهد که چگونه برای راه اندازی موزه ی آ.شیوی آ.وان توسط زونی، رویکرد زونی به دانش و انتقال آن، و ترکیب بین نسل های پیر و جوان معطوف به تولید و انتقال دانش، هر دو مطابق است با اینکه موزه ها تصمیم می گیرند چگونه موادشان را به نمایش بگذارند (۲۰۰۷). امروزه بیش از ۱۲۰ موزه ی قبیله ای در ایالات متحده است. موزه های قبیله ای مانند یومیستا[۶] همچنین توسط ملت های نخست در کانادا ایجاد شد، این موزه دارای وسائل جشن است که در سال های ۱۹۲۰ توسط حکومت کانادا مصادره و متعاقباً در سال های زیادی پس از آن برگردانده شد.

Rosman, Abraham & Rubel, Paula G. & Weisgrau, Maxine (2009) THE TAPESTRY OF CULTURE : An Introduction to Cultural Anthropology; New York: Altamira (296-297)

[۱] – قانون فدرال در ایالات متحده آمریکا مبنی بر ضرورت بازگردادن بقایای انسانی و برخی ساخته های فرهنگی به گروه های بومی به رسمیت شناخته شده.

[۲] -Pecos Pueblo

[۳]- Peabody

[۴] -Osage

[۵] -North Carolina Cherokee

[۶] – U’mista