تصویر: بروجرد، تابستان ۱۳۹۱
کیفیت زندگی از شاخص های توسعه پایدار رفاه اجتماعی( ذهنی و عینی) است .تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه شهری با رشدی شتابان باعث می شود، برنامه ریزان اجتماعی هدف نهایی خود را تدابیرِ راهبردهای اجتماعی از جمله(سرمایه، اعتماد،مشارکت، سلامت، حمایت رضایت، و….) در رساتای کیفیت زندگی شهروندان قرار دهند تا از این طریق بتوانند برنامه های توسعه پایدار شهری را متناسب با شرایط مختلف،تدوین نمایند.با توجه به اسناد فرادستی جامعه ایران، ارتقاء شاخص های کیفیت زندگی در جهت ارتقاء شاخص های بهزیستن، توزیع عادلانه فرصت ها،اشتغال زایی تقویت شاخص های فرهنگی و اجتماعی سبک زندگی اسلامی و ایرانی، پایش محیط زیست، مشارکت پایدار شهروندان باید تدوین گردد؛علاوه بر این کاهش تنش های اجتماعی،حمایت از خلاقیت ها، ارتقاء سطح زندگی اقشار مختلف جامعه،در عرصه های مختلف از سوی مدیران شهری باید مورد اهتمام قرار گیرد.در راستای چنین برنامه ریزی(ارتقاء شاخص های سرمایه اجتماعی،دستیابی به امکانات،احساس رضایت، جلوگیری از بی اعتنایی اجتماعی و کاهش محرومیت و…)را می توان برای جامعه شهری حال حاضر ایران در جهت تدوین تدابیر و راهبردهای اجتماعی مورد نظر و اِعمال قرار داد.
نوشته‌های مرتبط
جهت دریافت مقاله به فایل پیوست مراجعه کنید.
