همه چیز در مورد ویروس زیکا در ده پرسش

پاسکال سانتی و ساندرین کابو برگردان آریا نوری

نگرانی ها در برابر دامنه ی انتشار ویروس زیکا در جهان رو به افزایش است. این ویروس که به سرعت سرسام آوری در حال انتشار است به احتمال خیلی زیاد سبب شکل گیری اختلالات عصبی، سندروم گولن باره[۱] و نارسایی های مادرزادی و نیز خردسری[۲] می شود. روز دوشنبه، اول فوریه، سازمان جهانی بهداشت، اپیدمی زیکا را ” خطرناک برای سلامتی عمومی در عرصه ی جهانی” توصیف کرد.

تا کنون بیش از یک و نیم میلیون نفر در برزیل به این ویروس مبتلا شده اند و انتظار می رود تا سال ۲۰۱۶، آمار مبتلایان در قاره ی آمریکا به ۳ تا چهار میلیون برسد. زیکا به وسیله ی نیش پشه هایی مثل دانگ[۳] یا چیکونگونیا[۴] منتقل می شود.

تا این لحظه موارد ابتلا در اروپا نیز مشاهده شده است، من جمله در فرانسه. سازمان جهانی بهداشت که در زمان شیوع ویروس ابولا متهم به واکنش بسیار کند شده بود، مجموعه تدابیری را برای مبارزه ی موثر علیه این ویروس منتشر کرده است. یکی از مهمترین موارد، افزایش هوشیاری در برابر موارد ابتلا به سندروم گیلن باره و نیز خردسری و توجه ویژه به آن هاست تا مشخص شود آیا تنها به واسطه ی ویروس شکل گرفته اند و یا خیر، عوامل دیگری هم دخیل بوده اند. در برابر تا به این لحظه هیچ گونه محدودیتی در سفر و تبادلات تجاری مشخص نشده است.

ما در قالب ده پرسش، به بررسی ویروسی پرداخته ایم که دنیا را با چالش های جدیدی مواجه کرده است.

ویروس زیکا از کجا آمده و چه سرنوشتی در انتظار آن است؟

زیکا از دسته ی آربوویروس ها[۵] به شمار می رود که به واسطه ی نیش پشه های از نوع آئدس منتقل می شود. زیکا هم مثل تب استخوان شکن[۶] و تب زرد،[۷] از دسته ی فلاوی‌ویروسها[۸] به شمار رفته و برای اولین بار در سال ۱۹۴۷ در یکی از میمون های نژاد ماکاک رزوس[۹] در جنگل اوگاندا پیدا شد. این ویروس سپس در سال ۱۹۵۲، در کشورهای اوگاندا و تانزانیا به انسان منتقل شد.

اولین اپیدمی زیکا در سال ۲۰۰۷ در جزایر یاپ[۱۰] رخ داده و ۷۵ درصد جمعیت را آلوده کرد.

سپس اپیدمی های دیگری هم به ترتیب در پولینزی فرانسه[۱۱] در فاصله ی اکتبر سال ۲۰۱۳ تا آوریل سال ۲۰۱۴ و بعد از آن نیز اپیدمی دیگری از ماه مه سال ۲۰۱۵ در برزیل آغاز شده است. اولین مواردی که در برزیل مشاهده شد، در دو مقاله که در ماه های مه و ژوئن سال ۲۰۱۵ منتشر شده، توصیف شده است. از ماه اکتبر سال ۲۰۱۵ به بعد، ویروس به کشورهای آمریکای مرکزی نیز راه پیدا کرده است.

در حال حاضر گویان[۱۲] و مارتینیک[۱۳] نیز با اپیدمی زیکا دست و پنجه نرم می کنند. فرانسوآ بوردیون[۱۴]، مدیر کل مرکز مراقبت های پزشکی[۱۵] در این مورد خاطرنشان می کند: «پس از تب استخوان شکن و تب زرد، زیکا سومین اپیدمی آربیویروس ها بوده و احتمالا آخرین آن هم نخواهد بود.»

جمع آوری اطلاعات به منظور مشخص کردن نحوه ی تحول اپیدمی و راههای مقابله با آن و نیز کمک به بیماران در دستور کار قرار گرفته است. ولی به گفته ی سیمون کوشمز[۱۶]، متخصص الگوسازی[۱۷] در انستیتوی پاستور، هنوز چند هفته ای زمان برای رسیدن به الگویی مشخص لازم است.

آیا زیکا می تواند تغییر حالت دهد؟!
به گفته ی متخصصانی که به تازگی مقاله ای در این مورد در نشریه ی نیو ساینتیست[۱۸] منتشر کرده اند، علت اصلی سرعت بالای اپیدمی زیکا هم دقیقا همین است. البته باید به این امر اشاره کرد که سایر متخصصان این مساله را بعید می دانند.

بررسی ژنوم های ویروس که در حاضر در برزیل جریان دارد، شباهت هایی را با اپیدمی شکل گرفته در اقیانوس آرام در سال دو هزار و سیزده و دو هزار و چهارده نشان می دهد. مطابق مقاله ای که شانزده ژانویه در لانست[۱۹] منتشر شده، محققان انستیتوی پاستور گویان به این مساله اشاره کرده اند.

چطور باید بیماری را شناسایی کرد؟!

بیماری در هفتاد و پنج درصد موارد، یکسان هستند و در صورت وجود، سه تا چهار روز پس از گزیدگی، به صورت التهاب پوست، همراه و یا بدون تب بروز می کند. به این نشانه ها می توان سردرد، خستگی و آکنه نیز اشاره کرد. همین مساله نیز ممکن است باعث شود این بیماری با سرماخوردگی اشتباه گرفته شود. از جمله دیگر نشانه های این بیماری می توان به قرمزی چشم (کنژنکتیویت)[۲۰] و نیز ورم دست ها یا پاها اشاره کرد. این نشانه ها معمولا در فاصله ی دو تا هفت روز از میان می روند. در وهله ی اول اینطور به نظر می رسد که ابتلا به ویروس برای بار اول، مصونیت به همراه می آورد، این امر به این معناست که اگر شخصی یک بار مبتلا شود، امکان ابتلای دوباره ی وی وجود ندارد. با این حال خود متخصصان هم بر این امر واقفند که تا الان اطلاعات جامعی از ویروس زیکا و تاثیری که در بدن انسان دارد، اطلاعات دقیقی ندارند.

چطور باید ویروس را تشخیص داد؟
ژن های ویروس را می توان با نمونه برداری خون، ادرار یا بزاق تشخیص داد ولی مدت زمانی که در اختیارمان قرار می گیرد، کوناه است. ایزابل لوپارک گافار[۲۱]، یکی از مسئولان مرکز ملی آربوویروس[۲۲]، در این مورد می گوید: «ویروس بین سه تا پنج روز در خون، ده روز در ادرار و سه تا پنج روز در بزاق دهان باقی می ماند. هنوز از وجود آن در شیر مادر اطلاع درستی در دست نیست.» شایان ذکر است که این اطلاعت اولیه بوده و به زودی اطلاعات دقیقتری عرضه خواهد شد.

در شرایطی که با وجود بروز نشانه های بیماری، جواب آزمایش منفی باشد، مرکز ملی آربوویروس (در فرانسه) مسئولیت تهیه ی پادزهر لازم را بر عهده می گیرد.(یک شعبه در گویان، یک شعبه در فرانسه ی ماوراء النهر و یک شعبه در مارسی که تا به الان حدود هزار واکسن تهیه کرده اند.)

وجود علائمی مشابه به تب استخوان شکن و تب زرد، تشخیص را هم از لحاظ بیولوژیک و هم از لحاظ کلینیک با مشکل مواجه می کند. به علت واکنش های تقریبا یکسانی که در هنگام تشخیص بیماری در بدن فرد وجود دارد، ممکن است شناسایی زیکا با اشتباه رو به رو شود.

در صورت ابتلا، چه خطراتی یک زن باردار را تهدید می کند؟
یکی از نگران کننده ترین مسائل، مشکل زنان باردار است. حتی با وجود اینکه این امر تا الان صد در صد ثابت نشده، ولی احتمال خیلی زیادی وجود دارد که ابتلا به زیکا در حین حاملگی، سبب بروز آشفتگی در رشد مغزی کودک می شود. شاید بارزترین مورد کوچکی یا بزرگی بیش از اندازه ی سر باشد که اغلب آن را به ضربه ی مغزی نسبت می دهند. در صورتی که شدت بیماری زیاد باشد، احتمال سقط جنین یا فوت کودک در چند روز اول وجود دارد.

اوایل سال دو هزار و شانزده، مسئولان محلی برزیل، همزمان با انتشار سریع ویروس، بیش از چهارصد مورد مشکوک به میکروسفالی را شناسایی کرده اند، تعدادی که نسبت به سال های گذشته افزایشی بیست تا سی درصدی داشته است.

میکروسفالی بسیار نادر است، به گفته ی مرکز کنترل بیماری[۲۳] در ایالات متحده، از هر ده هزار کودکی که زنده متولد میشوند، تنها دو تا دوازده کودک مبتلا هستند. میکروسفالی ممکن است سبب شکلگیری معلولیت سنگینی شده و مشکلاتی روانی- حرکتی[۲۴]، حرکتی و یا عقلانی شود که ممکن است تک تک یا همه با هم ظهور کنند.

ژه دو والک، مسئول بخش زئونوس و بیماری هایی مسری، در این مورد می گوید: میکروسفالی ممکن است دلایل بسیاری داشته باشد، برای مثل مسمومیت، عفونت و یا ژنتیک. ولی در برزیل با توجه به افزایش تعداد مبتلایان به زیکا هم زمان با افزایش نوزادانی که با این مشکل متولد می شود، سبب شده تا مسئولان پزشکی زیکا را مسبب آن بدانند.

در حال حاضر تحقیقاتی به منظور ارائه ی پاسخی برای سوالات بسیاری که مطرح شده و همچنین برقراری پیوندی رسمی بین ابتلای مادر به ویروس زیکا و تولد جنین با مشکل میکروسفالی در جریان است. پروفسور ایو ویل[۲۵]، رئیس بخش زایمان بیمارستان نکر پاریس[۲۶]، در این مورد توضیح می دهد:

در مورد سایر ویروس ها، مثل سیتومگالوها[۲۷]، پلاسنتاها[۲۸] نقش سدی محافظ را ایفا می کنند و باعث می شود در صورت ابتلای مادر باردار، بیماری به جنین انتقال نیابد. ما به این نتیجه رسیدیم که میزان آسیب پذیری جنین در برابر ویروس، بستگی به دورانی دارد که مادر حامله می شود. اگر مادر زود مبتلا شود، مثلا در سه ماهه ی نخست بارداری، یا هیچ مشکلی برای جنین شکل نمی گیرد، یا مشکلی حاد رخ می دهد که اغلب سبب مرگ کودک می شود. در صورتی که مادر دیرتر مبتلا شود، نشانه های بیماری در کودک ضعیف تر خواهد بود و امکان رفعشان وجود دارد.

در دوران بارداری باید چه کارهایی انجام داد؟
پیام مسئولان کاملا واضح است. برای مثال در فرانسه، ماریسول تورن[۲۹]، ویز بهداشت، از زنان باردار درخواست کرده به مناطقی که ویروس در آن ها شایع است، سفر نکنند.

شورای عالی بهداشت عمومی (HCSP) بیست و دوم ژانویه، توصیه های جدیدی را برای مقابله با زیکا ارائه داده است. برای مثال: آگاه رسانی و مراقبت بیشتر از تمامی زنان حامله ای که در نقاط آلوده زندگی می کنند، چه مشکوک به ابتلا باشند، چه خیر. همچنین نیاز است تا یک سیستم مرکزی بررسی دقیق نارسایی های موجود در جنین – از نظر نورولوژیک- نیز تاسیس شود.

میکروسفالی را ممکن است بتوان به کمک اکو، در سه ماهه ی دوم بارداری، از هجده یا بیست هفتگی، تشخیص داد. با کمک آمنیوسنتز[۳۰] امکان تشخیص ویروس زیکا در مایع آمنیون[۳۱] وجود دارد.

مارتین لودران[۳۲]، مسئول مرکز InVS در آنتی گویان در این مورد می گوید: «در مارتینیک، جایی که اول نمونه های ابتلا به زیکا در حوزه ی محلی در سال دو هزار و پانزده مشاهده شد، ما بلافاصله شش زن حامله ی مبتلا را شناسایی کرده و آن ها را تحت مراقبت هایی ویژه قرار دادیم.»

ایو ویل، در برابر درخواست های بیشمار زنانی که نگران سلامتی فرزندشان هستند، اول فوریه، مرکز مشاوره ی مخصوص زیکا را در نکر باز کرد.

ابتلا به زیکا چه مشکلات دیگری را ممکن است در بر داشته باشد؟!
شکلگیری سندروم گیوم باره یکی دیگر از مواردیست که موجبات نگرانی پزشکان را فراهم آورده است. این سندروم که به واسطه ی آسیب وارد شدن به ریشه های عصبی شکل می گیرد سبب شکل گیری درد (دردهای ماهیچه ای و اعصاب)، مشکلات حسی (احساس خارج) و به خصوص فلج شدن با شدت های مختلف می شود. پس از شکل گیری و به اوج رسیدن، نشانه های ذکر شده در هشتاد درصد مواقع از بین می روند. مهمترین مشکلی که ممکن است شکل بگیرد، آسیب وارد شدن به عضلات تنفسیست که در بیست درصد بیماران باعث می شود تنفس ایشان با کمک دستگاه انجام شود.

سندروم گیوم باره نادر است و در اروپا، از هر صدهزارنفر، یک یا دو نفر به آن مبتلا می شوند. علت اصلی شکلگیری این سندروم عفونت بوده و باکتری ها، میکروب ها و ویروس های فراوانی می توانند سبب شکل گیری اش شوند: مثل ویروس سرماخوردگی، سیتومگالوویروس ها[۳۳] و …همچنین ممکن است واکسیناسیون نیز در منشا آن قرار داشته باشد. تا الان ده ها مورد از این سندروم که ممکن است به واسطه ی ابتلا به ویروس زیکا شکل گرفته باشد، در دست بررسی است.

ژه دو والک در این زمینه می گوید: «در آنتیل مراکز سلامتی در حوزه ی محلی خود را به خوبی آماده ی رویارویی با ویروس کرده اند چرا که ممکن است شدت آن افزایش یابد. برای مثال اگر به تعداد مبتلایان در پلینزی توجه کنیم، باید در مارتینیک انتظار حدود ۶۰ ابتلا را داشته باشیم.»

گروه پروفسور آرنو فونتانه[۳۴] برای بررسی دقیق تر نشانه های ویروس زیکا در بدن بیمار، به بررسی دقیق وضعیت ۴۲ فرد مبتلا پرداخته و نتایج تحقیق خود را در هفته های آتی منتشر خواهند کرد.

آیا احتمال انتقال ویروس بین انسان ها هم وجود دارد؟
بنا بر گزارشات ارائه شده، ویروس تقریبا تنها از راه تماس مستقیم منتقل می شود ولی مواردی از انتقال از راه برقراری رابطه ی جنسی نیز مشاهده شده است. برای مثال مردی پس از سفر به ونزوئلا و آلوده شدن به ویروس، پس از بازگشت و برقراری رابطه ی جنسی سبب آلودگی همسرش شد. همچنین گزارش مشابهی از ابتلا به وسیله ی برقراری رابطه ی جنسی در لیتراتور[۳۵] نیز ذکر شده است. بریان فوی[۳۶]، محقق آمریکایی، در سال ۲۰۰۸، شش روز پس از بازگشت از سنگال که به همراه تیمی برای تحقیق در مورد مالاریا رفته بود، نشانه های نگران کننده ای را از خود بروز داده بود. چهار روز بعد نیز این نشانه ها در همسرش دیده شد، با اینکه وی خاک ایالات متحده را ترک نکرده بود. بعدا مشخص شد هردوی آن ها به وسیله ی ویروس زیکا آلوده شده اند.

تحقیقات دیگری که نتایجش در ماه فوریه ی سال ۲۰۱۵ منتشر شد، حاکی از آن بود که مردی فرانسوی، پانزده روز پس از آلودگی به ویروس، آن را در اسپرم خود هم داشته است.

مسئولان البته هنوز این داده ها را برای بیان این مساله که زیکا از طریق رابطه ی جنسی نیز ممکن است منتقل شود، کافی نمی دانند با این وجود مراکز پیش گیری از بیماری در آمریکا از مردم درخواست کرده اند تا به منظور جلوگیری از انتقال ویروس، از روش های جلوگیری از بارداری استفاده کنند.

همچنین مواردی از ابتلا در حین زایمان نیز به چشم خورده است، البته بدون آنکه تاثیر به سزایی در سلامتی نوزاد داشته باشد. همچنین در مورد انتقال خون هم هرچند تا به الان موردی مشاهده نشده، ولی به هیچ عنوان نمی توان خطر آن را در نظر نگرفت. ژه دو واک در این مورد می گوید: آژانس ملی امنیت دارویی[۳۷] تدابیری را در این زمینه در نظر گرفته است. صلیب سرخ آمریکا[۳۸] هم از کسانی که به مناطق آلوده سفر کرده اند درعطای خواست کرده تا پس از بازگشت، به مدت ۲۸ روز از اهدای خون خودداری کنند.

آیا واکسنی برای جلوگیری از بیماری وجود دارد؟
پاسخ سوال منفی است. گری کوبینژه[۳۹]، یکی از محققان دانشگاه لاوال[۴۰] کبک معتقد است که اولین آزمایش واکسن ضد زیکا روی یک انسان می تواند از ماه سپتامبر سال جاری انجام شده و در صورت موفقیت تا پایان سال در اختیار عموم قرار بگیرد. این واکسن که بر دی ان ای انسان تاثیر می گذارد، حاصل همکاری دانشگاه پنسیلوانیا، گروه دارویی اینووی[۴۱] و شرکت کره ای جین وان لایف ساینس[۴۲] است.

با این حال آنتونی فوسی، مدیر مرکز آمریکایی آلرژی و بیماری های واگیردار (Niaid) معتقد است که پیدا شدن واکسنی قطعی در برابر زیکا ممکن است سال ها به طول بیانجامد. مرکزی که وی در آن مشغول به کار است، سعی دارد تا با بهره گیری از چندین رهیافت مختلف، واکسن مناسبی را برای ویروس پیدا کند. یکی از این رهیافت ها بهره گیری از تجربه ی ساخت واکسن برای رویارویی با ویروس وست نیل[۴۳] و دیگری استفاده از ویروس تضعیف شده ی زیکا است. آنتونی فوسی در مقاله ای که در سیزدهم ژانویه در نشریه ی پزشکی انگلیس منتشر کرده، خاطر نشان می کند که محققان می توانند از تکنولوژی هایی که برای پیدا کردن واکسن سایر فلاوی ویروسها در اختیارشان قرار دارد نیز بهره ببرند. البته استفاده از این نوع واکسن ها نیز ممکن است نتیجه ای قطعی در بر نداشته باشد: «از آنجایی که این نوع ویروس ها به صورت ناگهانی و پراکنده بروز می کنند، تزریق واکسن همگانی برای مبارزه با آن ها، نه تنها نتیجه ای قطعی نداشته، بلکه هزینه ی زیادی هم دارد.»

در شرایطی که هنوز واکسنی دائمی برای مقابله با ویروس تهیه نشده، پزشکان توصیه می کنند تا تمامی جاهایی که ممکن است به خانه ای برای پشه ها تبدیل شود، از میان برداشته شود. (برای مثال خالی کردن یا پوشاندن تمامی مخازن آب، سطل ها و … به منظور از بین بردن هرجایی که ممکن است پشه ها در آن تولید مثل کنند.) مسئولان به مردم توصیه می کنند تا حد امکان لباس های روشن و بلند پوشیده و از پمادها یا مواد دفع پشه استفاده کنند.

مارتین لودران در این زمینه می گوید: مردم مارتینیک این پشه ها را خوب می شناسند و با تجربه ای که از اپیدمی شیکونگونیا در سال ۲۰۱۴ کسب کرده اند، می دانند برای جلوگیری از انتشار زیکا باید از چه شیوه هایی بهره ببرند. ولی این مساله لازم است که همه ی مردم از ضرورت مبارزه با این ویروس خطرناک آگاه باشند. به خصوص که پشه ها روز به روز بیشتر نسبت به حشره کش ها مقاومت نشان می دهند.

آیا مردم فرانسه ی ماوراء النحر باید از انتشار این ویروس نگران باشند؟
تا این لحظه پنج مورد ابتلا مشاهده شده، ولی موردی از انتقال از فردی به فرد دیگر مشاهده نشده است. پشه های جنوب فرانسه از ماه مه تا نوامبر فعال هستند. البته بسیاری از متخصصان این امر را مورد اشاره قرار می دهد که ممکن است در بخش های کوچکی، خطر شیوع وجود داشته باشد، درست مثل تجریبات گذشته. مهمترین مساله ای که باید مورد اشاره قرار داد این است که در فرانسه ی ماوراء النحر نه تنها پشه های حامل ویروس تعدادشان کمتر است، بلکه تمرکز جمعیتی نیز کم تر می باشد.

منبع: نشریه ی لوموند، تاریخ انتشار: سوم فوریه ی سال ۲۰۱۶ میلادی

برای کسب اطلاعات بیشتر در صورت تمایل می توانید به لینک اصلی خبر در سایت خبری لوموند مراجعه بفرمایید:

http://www.lemonde.fr/sante/article/2016/02/02/zika-dix-questions-sur-un-virus-qui-inquiete_4857580_1651302.html#w4gPz6UJszF9G8XI.99

[۱] le syndrome de Guillain-Barré

[۲] میکروسفالی یا خردسری بیماری ایست با ریشه ی عصبی که سر فرد در آن کوچک است.

[۳] dengue

[۴] chikungunya

[۵] Arbovirus

مجموعه ای از ویروسها که توسط بندپایان منتقل می شوند.

[۶] dengue

[۷] la fièvre jaune

[۸] https://en.wikipedia.org/wiki/Flavivirus

[۹] macaque rhésus

[۱۰] les îles Yap (Micronésie)

[۱۱] نام گروهی از ۱۰۰۰ جزیره در اقیانوس آرام است. این جزایر بخشی از قاره اقیانوسیه به شمار می‌آیند. جزایر پلی‌نزی در میان سه‌گوشی قرار گرفته‌اند که یک سر آن هاوایی، یک سر آن نیوزلند و سر دیگر آن جزیره ایستر است. مهم‌ترین دسته‌جزایر پلی‌نزی فیجی، ساموآ، تونگا،مارکوئساس و پلی‌نزی فرانسه نام دارند.

معروفترین جزیره‌های پلی‌نزی هاوایی و ساموآ هستند. از جزیره‌های میان استرالیا و آمریکا گروه غربی ملانزی (به معنی جزیره‌های سیاه) و گروه شرقی پلی‌نزی (به معنی جزیره‌های پرشمار) خوانده می‌شوند و میان آنها بسیاری جزیره‌های کوچک وجود دارند که با همدیگر میکرونزی (جزایر ریز) نام گرفته‌اند.

[۱۲] La Guyane

[۱۳] la Martinique

جزیره‌ای در دریای کارائیب در آمریکای مرکزی، جنوب دومینیکا، شمال سنت لوسیا و ۴۸۳ کیلومتری شمال شرق ونزوئلا.

[۱۴] François Bourdillon

[۱۵] de l’Institut national de veille sanitaire (InVS)

[۱۶] Simon Cauchemez

[۱۷] modélisation

[۱۸] le New Scientist

[۱۹] The Lancet

[۲۰] conjonctivite

[۲۱] explique Isabelle Leparc-Goffart

[۲۲] Centre national des arbovirus

[۲۳] le centre de contrôle des maladies (CDC)

[۲۴] des troubles psychomoteurs

[۲۵] Yves Ville

[۲۶] la maternité de l’hôpital Necker (AP-HP)

[۲۷] cytomégalovirus

[۲۸] le placenta

جفت، پیش از زایمان به دیواره رحم متصل است و در طی زایمان، به همراه نوزاد، و پرده‌های جنینی از کانال زایمانی خارج می‌شود.

[۲۹] Marisol Touraine

[۳۰] Amniocentèse

آمنیوسنتز یک تکنیک پزشکی تشخیص قبل از تولد می‌باشد که در طی آن مقدار کمی از مایع آمنیون گرفته‌می‌شود و مورد بررسی ژنتیکی قرارمی‌گیرد. این شیوه معمولاً در سه‌ماههٔ دوم انجام می‌گیرد.آمنیوسنتز یکی از رایج‌ترین روش‌های تهاجمی تشخیص پره‌ناتال در سه‌ماه‌ی دوم بارداری است . آمنیوسنتز برای همه مادران باردار توصیه نمی‌شود بلکه تنها در مادرانی انجام‌می‌گیرد که سن آنان بالای ۳۵ سال باشد و یا در بررسی غربالگری سندرم داون یا شیوه‌های دیگر غربالگری در زمره بارداری‌های پر خطر طبقه‌بندی‌شده‌باشند. آمنیوسنتز علاوه بر بررسی از نطر سندرم داون و بیماری‌های کروموزومی به منظور تعیین وضعیت جنین از نطر ابتلا به سایر بیماری‌های ژنتیکی نیز کاربرد دارد. در این موارد می‌بایست وضعیت ژنتیکی خانواده و افراد مبتلا از قبل تعیین شده‌باشد. از جمله علل مهم برای انجام آمنیوسنتز می‌توان به

۱. سن بالای ۳۵ سال مادر

۲. سطح غیر طبیعی مارکرهای بیوشیمییایی

۳. نتایج غیر طبیعی در سونوگرافی

۴. سابقه‌ی فامیلی مثبت برای اختلالات ژنتیکی

۵. حاملگی‌هایی با ریسک ناهنجاری‌های کروموزومی اشاره کرد

[۳۱] le liquide amniotique

مایع آمنیوتیک ) به مایع درون کیسه آمنیوتیک در رحم ماده باردار گفته می‌شود.

مایع آمنیوتیک از مادر تراوش میشود و ابتدا فقط حاوی آب و الکترولیتها است ولی از حدود دوازده تا چهارده هفتگی پروتئین ، کربوهیدرات ، چربی ، فسفولیپید و اوره نیز بداخل آن ترشح میشود.

حجم مایع آمنیوتیک با رشد جنین افزایش مییابد و از هفته دهم تا هفته بیستم از ۲۵ میلی لیتر به ۴۰۰ میلی لیتر میرسد.دیابت بارداری یکی از علل شایع زیادی مایع آمنیوتیک است.

[۳۲] Martine Ledrans

[۳۳] cytomégalovirus

[۳۴] Arnaud Fontanet

[۳۵] Littérature

[۳۶] Brian Foy

[۳۷] L’Agence nationale de sécurité du médicament (Ansm)

[۳۸] La Croix Rouge américaine

[۳۹] Gary Kobinger

[۴۰] Laval (Québec)

[۴۱] le groupe pharmaceutique Inovio

[۴۲] le groupe sud-coréen GeneOne Life Science

[۴۳] le virus West Nile