نمایش فیلم مستند و سخنرانی: فیلم «این سخن آبی است» ؛ «چرخش اجرایی در مردم شناسی: میراث ویکتور ترنر»

روز سه شنبه، ۲۳ آبان ۱۳۹۱، دومین جلسه از سری جلسات پخش فیلم مستند همراه با سخنرانی توسط «انسان شناسی و فرهنگ» برگزار می شود. این جلسه که همچون جلسات پیشین پخش فیلم مستند، با همکاری گروه «فرهنگ و جامعه» انجمن جامعه شناسی ایران ترتیب داده شده است، فیلم «این سخن آبی است» به کارگردانی رضا مجلسی و برنده جایزه تورون برنزی بهترین مستند بخش فیلمهای مردمی و علمی جشنواره دوسالانه فیلم های مردم شناسی «کادکا» را پخش خواهد کرد، که در ادامه آن جلسه سخنرانی با عنوان «چرخش اجرایی در مردم شناسی: میراث ویکتور ترنر»، با سخنرانی دکتر اصغر ایزدی جیران(دانشگاه تهران) برگزار می شود. در انتها، برنامه با نشست پرسش و پاسخی درباره فیلم و سخنرانی به اتمام می رسد.

زمان برنامه: سه شنبه، ۲۳ آبان ۱۳۹۱ – از ساعت ۱۷ الی ۱۹
مکان برنامه: تهران – پل گیشا – دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران – طبقه اول – انجمن جامعه شناسی ایران – سالن کنفرانس

برای کسی اطلاعات بیشتر درباره این فیلم به لینک های زیر مراجعه کنید:
http://www.simafilm.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=1272:simafilm&catid=5:%D8%A2%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1&Itemid=99
http://www.irandocfilm.org/2akhbar.asp?ID=1126
http://www.iribtv.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=491&Itemid=235
http://vazeh.com/n-2656524.html

::
چکیده سخنرانی اصغر ایزدی جیران:
¬¬¬
چرخش اجرایی در مردم شناسی: میراث ویکتور ترنر

اصغر ایزدی جیران
چکیده: دهه¬¬های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ شاهد گشوده شدن مباحث نظری و تجربی ای در مردم شناسی است که از آن با عنوان «چرخش اجرایی» (Performative Turn) یاد می کنند. چرخشی که از کارهای تأثیرگذار ویکتور ترنر (۱۹۱۹-۱۹۸۳)، مردم شناسِ نمادها، دین، مناسک، و اجرا آغاز می¬شود. پس از ترنر، توجه به اجرا (Performance) هم به مثابه موضوع پژوهش و هم به مثابه روش پژوهش توسط مردم¬شناسان دیگری مثل وایت کانکرگود، یوجین باربا، ویلیام بیمن، گراهام جان، و فرانک کورم تداوم یافته و نهایتاً منجر به پیدایش و رونق شاخه جدید «مردم شناسی اجرا» (Anthropology of Performance) به ویژه در دهه¬های اخیر می شود.
آثار ترنر به ویژه آثار نیمه دوم عمر دانشگاهی وی بدون شک او را در مقام پدر مردم شناسی اجر می نشاند؛ اساساً این خود اوست که برای اولین بار مقاله ای تحت عنوان «مردم شناسی اجرا» می نویسد (که پس از مرگش در کتاب بر لبه پوسته (۱۹۸۵) توسط همسرش چاپ می شود). ترنر مفهوم «هومو- پرفورمنس» (Homo-Performance) به معنای «انسانِ اجرایی» را پدید آورده و بر بعد ساختن فرهنگ و خود توسط عمل اجرایی تأکید می کند. پروژه ترنر، پروژه فرایندی است که در آن بهترین نوع تحلیل از فرهنگ و جامعه، تحلیل فرایندی است. فرایندگرایی ترنری بر آن است که فرهنگ زمانی وجود دارد که توسط عملی رخ دهد، یعنی فرهنگ همان عمل اجراست. این دیدگاه ما را به سوی اتنوگرافی های پویا، زنده، و تجربی برده و از اتنوگرافی های ایستا، مرده، و متنی مردم شناسان پست- مدرن که فرهنگ را همچون متن می بینند، فاصله می گیرد. اتنوگرافی ترنری و مردم شناسی اجرا- محور، فرهنگ را به مثابه اجرا در نظر می گیرد. اجرا و عمل اجرایی همان شیوه توضیح دادن، نشان دادن، طرح ریزی کردن، دانستن، و به اشتراک گذاشتن معناست. لذا اتنوگرافرها به جای وصله کردن مفاهیم به یکدیگر تلاش می کنند تا در طول زمان، صداها و تغییرات «معنای اجراشده» را بشنوند.
کلیدواژگان: مردم شناسی اجرا، ویکتور ترنر، چرخش اجرایی، تحلیل فرایندی، فرهنگ به مثابه اجرا، فرایندگرایی