رزمن، پاول و ویزگراو، برگردان پرستو جوزانی
مجسمه های تدفین ملنگان از شمال نیو ایرلند، بخشی از گینه ی نو امروزی، نمونه های برجسته ای از هنر تجسمی هستند. تراشکاری ها در مراسم مذهبی مرگ افراد متعلق به قبیله و هم برای مراسم ورود پسران قبیله استفاده می شد. کاشفان اروپایی اوایل قرن نوزدهم به اندازه ای شیفته ی مجسمه ها شدند که نمونه هایی را به اروپا و آمریکا آوردند. هنگامی که مبلغان مسیحی در اواخر قرن نوزدهم به نیوایرلند آمدند، کوشیدند تا جشن ها و تراشکاری های مرتبط با آن را سرکوب کنند، چرا که پیش تر نماینده ی عقاید بت پرستان بودند. در هر حال، جشن های ملنگان از بین نرفت و ادامه حیات پیدا کرد تا امروز جشن گرفته شود. کیسای کاتولیک دیگر شاهد تضاد بین مراسم ملنگان و کاتولیسم نیست و حتی مجسمه ی ملنگان در معماری کلیسا گنجانده شده است. طراحی های ملنگان ها هنوز از یک قبیله به قبیله ی دیگر ]حق[ مالکیت دارد و فروخته می شود. هنگامی که مجسمه ی ملنگان برای مراسم بعدی سفارش داده می شود، صاحب طرح اسطوره ی مجسم در طرح و آنچه تراشکاری قرار است به نظر بیاید را به تراشکار می گوید. سپس تراشکار کلمات را به تصویری تجسمی برمی گردانند. گاهی روند برگرداندن برای تراشکار شامل دیدن رویای تصویری می شود که خواهد تراشید. تراشکار ملنگان در مجموعه ای از قیدها کار می کند به طوری که طرح می تواند بلافاصله تحت عنوان بخشی از یک گروه خاص از تصاویر شناخته شود. به علاوه مالک طرح باید قادر باشد آن را به عنوان طرح منحصر به فرد خود تشخیص دهد. وقتی که تراشکار از مجسمه ای از جشن ملنگان پیشین به عنوان مدل استفاده نکرده باشد، درجه ای از خلاقیت هنری همیشه در کار است. تراشکاران از لحاظ چگونگی بیان طرح و شهرتی که در چند جزیره ی دیگر دارند ارزیابی می شوند.
نوشته‌های مرتبط
پیش از ارتباط، ملنگان ها بعد از استفاده در یک جشن سوزانده یا رها می شدند تا فاسد شوند. بعد از استعمار اروپاییان، ملنگان ها، پس از جشن از آنجایی که دیگر ارزشی نداشتند، به اروپاییان داده یا فروخته می شدند، و بسیاری در موزه های سراسر دنیا آویخته شدند. امروزه، در نیوایرلند، منگان ها بعد از اینکه در جشن ها استفاده می شوند، ممکن است به توریست ها یا مجموعه داران فروخته شوند. تراشکاران مدرن از اسکنه ی فولادی و نقاشی های تجاری استفاده می کنند. هنگامی که تصاویر ملنگان های تراشیده ی صد ساله که امروز در موزه ی استرالیا است به آنها نشان داده شد، آنها کار استادکاران تراشکار پیشین را تحسین کردند، به خصوص که تراشکاران پیشین برای استفاده تنها ابزار سنگی در اختیار داشتند. اما، تراشکاران حال حاضر احساس می کردند که تراشکاری آنها والاتر است. هنر سه بعدی ملنگان از نیوایرلند همچنین الهام بخش دیوید لاسیسی[۱] هنرمند چاپکار نیوایرلندی شد.
Rosman, Abraham & Rubel, Paula G. & Weisgrau, Maxine (2009) THE TAPESTRY OF CULTURE : An Introduction to Cultural Anthropology; New York: Altamira (290-291)
[۱] – David Lasisi
