انسان شناسی و فزهنگ
انسان شناسی، علمی ترین رشته علوم انسانی و انسانی ترین رشته در علوم است.

معلم ژاپنی به مثابه رهبر

معرفی کتاب معلم ژاپنی به مثابه رهبر، نوشته؛ یوشی تاکا ایشی کاوا، ترجمه از؛ علیرضا رضایی، نشر مرآت، تهران، ۱۳۹۳ ؛ کتابی که در دست شماست، نوعی کتاب آموزشی در حیطه آموزش و پرورش محسوب شده که شامل دو بخش با هفت فصل اولیه، و دو فصل پایانی است. سبک نوشتاری کتاب، روش تحقیق کیفی در علوم اجتماعی را متذکر و یادآور می شود. در تمامی بخش ها به نمونه های موردی اشاره شده و موضوع هر یک را درس پژوهی به طور اجمالی نهاده است. سخنان آغازین مباحث طرح شده در کتاب را به شکل زندگی نامه بیان نموده است. و همین امر به شیرینی بحث و جذب خواننده کمک می کند. فصل اول از بخش یک در واقع زندگی نامه نویسنده کتاب بوده و به چگونگی علاقه مندی وی به تدریس اشاره می کند. فصل دوم به شکل بسیار موجزی مقدمتا وارد بحث اصلی شده و پس از توضیح چند سرفصل به بنای اصلی کتاب که همان درس پژوهی ست اشاره می کند. در فصل سوم آموخته هایش از مدیر را بیان می نماید. جا دارد ما، به جمله ای که نویسنده درباره ورودش به مدرسه و تاثیر پذیری از اولیای مدرسه داشته، اشاره نماییم؛ « پس که این طور، قراره که تو همین شهر بمونی و معلم بشی. خیلی خوبه. توصیه ام بهت اینه که به حرف های مدیر یا سایر مسئولین مدرسه گوش کنی، ولی اجازه نده که این حرف ها روح و روانت رو هم اشغاله کنه». فصل چهارم فعالیت های نویسنده را به عنوان معلم مطالعات اجتماعی بیان می کند. شروع این فصل با بیان تجربه وی در مورد جابه جایی اش بوده و سپس اهداف کلی تدریس مطالعات اجتماعی را بیان می کند، که شامل؛ ۱. ترغیب بیش از پیش دانش آموزن برای نگریستن به مسائل جامعه با یک دید باز و تامل بر روی آنها از زوایای مختلف، ۲. علاقه مند کردن دانش آموزان به خاک و تاریخ کشور و پرورش اصول شهروندی برای ساختن یک جامعه قانون مدار و صلح دوست در تعامل با سایر جوامع بین الملل، است. ایشان در مباحث خود یک نمونه عینی از درس پژوهی خود از زنگ مطالعات اجتماعی در پایه دوم ابتدایی نیز آورده اند. فصل پنجم شروع فعالیت های پژوهشی وی بوده و فصل ششم نیز در پیرو آن، به انجام پژوهش های مشترک در کنار سایر محققان اشاره می کند. وی در این فصول ابتدا به آموخته هایش از سفر به انگلستان و سپس به ایران اشاره کرده است. فصل هفتم، که در واقع محور و مبنای کتاب است جوانه شدن حس رهبری و مدیریت را بیان می کند. در همین جا، بخش دوم با عنوان شروع فعالیت در پست های اجرایی آغاز می شود با دو فصل مجزا در مورد؛ مدیریت مدرسه از دیدگاه یک ناظم و یادگیری و سختی هایش.

نکاتی که این کتاب را مجزا و ویژه می نماید این بوده که نویسنده نهایت تلاش خود را کرده تا بتواند از طریق یادداشت های روزانه اش به نوع خاصی از نوشتن، بازاندیشی و فراگرفتن دست یابد. توضیحی که ایشان در مورد عنوان کتاب داده است این بوده؛ منظور از رهبر، فردی تاثیرگذار است که در اندیشه عملی کردن اهداف مجموعه اش می باشد. سوالی که ایشان در ذهن خود داشته این بوده که به راستی آن زمانی که به عنوان یک معلم غرق در کلاس و کلاس داری بوده، چگونه می بایست فعالیت می کرده تا بتواند در راستای تحقق شیوه رهبری مدیر مدرسه گام بردارد؟ حاصل این چالش ذهنی، کتابی ست که پیش رو دارید. کتابی که شاید بتوان گفت نوعی اتوبیوگرافی ست.