کورین له نه برگردان آریا نوری
در سال ۲۰۰۸، هیلاری کلینتون، زمانی که برای انتخاب شدن به‌عنوان نامزد دموکرات‌ها در برابر باراک اوباما قرار گرفت، برخلاف او، تصمیم گرفت کارت زنانگی خود را رو نکند. اوباما در تبلیغات انتخاباتی خود دائم بر این مسئله مانور می‌داد که در صورت انتخاب شدن، اولین رئیس‌جمهوری آمریکایی-آفریقایی ایالات‌متحده خواهد بود. اوباما به مردم رؤیای برابری و اتحاد را داده بود. همین مسئله نیز باعث شد تا در کمال تعجب، در ایالت آیووا، جایی که اکثر رأی‌دهندگان آن سفیدپوستان طبقه‌ی متوسط هستند، برنده شود.
نوشته‌های مرتبط
هیلاری کلینتون، سوم ژانویه‌ی سال ۲۰۰۸، در ایالات آیووا، سوم شد. پنج روز پس‌ازآن، دریکی از سخنرانی‌های خود در ایالت نیوهمپشابر، در یک سخنرانی سرشار از احساسات، از سختی‌های نبردهای انتخاباتی گفت. البته باید این امر را در نظر گرفت که باوجود شکست خوردن، در انتخابات دموکرات‌ها، کلینتون درمجموع هجده میلیون رأی کسب کرد.
حال هشت سال از آن زمان سپری‌شده و کلینتون سیاست جدیدی را در پیش‌گرفته است. این بار او می خواد از برگ برنده‌ی خود بهره ببرد؛ یعنی در صورت رسیدن به مقام ریاست جمهوری، اولین رئیس‌جمهور زن ایالات‌متحده خواهد بود. وی در کمپین‌های انتخاباتی، خود را به‌عنوان یک همسر، مادر و حتی مادربزرگ نشان می‌دهد و اهداف سیاسی خود را بر برابری حقوق و مرخصی زایمان قرار داده است. کلینتون به کسانی (مثل برنی ساندرز، رقیب اولش) که او را هم جزئی از نظام سنتی حاکم بر آمریکا می‌دانند، پاسخ می‌دهد:
من چطور می‌توانم جزئی از سیستم باشم درحالی‌که در صورت انتخاب شدن اول زن رئیس‌جمهور این کشور خواهم بود؟
این بار اما شاید این مسئله خیلی به کمک او نیاید. کمپین انتخاباتی سال ۲۰۱۶ بسیار تهاجمی‌تر از سال ۲۰۰۸ است. سایر نامزدها، به‌خصوص دونالد ترامپ، از هیچ فرصتی برای توهین، هتاکی و افترا نسبت به رقبای خود نمی‌گذرند. البته برنی ساندرز، رقیب اصلی کلینتون، به‌هیچ‌عنوان چنین شیوه‌ای ندارد؛ اما خود او با توجه به فعالیت‌های سی‌ساله‌ی خود به‌عنوان یک سناتور سوسیالیست، کاملاً با این فضا آشناست. هیلاری در انتخابات آیووا با اختلافی کمتر از یک درصد ساندرز را شکست داد و حال مشخص نیست بتواند این موفقیت را در نیوهمپشابر تکرار کند.
کلینتون سعی کرده تا با استفاده از مطبوعات و رسانه‌های فمینیست، جای خود را بین رأی‌دهندگان زن‌باز کند. برای مثال گروهی از کارشناسان سیاسی فمینیست طرفدار وی، سعی دارند این‌طور القا کنند که زنان باید به او رأی بدهند فقط چون زن است. سال ۲۰۰۸، در ایالت آیووا، ۴۶ درصد زنان به کلینتون و ۳۴ درصد ایشان به باراک اوباما رأی داده بودند.
شاید نظرات و بعضاً حرف‌هایی که طرفداران فمینیست کلینتون عنوان می‌کنند، به‌جای آنکه برگ برنده‌ای برای وی محسوب شود، تبدیل می‌شود به نقطه‌ضعف. این اتفاق در طول چندین هفته‌ی گذشته چند بار رخ‌داده و حتی آن‌ها را مجبور به عذرخواهی از مردم کرده است. برای مثال مادلین آلبرایت پس‌ازآنکه در یک برنامه‌ی تلویزیونی زنده گفت: جای ویژه‌ای در جهنم برای زنانی که به هیلاری رأی ندهند وجود دارد، مجبور به معذرت‌خواهی شد.
سال ۲۰۰۸ اتفاقاً بهتر بود به‌جای آنکه هیلاری خود را به‌عنوان یک فرماندهی جنگی نشان دهد که قادر به همه کاری است، از برگ زن بودن و صلح‌دوستی خود بهره می‌برد. در آن زمان بود که مردم آمریکا از ۸ سال دوره‌ی مصیبت‌بار بوش به ستوه آمده بودند و هیلاری شانس زیادی برای انتخاب شدن داشت. برگ برنده‌ای که امروز دیگر نمی‌توان کارایی زیادی برای آن در نظر گرفت. مردم آمریکا شک رئیس‌جمهوری آفریقایی-آمریکایی را گذرانده‌اند و انتخاب یک رئیس‌جمهور زن شک زیادی محسوب نمی‌شود. این امر را شاید بتوان به‌خوبی در نظرسنجی‌هایی که در ایالت نیوهمپشابر صورت گرفته، مشاهده کرد، جایی که ساندرز توانسته بیش از ۸۰ درصد آرای زنان ۱۸ تا ۲۹ ساله را به خود اختصاص دهد.
لوموند،دوازدهم فوریه ی سال ۲۰۱۶
گروه فرانسه انسان شناسی و فرهنگ برگزیده ای از مقالات روزنامه لوموند و ضمییمه هایش را چند روز پس از انتشار متن فرانسه در اختیار خوانندگان می گذارد.
صفحه لوموند در انسان شناسی و فرهنگ
http://www.anthropology.ir/cooperation/936
