دست اندرکاران قاف را که خود را “قافیه بازان” می نامند در اثر وبگردی پیدا کردم. از دقت محتوا و نظم شکل کارشان، همین طور از بداعت کافه-علم، خوشم آمد و کنجکاو شدم که ببینم که و کجا هستند. با کمال تعجب دریافتم که ایمان ادیبی، احسان خردمند، عمار حسن زاده کشتلی، میلاد مهرآرام، حسین قضاوی، کیانوش کیهانیان، و کیاندخت کیهانیان همه به جز یکی که دانشجوی مهندسی صنایع است (میلاد مهرآرام) تازه-پزشکان یا دانشجویان پزشکی ساکن اصفهان هستند؛ دو تای آخر خواهرند و دو تای اول پسرخاله… از طریق “تماس با ما” اظهار علاقه کردم که به عنوان انسان شناسی که سال ها از ایران دور بوده و به بررسی نقاط تلاقی علم و اجتماع علاقه مند است در یکی ازجلسات کافه علمشان شرکت کنم. چند ساعت بعد جواب دریافت کردم که دست اندرکاران مایلند ترتیب ملاقاتی را ظرف امروز یا فردا بدهند! خلاصه، خورشید در آن روز تازه غروب کرده بود که من خود را سر میز شام با دو پسرخاله یافتم، اتفاقی که هر انسان شناس رویای آن را در سر می پروراند (ولی تجربه بسیاری از ما در تحقیق میدانی این بوده که “افراد مورد مطالعه” معمولا چنین سرعت و اشتیاقی در لبیک گفتن به درخواست ما برای ملاقات، مصاحبه، یا شرکت در برنامه هایشان نشان نمی دهند). دکتر ایمان (ادیبی) و دکتر احسان (خردمند) جوانان باهوش، روشن، کنجکاو، فروتن، و صمیمی بودند که خیلی ساده به سوالات من در مورد اینکه اصلا از کجا و چگونه کار خود را آغاز کردند پاسخ می دادند:
برای خواندن این مطلب به طور کامل در اینجا کلیک کنید
