خوابیده بود، روی تختی، در همان اتاق قدیمی که پیش از این میزی بلند، به جای آن قرار داشت. مردمان اصفهان می آمدند و می رفتند. نشسته بودند. قدم می زدند. چشم می گشود، خبرنگاری عکس می گرفت. نگران. دیگری چیزی می نوشت سردرگم. دسته های گل توی راهرو بود. دانشجوخلیلی و آقای یداللهی از همکاران نیروگاه و پرستار مرد، در تکاپو بودند. می گفتند بهتر است او را نبوسند، ولی خیلی ها می آمدند و دست و صورت زاون را می بوسیدند و می رفتند. عکس های زاون سر تاقچه بود. عکس مادر هم همیشه بود که نگاهش می کرد. خانم معتمدی گفت دیروز مادرش را صدا می زد. علی خدایی گفت وقتی مادر را صدا می زند مثل این است که او را دارد می بیند که همین جا روی پشت بام راه می رود. عکس بزرگ زاون از روبرو نگاه می کرد. کنار دست اش نشسته بودم در سینمای آزاد بود؟ موزه سینما بود یا در دانشگاه سوره؟ شاید کنار درخت نوئل بود با جمشید ارجمند، خانه سینما بود با سعید منافی. شاید روی پشت بام حمام حاج علی قلی آقا بود، نمی دانم شاید دانشگاه اصفهان بود در نخستین داوری فیلم های دانشجویی با هریتاش و داوود مسلمی. همان لبخند را داشت. هر وقت چشمش به من می افتاد لبخندی بر لب می آورد . دانشجو سهی گفته بود که می خواهند برای زاون وقتی برگشت جشن بزرگی بگیرند. ولی بر نگشت! در همان جا ها ماند. و هر روز بیشتر ماند. یعنی نمی دانست؟ زاون داستان هایی را که برایش می بافتند باور داشت؟ یا او هم در این بازیِ ندانستن، نقش خود را بخوبی ایفا کرد. حالا نمی دانم کجاست؟ شاید کمی بالاتر باشد. بچه های دانشگاه جشنی را که می خواستند نگرفتند ولی محبتی را که می خواستند بروز دادند. پیش از این هم همین طور بود. تقریباً خانه زاون هیچگاه خالی نبود. مخصوصاً پس از درگذشت مادر، تنها نبود. یعنی نمی دانم تنهایی چیست؟
یادش گرامی باد
نوشته‌های مرتبط
نوشته ای از استاد تهامی نژاد درباره زاون قوکاسیان
زاون قوکاسیان: کارهایی بیش از یک عمر
http://www.anthropology.ir/node/18219
زاون قوکاسیان
فیلمساز و پژوهشگر
۱۳۲۹- ۱۳۹۳
زاون قوکاسیان، فیلمساز و پژوهشگر ارزنده که عمری را با صداقت و خوبی گذراند و بسیاری را از زندگی خود بهره مند ساخت ، پس از دوره ای طولانی از بیماری، روز اول اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۲، در خانه اش در اصفهان، در گذشت. برای همه کسانی که زاون را می شناختند، او نمونه ای بی مانند از انسانیت و پایبندی به اخلاق و دلسوزی و دغدغه نسبت به سینما و به هنر و پژوهش بود. در سال های اخیر بخش بزرگی از زندگی زاون در تهیه گزارش هایی درباره تاریخ ایران و مصاحبه های فیلمبرداری شده از اهل فرهنگ گذشت و بارها و بارها از اصفهان به تهران می آمد تا بتواند این پروژه فرهنگی را پیش ببرد. انسان شناسی و فرهنگ در روزهای آینده بار دیگر به درگذشت این هنرمنند و این انسان واقعی بازخواهد گشت، اما امروز ضمن انتشار یادنامه استاد تهامی نژاد، جای آن هست که درگذشت وی را به خانواده محترم ایشان و تمام اهل فرهنگ این سرزمین تسلیت بگوییم.
زاون قوکاسیان در ویکیپدیا
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%D8%A7%D9%88%D9%86_%D9%82%D9%88%DA%A9%D8%A7%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%86
ایسنا
زاون قوکاسیان درگذشت
زاون قوکاسیان منتقد و صاحب‌نظر سینمای ایران امروز اول اسفند ماه درگذشت.
به گزارش خبرنگار سینمایی ایسنا،این منتقد که مدتی در بیمارستانی در «اتریش» تحت درمان بود و اوایل بهمن ماه به ایران بازگشته بود، ظهر امروز در منزلش در اصفهان از دنیا رفت.
زاون قوکاسیان به دلیل عوارض ناشی از سرطان معده به مدت چهار ماه در بیمارستانی در وین تحت درمان بود.
زنده‌یاد قوکاسیان دو سه هفته پایانی عمر خود را در منزل شخصی‌اش سپری کرد و به گفته‌ی حسن صفدری نویسنده و یکی از دوستان‌اش؛ پیکر او در سردخانه قبرستان ارامنه اصفهان نگهداری می‌شود تا برای خاکسپاری او تصمیم‌گیری قطعی شود.
او احتمال داد که پیکر قوکاسیان در قبرستان ارامنه در کنار پدر و مادرش در اصفهان به خاک سپرده شود.
به گزارش ایسنا، زاون قوکاسیان متولد ۱۳۲۹ اصفهان بود.
او برخلاف رشته تحصیلی‌اش که شیمی بود در عالم هنر فعالیت کرد که از جمله فعالیت‌های او می‌توان به تالیف کتابی درباره فیلم «چشمه» آربی آوانسیان ، ۲۰ کتاب درباره سینماگران چون بیضایی، کیمیایی، کیارستمی، فرمان‌آرا، سینایی، گلاب آدینه، رضا ارحام صدر، فاطمه معتمد آریا،مجید انتظامی و کتابی با نام «بردی از یادم» درباره لورتا نوشین اشاره کرد.
زاون قوکاسیان با نشریه سینمای آزاد به عنوان نویسنده مقاله و با نشریات سینمایی به عنوان منتقد همکاری داشت.
او کارگردانی فیلم سینمایی «همه فرزندان من» و چندین فیلم هشت میلی‌متری و آثار کوتاهی چون «در فلق»،«عروس کهن»،«عزای آینه»،«فصلی دیگر»، مستند«حاج شیوان»،«موزه من جلفا»،«نقش خیال» را در کارنامه کاریش دارد.
به گزارش ایسنا، در جشنواره سینما حقیقت اخیر بزرگداشتی برای زاون قوکاسیان برگزار شد.
فرارو- زاون قوکاسیان منتقد و مدرس سینما پس از مدت ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان از دنیا رفت. به گزارش فرارو، زاون قوکاسیان که از مدت ها قبل به سرطان معده مبتلا شده بود امروز از دنیا رفت. این منتقد و مدرس سینما چندی پیش برای عمل جراحی به اتریش سفر کرد و پس از آن مدتی در کما به سر می برد تا اینکه در هفتم بهمن امسال به ایران بازگشت و در اصفهان بستری شد. در هفته‌های اخیر اخباری مبنی بر وخامت حال وی در رسانه ها منعکس شده بود تا اینکه وی امروز در اصفهان از دنیا رفت. زاون قوکاسیان نویسنده، مترجم ومنتقد شناخته شده کشور از سال ۱۳۵۰ کارهای نوشتاری و پژوهشی خود را با نگارش کتابی درباره فیلم «چشمه» ساخته آربی آوانسیان (نخستین کارگردان حرفه ای سینمای ایران) شروع کرد و تاکنون حدود ۲۴ کتاب درباره سینماگران مختلفی چون جمشید ارجمند، ارحام صدر، مجید جعفری جوزانی، مسعود کیمیایی، عباس کیارستمی، بهمن فرمان آرا، خسرو سینایی، گلاب آدینه، فاطمه معتمدآریا و مجید انتظامی به رشته تحریر درآورده است. وی همچنین فیلم های «همه فرزندان من»، «فصلی دیگر»، «نقش خیال» و «خاج شویان» را کارگردانی کرده است. داوری جشنواره های فیلم در ایران، اتریش، ایتالیا و ارمنستان، دبیر هنری جشنواره ملی فیلم کوتاه «حسنات»، حضور مستمر در رویدادهای سینمایی از جمله جشنواره فیلم کودک و نگارش صد ها مقاله، یادداشت و نقد سینمایی از دیگر فعالیت های این منتقد قدیمی و کهنه کار سینمای کشور بود.