نویسنده: Serge Halimi
تناقضی چشمگیر: میراث مارگارت تاچر درکشور خودش در زمانی رد و نفی می شود که تلخ ترین نسخه های اقتصادی اش در فرانسه تجویز می شوند .
۵ اکتبر گذشته، ترزا می نخست وزیر بریتانیا گفتمانی به فعالان حزب خود عرضه کرد که برخی از آنان را تکان داد. زیر سئوال بردن جامعه ای قانقاریا گرفته براثر امتیازاتی که ثروتمندان از آنها برخوردارند، دفاع از نقش دولت «که چیزهایی را تامین می کند که افراد، جوامع و بازارها نمی توانند عرضه کنند»، تاکید مصرانه بر «حقوق کارگران»، ستایش از مالیات به عنوان «بهایی که ما برای زندگی در جامعه ای متمدن می پردازیم»، مدح خدمات عمومی، به ویژه آموزش و سلامت که کارکنان آنها مورد تکریم هستند، صرف مجدد هزینه های عمومی دربخش های مسکن و حمل و نقل.
نوشته‌های مرتبط
این چرخش صد هشتاد درجه ای اگر چه فقط در حرف ، احساسی از حال به هم خوردگی درمیان دوستداران دل شکسته بانوی آهنین پدیدآورد و حتی یکی از آنان آنرا «ضد انقلاب ضد لیبرال (١)» نامید.
جای نگرانی برای این فرد نیست چون قهرمانش، هر چند پس از مرگ ، در آن سوی مانش حق پناهندگی سیاسی دریافت کرده و برنامه مشترک جناح راست فرانسه معجون سرهم بندی شده ای از بدترین تمهیدات نئو لیبرال است. توافق عمومی برای طرد آقای فرانسوا اولاند در سال آینده، و نیز وضعیت در حال تجزیه شدن حزب سوسیالیست که نتیجه عملکرد وی است ، منجر به پیروزی نامزد محافظه کاری می شود که به رای دهندگان وعده می دهد سن بازنشستگی را دو تا سه سال افزایش دهد، چهار ساعت بدون دریافت حقوق به میزان کار هفتگی بیافزاید و مالیات بر ثروت را حذف کند و در همان حال مالیات بر ارزش افزوده (TVA) را که بر طبقات متوسط فشار می آورد افزایش دهد و از مقرری ها و کمک هزینه های بیکاری بکاهد و ٣٠٠ تا ۵٠٠ هزار شغل دولتی را حذف کند… . و همه اینها درکشوری که نظرسنجی ها حاکی از آنند که در بحث های عمومی، تدابیر مربوط به افزایش سن بازنشستگی و میزان ساعات کار و حذف مالیات بر ثروت با واکنش منفی ژرفی در میان مردم رودررو است . این امر البته در رسانه ها نادیده گرفته می شود (٢) .
اما از اینها شگفت انگیزتر در راه است. به جای بسیج دربرابر تصفیه تاچر واری که محافظه کاران بریتانیایی آن را کنار نهاده اند، برخی از رای دهندگان چپ، که رسانه ها به نحوی سخاوتمندانه آنها را بازتاب می دهند، درماه جاری خود را برای شرکت در انتخابات مقدماتی جناح راست آماده می کنند. این کار باعث مشروعیت بخشیدن بیشتر به نامزد برنده انتخابات در انجام برنامه اش می شود. درسال ٢٠١٢، «رای مفید» موجب شد که مخالفان نئو لیبرال رای خود را در دور اول به آقای اولاند بدهند و شکست آقای نیکولا سرکوزی را رقم زنند. نتیجه را می دانیم: جهت گیری های عمده رئیس جمهوری از میدان به در شده توسط رقیب مخالفش دنبال شد و جبهه ملی( حزب دست راست افراطی) به صورت نخستین حزب فرانسه درآمد. این بار برای شکست دادن آقای سرکوزی، باید از یکی از وزیران سابقش، آقای آلن ژوپه حمایت کرد که از قضا سی سال پیش معمار چرخش لیبرال جناح راست فرانسه بود (٣)… آیا به راستی حفظ انرژی سیاسی برای دفاع از ایده هایمان خیلی پیچیده شده است؟
١-
Nicolas Baverez, « Le virage antilibéral de Theresa May », Le Figaro, Paris, 17 octobre 2016.
٢- بر اساس نظر خواهی IFOP Atlantico ، ۵۶ درصد فرانسویان مخالف بالا بردن ساعات کار هفتگی و ۶٧ درصد مخالف حذف مالیات بر ثروت هستند.
٣-
Lire François Denord, « Et la droite française devint libérale », Le Monde diplomatique, mars 2008.
