جنبه های فرهنگی و اجتماعی بازگرداندن اجباریِ نسل جوان ارمنی های ایران به جمهوری ارمنستان(۲)

روزانا تستریان و ساتانیک مکرچیان ترجمه و تلخیص: محمد رسولی

تصویر: عکس قدیمی از دانش آموزان ارمنی

فضای آموزشی:

ارمنی ها ترجیح می دهند در مدارسی تحصیل کنند که دیگر هم کیشان ارمنی شان هم در آنجا محصل اند. البته، این مدارس مانند سایر مدارس ایران بر طبق قانون از لحاظ جنسیتی تفکیک شده است. هرچند که دانش آموزان ارمنی اجازه دارند که در کلاس های ادبیات، تاریخ و زبان ارمنی شرکت کنند ولی سایر واحد ها به زبان فارسی تدریس می شود. کمبودِ دانش در زبان روسی هم نوعی مشکل به حساب می آید که بسیاری از ارمنی های ایرانی از طریق کلاس های خصوصی سعی می کنند آن را بر طرف کنند.

همۀ این مشکلات وقتی که این دانش آموزان به مقاطع عالی آموزشی راه می یابند تشدید می شود.
برخی از دانش آموزان دختر ارمنی هنگامی که با پسران هم کلاس می شوند احساس راحتی ندارند با وجود این بسیاری از آنها به خصوص آن هایی که سعی می کنند بر مشکلات فایق آیند جریان هم آمیزی با جامعۀ ارمنی به خوبی انجام می شود و در نهایت آنها خود را عضو کامل جامعۀ ارمنی به حساب می آورند.
دانش آموزان بخش بزرگی از جامعۀ ارمنی ها را تشکیل می دهند در حالی که تعداد آنها رو به افزایش است. در مقایسه با سال ۲۰۰۲ تعداد دانش آموزان خارجی در سال ۲۰۰۴ دو برابر شده بود. در سال های بین ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۶ از ۲۹۶۰ دانش آموزانی که در دیاسپورا به سر می بردند تعداد ۴۵۵ دانش آموز، ارمنی هایی بودند که از ایران مهاجرت کردند. علل این مهاجرت ها به قرار زیر است:

برای خواندن این بخش در زیر کلیک کنید۱۱۶۹۷