انسان شناسی زیستی در دوره اخیر

انسان شناسی زیستی را معمولا با اندازه گیری خطوط پوستی و گروه خونی، انسان سنجی(آنتروپومتری) و یا مقایسه فسیل‌های قدیمی مربوط به انسان‌های اولیه می‌شناسند. در گذشته اندازه‌گیری به متر و ترازو و وسایل انسان سنجی خلاصه می‌شد. اما امروزه انسان شناسان زیستی مانند دیگر رشته‌ها به مدد ابزارها و نرم افزارهای جدید در یافتن پرسش‌های خود چه در مورد نخستی‌های غیر انسانی و چه در مورد انسان‌های قدیم و جدید توانایی بیشتری دارند. انسان‌شناسی نخصصی بین رشته ایست که از دیگر رشته‌ها اطلاعات گرفته و به دیگر رشته‌ها اطلاعات می‌دهد. در این راستا ورود بعضی دیگر از حوزه‌ها مانند بیومکانیک و روباتیک و … به این رشته رنگ جدیدی به آن بخشیده است. به عنوان مثال بازسازی لوسی با استفاده از داده‌های فسیلی و نرم افزارهای جدید گام بزرگی در تحقق اهداف انسان شناسان زیستی است. این نرم افزارها که پایه و اساس فیزیک و مکانیک و استاتیک دارد به عنوان مثال می‌توانند میزان نیرو یا فشاری که از کف پای انسان هموارکتوس به زمین وارد می‌شده را از روی فسیل جای پای باقیمانده از او محاسبه کند و با استفاده از این اطلاعات می‌توان به مورفولوژی و آناتومی واقعی آن انسان پی برده و با انسان امروزی مقایسه کرد. از سویی انسان شناسان زیستی برای پاسخ به این سوال که چرا بی‌پدالیسم یا راه رفتن بر روی دو پا آغاز شد از این نرم افزارها استفاده زیادی می‌کنند. نرم افزارها و تکنیک هایی که میزان مصرف انرژی و پارامترهای سینتیک مثل فشار و نیرو و پارامترهای سینماتیک مانند طول قدم و سرعت را در طی حرکت اندازه گیری می‌کنند. بی پدالیسم فرایندی ست که از نظر میزان مطرف انرژی در میان پستانداران مقرون به صرفه نیست ولی این‌که چرا نخستی ‌های غیر انسانی و انسانی این فرایند را آغاز کردند سوالی‌ست که فرضیات زیادی را مطرح کرده است. فرضیاتی مانند استفاده از دست برای گرفتن اشیاء یا خوردن غذا و نگهداری از بچه که نیاز به داشتن دستانی آزاد را الزامی می‌کند. تا قبل از روش‌های جدید تنها راه پاسخ به این فرضیات مشاهده بود و بیشتر به مطالعه رفتارشناسی جمعیت‌های مختلف نخستی‌های انسان نما یا انسان می‌پرداخت به عنوان مثال (Altmann and Samuels, 1992) .ولی از سال ۱۹۳۵ تا کنون با ورود روش های جدید تعداد زیادی محقق در این حوزه به تلاش برای یافتن این پرسش پرداخته اند(D’Août and Vereecke, 2011).. این تحقیقات نسبت به تحقیقات قبل خود دارای کیفیت و کمیت قابل توجهی است که به عنوان مثال به مقالاتی مانند (eg. Kimura et al, 1985; Aerts et al, 2000; D’Août et all, 2001, 2002, 2004; Vereeck et al, 2006; Berillon et al, 2010, 2011).می توان اشاره کرد. در حال حاضر دانشگاه‌های کشورهایی مانند آمریکا، ژاپن، فرانسه و چند کشور اروپایی دیگر مجهز به این سیستم‌ها هستند و بر روی گونه‌های نخستی‌ها مانند شامپانزه، مکک، بابون و بونوبو و یا روی جمعیت‌های انسانی مانند پیگمی‌های آفریقا و جمعیت‌هایی از جامعه هند و اروپا کارهای زیادی انجام داده یا در حال انجام اند. مقایسه ژست‌ها در هنگام حرکت از دیگر موضوعات جالبی‌ست که در حال حاضر به وسیله روش‌های جدید به آن پرداخته می‌شود. ژست‌هایی که نه فقط ناشی از مورفولوژی انسان بلکه ناشی از فرهنگ‌های مختلف است. نحوه نشستن، راه رفتن و یا حمل کردن بچه و اجسام و … از جمله این ژست‌هاست که در دنیای مدرن شهری امروزی بعضی از ژست‌ها مانند نشستن‌های طولانی مدت با نگاه کردن به مونیتور کامپیوتر باعث دگرگونی ژست‌های صحیح و اولیه در انسان شده است. مثال‌های فوق فقط تعدادی از کارهایی است که در این حوزه در حال انجام است. تمامی تحقیقات انجام شده جدید و نو هستند و در هر کدام می‌توان علاوه بر روش‌های جدید به کشف ایده‌های تازه در زمینه انسان در گذشته و حال پی برد.

منابع:
– Altmann J. et Samuels A. (1992) Costs of maternal care: infant-carrying in baboons. Behavioral Ecology and Sociobiology 29: 391-398.
– Aerts P, Van Damme R, Van Elsacker L, Duchene V (2000) Spatio–temporal gait characteristics of the hind–limb cycles during voluntary bipedal and quadrupedal walking in Bonobos (Pan paniscus) Am J Phys Anthropol 111: 503–۵۱
– Berillon G., Daver G., D’Août K., Nicolas G., de la Villetanet B., Multon F., Digrandi G., Dubreuil G.: Bipedal vs. Quadrupedal hind limb and foot kinemarics a in captive sample of olive Baboons(Papio anubis): setup and preliminary results. International Journal of Primatology 31: 159-180, 2010.
– Berillon G., Kristiaan D’Août, G. Daver, G. Dubreuil, F. Multon, G. Nicolas, and B. (2011), In What Manner Do Quadrupedal Primates Walk on Two Legs? Preliminary Results on Olive Baboons (Papio anubis), Chapter 5, 61-83 of D’aout K. and Vereecke E., Primate Locomotion, Springer, 109 – 134.
– D’Août K, Aerts P, De Clercq D, De Meester K, Van Elsacker L (2002) Segment and joint angles of hindlimb during bipedal and quadrupedal walking of the Bonobo (Pan paniscus) Am J Phys Anthropol 119(1): 37–۵۱.
– D’Août K, Aerts P, De Clercq D, Schoonaert K, Vereecke E, Van Elsacker L (2001) Studying bonobo (Pan paniscus) locomotion using an integrated setup in a zoo environment: preliminary results.Primatologie 4: 191–۲۰۶.
– D’Août K, Vereecke E, Schoonaert K, De Clercq D, Van Elsacker L, Aerts 501 P (2004) Locomotion in bonobos (Pan paniscus): differences and similarities between bipedal and quadrupedal terrestrial walking, and a comparison with other locomotor modes. J Anat 204(5): 353-361.
– Vereecke EE, D’Août K, Aerts P (2006) Locomotor versatility in the white–handed gibbon (Hylobateslar): A spatiotemporal analysis of the bipedal, tripedal, and quadrupedal gaits. J Hum Evol 50(5): 552–۵۶۷.