آیا قرار است یک فیلم مستند تحریک آمیز، به یکی از پولسازترین فیلم های تاریخ ایالات متحده مبدل شود؟ هر چه هست از هنگام نمایش فیلم «آمریکای “اوباما” در سال ۲۰۱۶»، به کار گردانی «Dinesh D’Souza » در تابستان گذشته، رقم فروش بلیط های آن چنان سر به آسمان کشیده که در خیال هم نمی گنجید.
«Dinesh D’Souza»، روشنفکری که تا همین حالا هم چندین نبرد پرهیاهو را پیش برده، نه شیفتگی هایش را پنهان میدارد (برای رونالد ریگان) و نه دغدغه های خاطرش را (در مورد زوال آمریکا، تهدید اسلام). روز ۲۸ اوت گذشته در «Tampa» مقر کنوانسیون جمهوریخواهان، او فیلم خود را به تماشاچیانی افسون شده نشان داد.
نوشته‌های مرتبط
جان کلام کارگردان را به سادگی می توان چنین خلاصه کرد که رئیس جمهوری کنونی ایالات متحده با الهام از پدرش (که تقریبا هرگز ندیده است)، و نویسندگان «دوستدار جهان سوم» یا «کمونیست» (فرانتس فانون، ادوارد سعید)، می خواهد انحطاط کشورش را شتاب بخشد تا دیگر جایگاهی ناسزاوار در جهان نداشته باشد.
در «Tampa»، نخستین پرسشی که از وی شد، ادامه همان لحن «پارانویا» آمیخته فیلمش بود: «با دفاع از چنین ایده هائی آیا مخاطره بزرگی را به جان نمی خرید؟» « D’Souza »، ناگزیر اذعان داشت که از فوج آدمکشانی که «فدائی اوباما» باشند بیمی به دل راه نمی دهد. تماشاگر دیگری آنگاه از او پرسید: «آیا به راستی بر این باورید که “اوباما” می خواهد آمریکا را نابود کند؟» کارگردان جواب داد که «خیر، اما می توانم بگویم که او به یک ایدئولوژی دل داده که آرزومند است آمریکا از اینکه هست هم ضعیف تر بشود، انرژی کمتری مصرف کند، ثروت های خویش را میان ملت های دیگر جهان پخش کند. در آنصورت آمریکا دیگر نمره اول جهان نخواهد بود، بلکه، چرا که نه، در رتبه ۶، یا ۱۸، یا ۳۴ جای گیرد. برای “اوباما”، این ضرورتی اخلاقی است، و از چهار سال پیش، ما را به این هدف نزدیک می سازد.»
چنین سرنوشتی که سیاست های دموکرات ها عامدا به آن خاطر سپرده –بدهی دولت امریکا «سلاح کشتار جمعی آنها»ست –، شاید برای تمام جهان غمبار باشد. صحنه ای از فیلم لکه سبزی که معرف اسلامی تندرو است را نشان می دهد که خود را از مراکش تا پاکستان می گستراند آنهم در حالی که ایالات متحده بخش عمده انبار سلاح های خود را نابود می سازد. اما کارگردان برای نشان دادن برتری کشوری که او را به آغوش خویش پذیرفته (D’Souza هندی زاده است)، صحنه مسرت بخش تری را به تصویر کشیده. سیاه پوستی سرخوش و خندان، جلوی پیشخوان یک قهوه خانه آمریکائی می نشیند. سفید پوستان کنار دستش بی درنگ از جایشان بلند می شوند. مرد سیاه پوست با دیدن این علامت دشمنی دلش می گیرد. سفید پوستان باز می گردند: آنها فقط از نظرها غایب شده بودند تا پی شیرینی سالگرد تولد دوست سیاه پوستشان بگردند … رونالد ریگان عادت داشت تکرار کند که «آمریکا کشور با عظمتی است، چون خوب است.»
اگر آمریکا یکبار دیگر رئیس جمهوری را بر گزیند که «به طور اعجاب آوری هوادار جهادگران افغانی است» آیا توانمند و بخشنده باقی خواهد ماند؟ «D’Souza» از پیش می گوید که: آقای “اوباما” برخوردار از دوره دوم زمامداری دیگر نگرانی انتخاب مجددی را نخواهد داشت. از اینرو پشت و پناه بلند پروازی های هسته ای ایران خواهد شد، بودجه پنتاگون را خواهد برید و بر سطح مالیات ها خواهد افزود. آیا آخر الزمان تا چند هفته دیگر فرا می رسد؟
نوشته: Serge Halimi
مدیر لوموند دیپلوماتیک
