انسان شناسی و فرهنگ

  دولت چین چگونه توانست از جهانی شدن بهره برگیرد؟ فیلیپ س. گالب برگردان منوچهر مرزبانیان ”شی جین پینگ“، رئیسِ جمهوری خلق چین، در مجمع جهانی ”داووس“ در ماه ژانویه، و هنگام دیدارش با آقای ”دونالد ترامپ“ در ماه نوامبر، وقتی چنین می‌نمود که همتای آمریکائیش به دفاع از نظریه «آمریکا پیش از همه» و بیان اراده خویش در حمایت از صنایع داخلی برخیزد، در متن سخنرانی خود دست می‌برد تا محسنات داد و ستد آزاد را یادآور شود. پکن برای بازیابی جایگاه خویش، از پویه جهانی شدن بهره بر می‌گیرد، بی آنکه به لطف دولتی پیرو مشی هدایت توسعه، در آن تحلیل رود. چین پس از دوران دراز در سایه زیستن، به اجبار فشارهای دوگانه استعمار خارجی (اروپایی و سپس ژاپنی) و از هم پاشیدگی‌های داخلی (قحطی‌ها، سوانح طبیعی، شورش‌ها)، و سپس برهه ای کمابیش خود کفا در روزگار رهبری ”مائو تسه تونگ“ در سال‌های ۱۹۷۶ـ ۱۹۴۹، بار دیگر...

محاوره ميان همرزمان لئو دو بوآژيسون برگردان مکرم روحي پور اخيرا، مو يان در تلويزيون چين اعلام نمود که تاثيرگذارترين روز زندگيش در سال ١٩٧٦ و در سن ٢١ سالگي بود که فهميد قرار است به ارتش ملحق شود و نه در سال ٢٠١٢ که موفق به دريافت جايزه نوبل ادبيات گرديد. ارتش چشم اندازهاي جديدي به رويش گشوده بود. براي او هم مانند باقي جوانان هم سن و سالش، اين موضوع به معناي ترک زندگي يکنواخت روستاي زادگاهش و يک شکم سير غذا خوردن بود. طي خدمتش شروع به نوشتن کرد. در خصوص جايزه نوبل، که نمايشگر تقدير ملي و بين المللي بود، اين مرد آرام آن را به صورت نوعي محدوديت تجربه کرده بود، مردي که فقدان وابستگي سياسي اش به عنوان نوعي سرسپردگي نرم به رژيمي مخالف آزادي تلقي شده بود. با اين حال، گرچه مو يان حزب کمونيست را نمي رنجاند، ولي هرگز از زير و...

ژان-ژاک گانديني* *پژوهشگر مستقل ترجمه عبدالوهاب فخرياسري دو دهه پس از بازگشت به دامن چين، هنگ‌کنگ مرزهاي خودگرداني را تنگ‌تر و سرکوب را گسترده‌تر مي‌يابد. شاهد آن نيز به زندان افتادن سه تن از رهبران جنبش دفاع از حق راي همگاني است که در پاييز سال ٢٠١٤ جوانان را برانگيخت. با اين حال، جرياني سياسي با عنوان «محلي‌خواه» به اشکال متنوع در حال شکوفايي است. روز اول ژوئيه ٢٠١٧، رئيس اجرايي جديد، خانم کري لم، در هنگ‌کنگي در محاصره بيست جوخه ارتش آزاديبخش خلق سوگند کرد. اين جشن مصادف با بيستمين سالگرد اعاده مالکيت مستعمره سابق بريتانيا به چين بود و رئيس جمهور شي‌جي‌‌پينگ درآن، با پوشش حفاظتي و امنيتي بالا شرکت کرد . در پايان جشن‌ها، او تاييد کرد که در هنگ‌کنگ فرمانده اوست: «تمام فعاليت‌هايي که حاکميت و امنيت دولت مرکزي را به خطر مي‌اندازند، قوانين پايه [نوعي قانون اساسي] را زير سوال مي‌برند، به مقابله با دولت...

نوشته لئو دو بوا‌گیسون : روزنامه‌نگار، مروج رویدادهای فرهنگی در چین ترجمه عبدالوهاب فخریاسری دیگر زمان آن گذشته که دلباختگان جوان موسیقی غربی دیسک‌های گروه‌هایی را که از اروپا یا آمریکا آمده‌اند زیر لباس‌های‌شان پنهان و با یکدیگر مبادله کنند. حالا دیگر، خوانندگان راک که بیشتر به چشم می‌آیند چینی‌اند که گهگاه در صحنه‌های بین‌المللی نیز دیده می‌شوند. آن‌ها، که بسیار هم خلاق شده‌اند، لذایذ بازار را کشف می‌کنند البته بدون رهائی کامل از تیغ  سانسور. سی‌ام سپتامبر ٢٠١٦، کویی ژیان پدرخوانده راک چین در مقابل سی هزار هوادار در استادیوم کارگران پکن کنسرتی را اجرا می‌کند که درسی است از تاریخ معاصر. هنگامی که شروع به خواندن ترانه Yiwusuoyou («من چیزی ندارم») می‌کند که شعار جنبش دانشجویان در ١٩٨٩ بود، عکس‌های انتهای صحنه -که خواننده راکی با کلاه کاسکت با ستاره‌های قرمز رنگ را نشان می‌دهند که کنار گیتارش در میدان تین‌آن‌من ایستاده- به نظر می‌رسد مربوط به زمان...

دموکراسی در چین، وقتی که مردم پختگی یابند ژان لویی روکا  برگردان    شهباز نخعی      در پکن، مطبوعات رسمی انتخابات آمریکا و اعتراضاتی که در این کشور به آن شده را به سخره گرفته اند.  این فرصتی برای تحقیر نظام سیاسی غرب است.  با آن که شماری از روشنفکران چینی برای رسیدن به راه های دموکراتیک در کشور خود تلاش می کنند، ارزیابی شان این است که مردم برای این امر آمادگی ندارند.  اندیشه ای که یادآور برخی از سیاستمداران فرانسوی است. از یک سو، «دموکرات ها»، مدافعان دولتِ توسط و برای مردم؛ ازسوی دیگر، «اقتدارگرایان»، هواداران دیکتاتوری حزب واحد: از دید بیشتر رسانه های غربی منظر سیاسی چین به این گونه است.  در واقعیت، این دو اردوگاه چندان از هم دور نیستند.  به نظر می آید که گروه اول هم مثل گروه دوم می خواهد شرایطی به وجود آورد که یک دولت مردمی بتواند موجب ارتقای منافع عمومی در...

تصویر: وانگ بینگ  اوژن رنزی برگردن روشنک رضا   فیلم «آتش در دریا، آن سوی لامپدوسا» ساخته جیان فرانکو رُزی (Gianfranco Rosi)، برنده خرس طلایی جشنواره برلین، از ۲۸ سپتامبر بر پرده سینماهاست. «تاآنگ (۱)، مردمی در تبعید بین چین و برمه» ساخته وانگ بینگ (Wang Bing)، ۲۶ اکتبر اکران شد. یازدهم ژانویه‌پیش رو نوبت فیلم «مابین مرزها» به کارگردانی آوی موگرابی (Avi Mograbi) است. سه تن از بزرگ‌ترین مستندسازان تصویری یکسان را برای ساخت فیلم برگزیده‌اند؛ تصویر پناهندگان.   رُزی تصویر گروه کوچکی از ساکنان جزیره «لامپدوسا» را ترسیم می‌کند که با قرنطینه آغاز می‌شود تا بعد از آن زندگی‌هایشان را در هم گره بزند و سرانجام کلیشه دهه ۵۰ میلادی را در ذهن‌ها تداعی کند؛ زن‌ها خانه‌داری می‌کنند، مردها ماهیگیری و بچه‌ها در چمنزارها بازی می‌کنند درحالی که رادیو با پخش ترانه‌هایی قدیمی به همه آرامش می‌بخشد. با این حال ما در سال ۲۰۱۶ هستیم، هرشب نیروی دریایی صدها مهاجر...