آنتوني بورلو برگردان عبدالوهاب فخرياسري لئوناردو شاشا (١٩٨٩-١٩٢١) به فضيلت خرد باور داشت. عاشق داستان‌هاي چندخطي (داستان‌چه)، روايت‌هاي کوتاه و روح‌بخش، و حکايت‌هاي جمع و جور بود. نبوغ‌اش در اشکال خرد -حکايت‌هاي ولترگونه، رمان‌هاي پليسي، حاشيه‌نويسي بر کتاب‌هاي ديگران- و داستان‌هايش اغلب در محدوده‌هاي تنگ جغرافيايي -سيسيل، سرزمين زادگاه‌اش، شهرستان‌اش، حتي روستايش- جاي مي‌گرفتند. نه به خاطر شهرستاني بودن، بلکه به اين دليل که مي‌انديشيد جزء دربرگيرنده کل است و خرد کلان را در خود دارد و اين که رويدادي متفاوت، داستاني ساده، مي‌تواند واقعيتي کم و بيش غبارآلود را قابل فهم و دريافت سازد. از نظر شاشا هيچگاه جاي انديشيدن درباره سياست، تاريخ و حتي متافيزيک خالي نبوده، اما اغلب آن بر سر سوزن، بر سر هسته‌اي خرد اما سخت و غيرانتزاعي آرميده است. از اين رو، هيچ جاي شگفتي نيست که زندگي ادبي‌اش را با گردآوري چند قصه کوتاه -سي‌تايي داستان بسيار کوتاه درباره حيوانات، هر يک در...
